𝐍𝐚𝐫𝐜𝐢𝐬𝐬𝐮𝐬 | ᵒᵛᵉʳᵈᵉᵏᵘ

/ / 11 / /

Nihayetinde... Gidiş günü gelmişti, Overhaul Japonya'nun en sessiz yerinde bir köyü seçmişti.

Japonya'nın bir yerinden taa en uçlarına gitmek zordu, adamlarına son bir defa veda ettikten ve işleri devrettikten sonra geride bir parça bir iz bile bırakmayarak havalimanına gelmişlerdi.

Pasaportları kontrol ettirirken hiçbir sıkıntı olmayışı İzuku'nun içine su serpmişti, şimdi de oturmuşlar, kalkacak olan uçaklarını bekliyorlardı.

Bu sırada Eri heyecanla gördükleri hakkında soru sorup duruyordu, tıpkı AVM gibi hayatında ilk defa bir havalimanı görüyordu ki İzuku'nun da ondan pek farkı yoktu.

"Ben de ilk defa havalimanına geliyorum Eri-chan."

"İzu-chan! Uçak dedikleri bunlar değil mi!? A-ama kocaman bunlar! Nasıl uçuyorlar!"

Büyük camdan olan yerlerden uçakların inişleri gözüküyordu.

"Hmm? Bilmem? Belki de sihir kullanıyorlardır!"

"Yoksa bir özgünlük mü!?"

İkisi tartışmaya dalmışken, Overhaul da ikisinin arasına dalmıştı.

"Küçük aptallar, hiç size fizik kullarından bahseden olmadı mı?"

Eri ilk defa böyle bir şey duydu, genç kızın hayatında yaşadığı ilkler hiç bitmeyecek gibiydi.

"Fuzik?"

İzuku güldü.

"Fizik kuralları Eri-chan, okula başladığında öğrenebilirsin!"

Eri yanlış söylediği için utanarak başını eğdi, bir yandan ise okula başlayacağı heyecanı, hayatının en mutlu anlarını yaşıyor gibi hissediyordu.

"XXXX'dan XXXXX'e gidecek yolcularımızın dikkatine, uçağınız havalanmak üzeredir."

Anonsun sesiyle hareket ettiler.

"Bu bizim uçağımız hadi!"

İzuku ikisini de ittire, ittire uçağa doğru gittiler.

____________________

Uçak boyunca sorulan sorular, hevesli bakışlar ve kalplerin korku kadar mutluluk dolması.

Ne garip bu hisler böyle? Mutluluk bu muydu?

İzuku bu duyguyu yeni öğrenme çabasına girişi garipti, zaten Eri'nin sorularına dayanamayıp Overhaul'un omuzunda uykuya dalmıştı.

Uzun bir yolculuktan sonra, uçak indiğinde bir taksi tutarak evleri olacak yere doğru gelmeleri iki saat sürmüştü.

Overhaul ikisine de taksiden inmeden ve eve yaklaşmadan önce gözlerini kapatmasını tembihlemiş ve ikisini çeke çeke evin önüne getirmişti.

Overhaul bile heyecanlanmıştı, gariban adam.

"Tamam... Üç dediğimde gözlerinizi açın!"

Overhaul'un beklenmedik hallerini gören Eri ve İzuku gülmemek için kendini tutuyor, gülümsemeden edemiyorlardı.

"Bir.! İki...! Üç!"

İzuku ve Eri ellerini gözlerinden indirdikten sonra, Eri bir çığlık attı! Mutluluk çığlığı, ev o kadar hoştu ki!

Deniz yakınlarında yaşayacakları aklına gelmemişti, iki katlı bir ev ve kocaman bahçesi ile komşuları...

İzuku ise yüzünde bir gülümseme ile gözlerinden düşen yaşlara engel olamadı...

Eri eve doğru koşuyor, İzuku ise sevinçle bağırıyordu.

"Tanrım! Evi hazır aldığını bilmiyordum! Daha yerleşeceğiz sanmıştım! C-chisaki! Tanrım! Bu hayatımda ki en güzel an olabilir!"

Overhaul onun bu kadar sevineceğini düşünmedi, şimdi iki malda birbirine bakarak gülüyor ve kahkaha atmaya başlamışlardı. Etraftaki insanların anlamaz bakışlarını takmadan bir süre güldüler...

İzuku heyecandan dayanamayarak eve doğru gidiyorken birden arkasını dönerek sarıldı adama.

"Teşekkür ederim..."

Overhaul kıkırdadı.

"Ben teşekkür ederim... Yeni bir hayat için, umutsuzluklardan ve nefretten beni kurtardığın için..."

"Kötü başlayan şeylerde iyi bitebilirmiş değil mi?"

"Sanırım?"

İzuku gülümsedi, geri çekilerek onun alnına orta parmağı ile hafifçe vurarak, gülerek hızla eve doğru koşmaya başladı.

"Yaka yakalayabilirsen! Haha!"

Overhaul sırıttı ve oda onun ardından koşmaya başladı.

"Yakalanınca görürsün ama!"

Şimdi ise İzuku Eri'nin peşinde, Overhaul ise İzuku'nun peşinde.

Üç aptalda evin bahçesinde birbirlerinden kaçıyordu.

______________

Ay bölümü yazarken mutluydum umarım güzeldir... Azıcık yorum gelsin diye bekliyorum valla of <3