Yıldızlara Doğru || ZEYÇAĞ

7- Kahve

Sabah, kahvaltı vaktinden biraz önce uyanmıştım. Üstümü giyinmiş telefonumda geziniyordum. Instagram'a girdiğimde karşıma çıkan ilk post Çağrı'nındı. Dün gece atmıştı.

731 beğeni

Bilmem kaç yüz kişi içinden gördüm deli gözlerini birden 🎼

Bu gönderi yorumlara kapatılmıştır.

*alcyone_nova beğendi.

Çok yakışıklı çıkmıştı şimdi, yalan yok. Aslında normal hayatta da yakışıklı biriydi, bunun farkındaydım. Ama bu fotoğrafın farklı bir havası vardı sanki. Şarkı sözleri ise ayrı bir güzeldi. Hele dün geceden sonra.

Fotoğrafa çok fazla dalıp gittiğimi fark edip uygulamadan çıktım. Zaten kahvaltı saati de geldi sayılırdı. Oda arkadaşlarımla beraber kısa süren bir kahvaltı yaptıktan sonra odaya çantamı almaya çıktım. Tamamen hazır olduğumda dersimin başlamasına daha yarım saat vardı.

Yine yurttan kampüse doğru yürürken bu sefer Çağrı ile karşılaşır mıydım merak ediyordum. Salına salına otobüs durağına kadar geldiğimde onun bu sefer orada olmadığını fark ettim. Nedensizce suratım açılmıştı. Kampüsün giriş kapısına yöneldiğimde ise kaldırıma çökmüş bir Çağrı ile karşılaştım.

Yüzüme benden izinsiz ufak bir tebessüm hakim olurken ona doğru yaklaştım. O da benim geldiğimi görünce ayağa kalkmış bana doğru yürümüştü.

Çağrı çok naif bir ses tonuyla " Günaydın." dediğinde yüzümdeki gülümseme büyüdü.

" Günaydın." diye karşılık verdim ben de. "Sen napiyordun burada? Niye girmedin içeri?"

Çağrı, sorduğum soruyla bir iki saniye duraksasa da " Ayakkabımın bağcığı çözülmüştü de. Onu bağlıyordum." dedi.

" Anladım." dediğimde yine küçük bir sessizlik oldu aramızda.

Ardından ben " Girelim mi?" diye sorduğumda başta anlamayan bir yüz ifadesi takinsa da sonra neyden bahsettiğimi anlamış, beraber kampüse girmiştik.