ISA PANG ARAW

KABANATA 5

Araw ng lunes ngayon kasalukuyan akong nag hahanda saaking pag pasok sa DEL LORENZO
Isa ito sa pinaka tanyag na skwelahan dito sa pampanga . Alas singko palamang ng umaga ay nakagayak na ako dahil malayo layo saaming bahay ang unibersidad na iyon

Ang suot ko ay isang puting saya na may mahabang alampay saaking balikat ang aking buhok naman ay minabuting pinusod at may dala akong isang bag na pinag lalagyan ng aking gamit png iskwela . Tanging isang notebook lamang ang aking dala

"Remedios anak halika na't nariyan na ang mag hahatid saiyo! " sigaw ng aking ina mula sa labas
Agad naman akong lumabas at humalik sa aaking amat ina ilang araw din akong mawawala dito saaming bahay dahil mananatili ako sa isang kombento at tanging mga kasama ko room ay mga madre

"Ama ina aalis na ho ako" paalam ko dito "oh sya sigi mag ingat ka anak" malungkot na sabi nila sa tinagal ko dito nasanay akong kasama ko sila " huwag mong kakalimutang sumulat ha" paalala saakin ni ama sila solidad at dolores naman ay na una na saaking umalis dahil malayo layo din ang kanilang skwelahan ang aking kuya jullian naman ay nasa kanya ng trabaho

"Layla leona kayo nalamang ang bahala saaking magulah ha" paubayang sabi ko sakanila agad naman silang tumango

Sa kinahaba ng byahe ay narito narin ako may isang malaking gusali ito at sa likod nito ay ang kombentong aking titirhan saaking pamamalagi dito

"Ikaw ba iha si Remedios?" Tanong saakin ng isang matang babae naka suot ito ng isang kasootang pang madre

"Oho ako nga ho " magalang kong sabi dito agad naman nya akong dinala saaking magiging silid may nakita akong mga kababa ihan din na kaidaran korin

"Oh sya sige na maiwan muna kita rito iha sapagkat ako'y may aayusin pa" paalam saakin g matanda kaya tumango nalamang ako

" bago ka lamang dito?" Tanong saakin ng isang babae
Tila may lahi ang kanyang wangis matangos na ilong mapungay na mga mata ramdam ko ang lungkot ng mga ito sa unang tingin palang

"Oo ikaw bago kalamang?" Tanong ko rito agad namang tumango ang babae " naka isang linggo nako dito ngunit pakiramdam ko ay isang taon nako rito" malumanay na sabi nya

Isang buwan kami ritong mananatili at may pag kakataon kaming mag bakasyon saamin pag katapos ng isa pang buwan ay babalik kami sa kombentong ito

" ngunit bakit tila hindi mo nais manatili dito?" Tanong ko ulit habang inaayos ang aking gamit
" pinilit lamang ako nila amat ina para mailayo saaking minamahal" agad naman akong kinalibutan
Sa kanyang sinabi " ako nga pala si Remedios ikaw?" Sabay lahad ko ng aking kamay

"Ako si mara " sabay abot ng aking kamay at lumapit sya saakin nakita ko ang ngiti nya "alam kong napipilitan karin ma malagi dito " sabay singit ng mata nito agad naman akong tumango

Nag usap kami na huwag seryosohin ang mga kaganapan dito upang mabilis silang maka uwi sakanilang kabahayan

"Paano kung mahulo tayo" nag aalalang sabi ko narito kami ngayon sa labas ng aming silid tatakas kami pupunta kami sa kabilang bayan para pumuslit ng makakain dahil naka limita lang ang pag kain dito at puro tinapag pa ito dahan dahan kaming nag tungo sa likod upang duon dumaan ng kami ay naka daan na ay saka kamj tumakbo tanging haling hing ng aming pag tawa ang maririnig

Dalawang linggo namin ito plinano dahil ang pinto sa likod ay sadyang hindi nilolock at maagang natutulog ang mga tao doon

Naka suot kami ng isang barong at naka sumbrero kami upang hindi kami makilala dahil napaka delikado daw gumala ang isang babae sa gabi

Narito na kami sa isang kainan na puno g puno ng mga karne agad naman akong nag laway

" ale isa nga hong pinasingawang manok at isang piniritong manok at dalawang salok ng kanin" sabi ni mara sa aleng nag titinda