Arkadaşlar başlıca beni motive eden şey yorumlarınız. Lütfen eksik etmeyin. Ve oy atmayı unutmayın ♡
Çağrı ile kahve içtikten sonra o gün bir daha görüşememiştik. Cemre'ye sorduğumda babasının kaza geçirdiğini ve acil gittiğini öğrenmiştim. O gün kafamı ona takmaktan dersler falan hiç umurumda olmamıştı. Akşam yurda gidince ona mesaj atmayı düşündüm. Merak ediyordum nasıl olduğunu.
alcyone_nova: Çağrı, selam.
Olanları duydum.
Umarım baban iyidir, çok geçmiş olsun.Mesajı attıktan yaklaşık bir iki dakika sonra dönmüştü bana. Hemen açtım mesajını.
cagrikocak: selam, zeynep.
merak etme babam gayet iyi.
küçük bir kazaymış. ufak tefek sıyrıklarla atlattı çok şükür.alcyone_nova: oh, cok sevindim iyi olmasına.
Sen nasılsın?
Nasıl hissediyorsun kendini?cagrikocak: sordugun için teşekkürler.
iyiyim.
ama hâlâ o an yaşadığım şoku, korkuyu atlatabilmiş değilim.alcyone_nova: Senin için gerçekten çok üzüldüm.
Eğer yapabileceğim bir şey varsa
Moralini düzeltmek için falan...
Söylemen yeterli :)cagrikocak: düşünmen bile beni mutlu ediyor :)
teşekkürler zeynep.alcyone_nova: bence en iyisi sen güzel bir uyku çek.
Yarın görüşürüz.
Olur mu?cagrikocak: olur :)
iyi geceler...alcyone_nova: iyi geceler 🙃
Telefonumu gülümseyerek kapattım ve çalışma masamın başına oturdum. Onun iyi olduğunu öğrenince rahatlamıştım açıkçası.
Sabah, yine aynı saatlerde okula gittiğimde Çağrı'yı ne otobüs durağında ne de kampüsün önünde göremedim bu sefer. Belki de daha gelmemişti. Fakülte binama doğru yürürken Çağrı, Cemre ve Sinan'ı gördüm, dün oturduğumuz bankta. Birbirlerine sarılıyorlardı. Onları bu kadar mutlu eden şeyin ne olduğunu merak ettiğimden yanlarına doğru ilerledim.
" Günaydın! Neyi kutluyoruz?" dediğimde Çağrı, Sinan'dan ayrılıp yüzünde kocaman bir gülümseme ile bana döndü.
Ben ne olduğunu anlayamadan bana doğru yaklaşıp kollarını bana sardı. Çok mutlu görünüyordu ve ben de bu halini bozmamak için ellerimi sırtına koydum. Kısa bir süre sonra ayrıldığımızda gülerek gözlerimin içine bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızlara Doğru || ZEYÇAĞ
Fanficİki üniversite öğrencisi, birbirlerinden habersiz aynı kampüste günlerini geçirirken hayat onları küçük tesadüflerle buluşturdu. Aralarındaki etkileşimi ilk fark eden ise erkeğin en yakın arkadaşı oldu. Arkadaşının gözündeki ışık sönmesin diye onlar...