Loser & Lover, Jikook ✓

7. Bölüm: Yaralı kalpler ²

27.11.2017

"Karanlıkta kaybolup gidiyorum Jeongguk. Artık nefes alamıyorum, almayı da istemiyorum..."

Flashback

Taehyung ile yaptığımız konuşmanın üstünden epey bir zaman geçmiş olsa da herhangi bir haber yoktu.

Taehyung sürekli Jeongguk'a bakıyor, sürekli onunla birlikte duruyordu.

Jeongguk ise bu durumdan şikayetçi gibi değildi...

Kalbimin kırıkları ruhuma batarken ve ben ruhumun acı dolu çığlıklarını duyarken yaşam benim için cehennemden başka bir şey değildi.

Hep birlikte salonda oturup televizyon izliyorken salonda olmayanlar Taehyung ve Jeongguk'da. Şu anda birlikte olabilecekleri düşüncesi ile yerimde rahatsızca kıpırdanmış, daha sonra da yerimden kalkmıştım.

"Nereye gidiyorsun?" Hoseok hyung'un sorusuyla birlikte ona doğru dönüp, "Mutfağa su almaya gidiyorum hoseok hyung." demiş, salondan çıkmıştım.

Yalan değildi. Boğazım kurumuştu ve su içmek istemiştim.

Mutfağın kapısından içeriye girdiğimde ise bedenim buz kesmişti. Gözlerim anında dolarken Jeongguk'un kalbimde ki çiçekleri çoktan yanmaya başlamıştı.

Jeongguk ve Taehyung mutfağın bahçe kapısının önünde delice öpüşüyorlardı ve bu öpücük Jeongguk'un hoşuna gidiyor gibiydi.

Gözlerimden yaşlar akarken yapabildiğim tek şey durup onları izlemekti.

Öpüşmeleri bittiğinde, hemen mutfak kapısından çekilmiş, duvarın arkasına saklanarak onları izlemeye devam etmiştim.

Taehyung alnını Jeongguk'un alnına yaslamıştı ve ikisi de gözleri kapalı bir şekilde gülümsüyordu.

Seslerini duyamasam da dudaklarını okuyabiliyordum.

"Seni seviyorum Jeongguk." dedi Taehyung. Jeongguk gülümsemiş ve aynı şekilde karşılık vermişti.

"Seni seviyorum Taehyung.."

Bacaklarım artık bedenimi taşıyamazken elimden geldiğince büyük bir hızla odama gitmiş, duyduklarımı ve gördüklerimi sindirmeye çalışmıştım.

Kalbim tamamen yangın yeriydi ve yangından geriye küllerden başka hiçbir şey kalmamıştı.

Bacaklarım daha fazla dayanamazken sertçe yere düşmüş ve ağlamaya başlamıştım.

Başka bir şey yapamazdım da zaten.

Az sonra kapımın çalınması ile hızla göz yaşlarımı silmiş, uzun zamandır yüzüme yerleştirdiğim 'mutlu' ifade ile kapıyı açmıştım.

Gelen Namjoon hyung'tu.

"Efendim hyung?" diye sordum kızarmış gözlerimle. Namjoon hyung bir süre halime bakmış ve sonra iç çekip, "Taehyung ve Jeongguk bize önemli bir şey söyleyeceklermiş. Sende gelsen iyi olur." demişti.

"Tamam hyung." demiş ve gülümsemiştim.

Namjoon hyung da bana gülümseyip aşağıya indiğinde 'asıl' beni ortaya çıkartmıştım. Aşağıya inmek istemiyordum. Ne söylediklerini adım kadar iyi biliyordum çünkü.

Yine de banyoya gidip elimi yüzümü yıkamış, sürekli ağladığım ve geceleri uyuyamadığım için morarmış olan göz altlarımı kapattıktan sonra aşağıya inmiştim.

Bundan sonra mutlu rolünü oynamak zorundaydım. Başka çarem yoktu..

(...)

Aşağıya indiğimde yere bakarak koltuğa oturmuş ve çiftin konuşmaya başlamasını beklemiştim.

Taehyung büyük bir heyecan ile Jeongguk'a bakmış, Jeongguk'dan da onay alınca "Biz çıkıyoruz!" demişti.

Salonda ki herkes şaşırırken zaten bildiğim şey ile kimse görmeden acı bir gülümseme sunmuştum yeni çifte.

Herkes teker teker tebrik etmiş, sıra bana gelmişti.

Önce Taehyung'a baktım, mutlu ve heyecanlı gözüküyordu. Sonra Jeongguk'a baktım ve tekrar doldu gözlerim. Bizi bu hâle ben getirmiştim ama başka çarem de yoktu. Onun gözümün önünde yok olmasına izin veremezdim...

Gözlerimi Jeongguk'dan çekip Taehyung'a bakarak "Umarım sonsuza kadar mutlu yaşarsınız. " Demiştim.

Taehyung bana gülümserken Jeongguk Taehyung'a bakıyordu.

Canım yanarken yerimden kalmış, "Eğer başka bir şey yok ise odama çıkıyorum." demiş ve herhangi bir cevap beklemeden odama gitmiştim. Odaya girdiğimde ise her şey kopmuştu.

Önce yatağı dağıtmış, sonra da masanın üstünde ne varsa etrafa saçmıştım. Oda tamamen dağılır iken dokunamadığım tek bir şey vardı. O da Jeongguk'un bana hediye ettiği kar küresiydi.

O gece yeni çift mutlu bir şekilde birbirlerine sarılıp uyurken ben o kar küresine bakıp kendi yarattığım dağınıklığın tam ortasında sabaha kadar ağlamıştım..

Flashback end