Selam :) Yeni bölüme hoş geldiniz. Lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin ki ben de bir fikir sahibi olup motive olayım. İyi okumalar :)
Dersim, Çağrı'dan önce bitmişti ve beraber çarşıya gideceğimizden onu bekliyordum. Onun fakültesinin önündeki boş bir banka oturmuş ayaklarımı sallıyordum. Bir on, on beş dakika sonra Çağrı da sonunda çıkmıştı. Ayağa kalkıp ona doğru yürümemle o da beni fark etmişti.
" Selam. Çok beklemedin umarım?" dedi Çağrı mahcup bir şekilde.
" Yok, hayır." diye gülümsedim onu rahatlatmak için
" Gidelim mi o zaman?" diyip bana kolunu uzatan Çağrı'ya kısa bir bakış attıktan sonra uzattığı koluna girdim.
Beraber otobüs durağına kadar yürümüş, birkaç dakika kadar otobüs beklemiştik. Gelen otobüse bindiğimizde ise sadece iki tane tekli koltuk bulabilmiştik oturmak için. Ben bir arkadakine otururken Çağrı da önümdekine oturmuştu.
Otobüs ilerlerken Çağrı'nın canı sıkılmış olacak ki arkasına, bana doğru, dönerek oturmaya başladı. Onun bu haline kıkırdarken buldum kendimi.
" Noldu?" diye sorduğumda yüzüne bir gülümseme yayıldı.
" Hiç." derken yüzümü uzun uzun inceledi. "Yüzünü göresim geldi. Olamaz mı?"
Bir an nefesimin kesildiğini hissettim. Bu çocuk hiç mi düşünmüyordu benim kalbimi?Ona cevap veremeyip kafamı camdan tarafa çevirince burnundan nefes verir gibi güldüğünü işittim.
Bir süre sonra Çağrı'nın " Alışveriş merkezine gideriz diye düşünmüştüm. Uygun mu senin için?" diye sorması ile yeniden ona çevirdim bakışlarımı.
" Olur." dedim kısaca.
Çağrı " Bu arada istersen önüme döneyim. Rahatsiz oluyorsan falan..." diye mırıldanmıştı bir iki dakika sonra. Sonlara doğru sesi iyice kısılmış, fısıltı gibi çıkmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızlara Doğru || ZEYÇAĞ
Fanfictionİki üniversite öğrencisi, birbirlerinden habersiz aynı kampüste günlerini geçirirken hayat onları küçük tesadüflerle buluşturdu. Aralarındaki etkileşimi ilk fark eden ise erkeğin en yakın arkadaşı oldu. Arkadaşının gözündeki ışık sönmesin diye onlar...