Lumipas ang buwan at nannatili kaming nag gagamot sa mga sugatan hindi ko parin ito masikmura sa pag lipas ng araw ay hindi parin nag bago ang pag trato saakin ni tiago
"Remedios linisan mo ang sugat nito" agad naman naman akong tumungo at nilinisan ko ito pinipigil kong masuka ang pawis ko ay tagaktak na
Ng natapos ko naman ito ay agad akong nag lagay ng tela sa paligid at tinibayan ang loob ko hindi nag tagal ang daming dumating pa na mga sugatan
"Remedios mag tungo ka sa silid ng heneral nag tamo ito ng sugat" agad naman akong nag tungo duon dala ang maligamgan na tubig at mga tela
Nakita ko naman itong nakahiga at nilapitan ko ito
Nakita ko ang sugat sakanyang tiyan na tila hiwa ng kutsilyo kahit na nginginig ay hinubad ko ang suot nya at kinuha ang maligamgam na tubig
Dinampian ko ito umaangos ito na nasasaktan naluluha akong nililinisan ang sugat nya ng may biglang humawak saaking kamay
Hinagkan ko ang kamay nya ang init nya puro pawis ang katawan nya nilakas ko ang loob ko at humingi ng malalim
"A-ahh" munting ungol nya "dolores paki kuha ako ng bagong tubig at tela " utos ko rito ng matapos kong linisan ang sugat nito " opo ate"
Kasalukuyan ko syang dinadampian ng maligamgam na tubig ng sagayon ay mawala ang init nya sa katawan pinag masdan ko ang kanyang muka bakas sa muka nya na pagod ito
Pinag masdan ko ito na tila walang katapusan dahil alam ko sa pag gising nya ni isang sulyap ay hindi nya magagawa saakin at hindi ko sya malalapitan ng ganitong katagal
Sa pag punas ko sakanya hinagkan naman nya ang aking kamay at yinapos na ani mo'y ayaw akong pakawalan
Hindi kona napigilan ang aking luha sa unang pag kakataon nadama ko ang kabog ng kanyang puso agad ko namang nilapag ang telang hawak ko at umusog at naupo sa tabi nya at pinag masdan sya
Umuungol sya na epekto ng sakit na nadarama nya
Na natiling pinag masdan ko ang kanyang muka na nasa litrato ko lang madalas mapag masdan ng madalas
Inilipit ko ang aking muka sakanyang muka at pumikit at uniti unting inilapit ang aking labi sakanyang labi
Nag lapat ang aning labi ang aking mga luha ay patuloy sa pag agos hindi ko namalayan na biglang kumibot ang ang labi nya akmang hihiwalay nako ng may pwersang nag diin pa saakin at nabigla ako ng
Gumalaw ang kanyang labi ngunit nakapikit parin ito
Dinama ko ang kanyang halik hanggang sa natapos ito pero hindi pa nya binibitawan ang aking kamay
"D-dito k-alang" nahihirapang sabi nito na pabulong
Hinawakan ko naman ang kanyang muka at hinipo ng banayad "dito lang ako hindi kita iiwan" naka ngiti kong bulong
Naramdaman kong may humahaplos saaking buhok sumilay ang aking ngiti at dinama ang pag haplos nito at nadama ko ang kaunting pag ugoy saakin kaya mas lalo akong yumapos
May nadama akong humalik saaking labi pag katapos noon ay nagising ako pag dilat ko ay tanging ako lamang ang tao dito at kung ano ang pwesto ko kanina naka upo ay ganon parin agad kong kinapa ang kama ngunit wala na sya roon
Agad ko namang hinawakan ang labi dahil alam kong hindi ito panaginip may ngiti saaking mga labi ng lumabas sa silid na iyon
"Remedios ano ka banaman kanina kapa hinahanap ng iyong ina" wika ng aking tiya gabi na pala at kaylangan pa namin mang gamot
Tinatagan ko muli ang aking loob upang mang gamot
Na nginginig akong nag tatahi ng sugat tagaktak ang pawis
"Ate kaya mo paba?" Tanong saakin ng aking kapatid
" oo kaya kopa" na uutal kong sabi "ARAY!" Wika nito na nakapag alingawngaw sa loob ng silid agad naman akong kinabahan
"Kapag kasi oras ng trabaho mag seryoso" masungit na sabi nito tumabi ito saakin at inagaw saakin ang panahi napansin nito na todo ang nginig ng aking kamay
"Nakikinig kaba?!" Inis nasabi nito hindi ako makapag salita dahil sa kaba na aking nadaram
"Buhay ang nakataya dito Remedios huwag kang makasarili!" Wika nito hindi naman nako nakapag pigil at tumakbo sa likod bahay at saka sumuka nag tungo ako sa batis at nag hilamos
Patuloy parin sa panginginig ang aking katawan at patuloy ang pag iyak ko . Kasalanan koba na mahina ako sa mga bagay na iyon ang lakas nya skong ipahiya hindi lang naman ang sarili ko ang iniisip ko ha naluluha kong sabi
Saaking pag mumuni muni ay may nakita akong bulok na tangkay ng mga rosas nilapitan ko ito
At may isang maliit na piraso ng papel ang nakita ko
"Aking Remedios sa araw na ito ay nais kong makamit ang matamis mong oo at maging opisyal na kasintahan ,
-TIAGO-
nakita kong itong araw na to na dapat ay mag kikita kami ngunit hindi ko sya nakita
Bigo akong napasalampak bakit bakit tiago
Bakit hindi ka nag pakita saakin ng araw na iyon inantay kita ngunit walang tiago ang nag pakita saakin
" puro takbo nalang ba ang gagawin mo sa tuwing may taong na ngangailangan saiyo" preskong sabi ng boses saaking likod wala akong panahong patulan sya
Ang nais kong itanong sakanya kung bakit hindj sya kumapit saakin ng panahong handa na ako
Lumapit sya saakin at hinaklit ang aking braso "kinakausap kita sumagot ka" inis na sabi nito
Iniwaksi ko ang aking braso at sabay tumayo sabay sabog sakanya ng papel na hawak ko
"Ikaw ang dapt tanungin ko nyan" wala na akong pake kung puro luha na an aking muka " bakit mas pinili mong tumakbo kesa harapin ako" mapakla kong sabi agad naman nyang tinignan ang papel na iyon
"Ang nakaraan ay nakaraan na " pagak na sabi nito
"Hindi na maibabalik pa ang dating nararamdaman ko sayo" pinag masdan ko ang kanyang mga mata na nanatili saakin ang tingin
"Maibabalik pa kung gugustuhin " pilit kong sabi dito agad ko syang niyakap hindi sya rumusponde saaking yakap mas hinigpitan kopa ito at umiyak sa bisig nya
Pakiramdam ko sobra akong nangulila sa presensya nya at pakiramdam ko na ligtas ako sa piling nya
"Wala na aakong nadarama pa sa iyo Remedios " sabi nito at pilit akong kinakawala sa kanyang bisig
" handa akong gawin lahat tiago " pag mamakawa ko dito ngunit nag kamali ako dahil tinanggal nya ang mga kamay ko sa pag kakayapag sakanya
"Hindi sabihin mong mahal mo pako" umiiyak kong sabi at ito ay paruloy sa pag lalakad
"Paano yung halik mo saakin kanina!" Desperada kong sabi "alam kong hindi ka tulog noon" muli kong banay
"Akala ko lamang ay ikaw si solie " wika nito at tuluyang umalis
Napa upo ako at umiyak hindi ko alintala ang ulan na paparating patuloy ako sa pag iyak at ang papel na hawak ko ay nalusaw na ng ulan
"Remedios anak!" Sigaw mula sa malayo at tuluyan na akong nawalan ng malay
BINABASA MO ANG
ISA PANG ARAW
Ficción históricasa iyong muling pag dilat isang hindi pamilyar na lugar at mga tao ang bungad sa iyo mga kakaibang kasuotang daang taon na ang tanda saaking pag babalik naway ikay handa upang suklian ang aking pag mamahal saaking huling laban ikaw parin ang aking...
