Odadan gözaltları iyice morarmış eli ayağı titreyen bir adet Atakan çıktı. Titreyen ayaklarıyla bir koltuğa oturdu. Hepimiz korkuyla ona bakarken gözlerini kapattı.
"S-su." dedi varla yok arası çıkan sesi ile.
Serkan su almaya gitti. Kafamı tekrar abime çevirdiğimde kendinden geçmiş bir şekilde saçlarını çekiştirdiğini gördüm. Ayağa kalkıp bağırmaya başladı. Bir o yana bir bu yana giderken Mert önünü kesti ve onu çıkışa doğru götürmeye başladı.
"Deniz ambulansı ara."
"Neden? Ne oluyor? "
"Sinir krizi geçiriyor. Sen de gel. Yardımcı olursun. "
Diğerlerine döndüğümde kimsenin bir şey yapabilecek durumda olmadığını gördüm. Herkes şokla bakıyordu. Koşarak peşinden giderken bir yandan da ambulansı arıyordum. Geçen polislerin hepsi bize bakarken çıkışa yürüdük. Karakolun bahçesindeki bankaların önüne geldik. Abim ayağını banka vurmaya başladı. Durmadan bağırıyor arada bir şeyler sayıklıyordu. Elleri titrerken onu tutmaya çalışan Mert'e bir yumruk geçirdi. O bağırmaya devam ederken polisler abimi tutmaya çalışıyordu. Koşup Mert'in yanına gittim. Hemen ayağa kaldırdım.
"İyi misin?"
"İyiyim. Önünü açın! Bir sorun yok! Mümkünse uzaklaşın! " Bağırarak polislerin açılmasını sağladı. Abimin yanına gidip zorla da olsa banka oturtturdu.
"Atakan abi yat!" Abim titremeye devam ederken bir anda kusmaya başladı. Ben şokla onu izlerken Mert sakin bir şekilde sırtını sıvazladı. Kusması bitince yavaşça yatırdı ve kollarını havaya kaldırdı. O sırada gelen ambulans sesi ile kafamı karakolun girişine çevirdim. Abim tekrardan ayağa kalkıp bağırmaya başladı. Söylediklerinden hiçbir şey anlaşılmıyordu. Gelen ambulans ekibine bakıp tersi yöne doğru gitmeye başladı. Peşinden gidip önüne geçtim.
"Abi. Abi bak benim. Sakin ol." Bağırmaya devam ederken farklı bir yöne doğru gitmeye başladı. Tekrardan önüne geçtim. "Abi. Bak lütfen sakinleş." Üzerime doğru yürüyüp yumruğunu kaldırdı. Anın verdiği şokla gözlerimi kapatırken Mert önüme geçmiş olmalı ki yumruğu yiyen o oldu. Bu sefer attığı yumruk öncekine göre sert olmuş olacak ki acı ile bağırdı.
Az önce bana vuracaktı.
Yumruk atacaktı.
Bana.
Abim ters yöne doğru giderken delirmiş gibi bağırıyordu. Önüne geçeni itip kurtulmaya çalışıyordu. Mert ayağa kalkıp ambulans ekibi ile beraber abimi durdurmaya çalıştı.
Abim bana vuracaktı.
Herkes dışarı çıkmış olanları izliyordu. Bir banka çöküp donmuş bir şekilde oturmaya başladım.
Eğer Mert önüme geçmeseydi bana yumruk atacaktı.
Abim. Atakancım abim. Bana kıyamayan abim. Hani saçımın teline zarar gelse dünyayı ayağa kaldıracak abim.
Abim bir şekilde ambulansa alınırken babamların ambulansın arkasından baktığını gördüm. Gözyaşlarım dur durak bilmeden akarken koşup babama sarıldım.
"Hadi peşinden gidelim." dedim boğuk bir sesle. Bulut abi ve Korhan abi de gelince hızla arabalara doluştuk. Ambulansın peşinden hastaneye geldiğimizde defalarca çalan telefonum tekrar çaldı. Ekranı açıp baktığımda 13 kere annemin aradığını fark ettim. Arabaya bindiğim andan sonra herhangi bir tepki vermediğim gibi aynı şekilde donuk bir ifade ile babama döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hayatım
Teen Fiction"Bizim okuldan küçükleri sıkıştıracaklarmış, geçen kavgada ağızlarını burunlarını ellerine verdik tabii, baktılar dayak yiyoruz damarımıza basmaya çalışıyorlar."
