octobre 1899 nueva ecija kasalukuyang nagaganap ang pakikipag laban ng mga militar sa mga dayuhan patuloy ang bakbakan kanya kanyang putok ng mga baril at pasabog
"heneral nalagasan na tayo ng mga sundalo " "ilan na ang mga nalagas"
"15 na ang sugatan at 20 na ang patay napakarami ng mga dayuhan nasa mahigit isang daan sila" mahabang linya ni macos
" halina kayot umatras!" sigaw nya na sakop ng mga dayuhan ang nueva ecija nag si uwian na ang mga militar at mga kasunggni ng heneral
abala ngyon ang mga kababaihan sa loob ng mansyon nag hahanda sila sa pag dating ng mga sugatang militar kami ang naatasan upang pangalagaan at gamutin ang mga sugatan nariti ang kuya jullian upang sya ang mando dahil sya ang dalubhasa at mas gamay ang medicina
" remedios ang tubig ihanda muna" agad ko naman itong dinala saaking ina nag salin ako sa palang gana at inihanda ang mga telang panlinis sa totoo lang ay kanina pa ako ni nenerbyos dahil takot ako sa dugo at hindi ako handa sa mga ganito
" nakahanda na ho lahat " sabi ni trinidad at tumango naman si kuya mukang may ganap sa pagitan nilang dalawa pansin ko ito sa mga nakalipas na araw " mag handa na kayo maaring parating na sila " maotiridad na wika ng aking kuya jullian
" nariyan na sila!" sigaw mula sa labas kya naman nagi mas alerto na ang lahat ako naman ay hindi mapakali " remedios mag seryoso ka" sabi ng akin ina agad naman akong nag bigay ng mga tubig sa mga militar dahil pagod sila sa pag lalakbay at nakita ko ang mga sugat sakanila
tila bumabaliktad ang aking sikmura ng may biglang tumawag saakin" remedios halika dito" sigaw ng aking ina inalalayan ko ang isang lalake may tama ito ng bala sa braso inihanda ko ang maligamgam na tubig at ang telang puti binuhusan ko ng alak ng braso nito ngunit napadiin ko ang bote sa sugat nito " paumanhin" taranta kong sabi
" remedios ano ka ba naman! amina nayan at umalalay kalang diyan"sigaw saakin ng aking ina ng nakuha na ng aking ina ang bala mula sa braso ay saka ko inabot ang maligan gan na tubig inabot ko din ang dahon at tinapal ito doon sa sugat at sabay tinaliaan ng tela
pinilit kong mag pakatatag huminga ako ng malalim at nag tungo sa palitan ng tubig at saka bumalik "aray!" sigaw ng lalake tinatahi ang binti nito hindi ko masikmura ang gantong kaganapan wala manlang anistisya ito pakiramdam ko ay ako ang tinatahian ng binti
" remedios ikaw na mag tapal nito at balutan mo ng gasa" sabay abot saakin ng gasa pinilit kong tibayan ang aking loob tanging pag daing lamang nila ang naririnig ko ng natapos ko ito ay saka ako nag tungo saaming likod at doon hindi kona napigilan mag suka
naiiyak akong nag susuka sa tala ng buhay ko ngayon lang ako nakaranas ng mang gamot habol hininga akong umupo dapit hapon narin pa la sadyang napakaraming sugatan kung kayat lahat ng mga kababaihan saaming lugar ay pinatulong na
at muli akong nag balik sa loob nilakasan ko ang loob ko "remedios nariyan ang heneral" kinabahan naman ako na baka malubha ang natamo nito agad ako nag tungo sa isang silid nakita ko itong tinatapalan ng gasa ang kanyang kamay naka hubad baro ito
agad akong hahakbang sana ng may isang babae ang lumpit sakanya at hinalikan ito sa labi agad akong dinapuan ng sakit kaya pala nitong mga nakaraang araw hindi ko nakikita si felicidad ay may iba na itong kasama
sa tuwing kami'y nag kakasalubong ni hindi nya ako tinatapunan ng tingin nasasaktan ako sa tuwing hindi nya ako pinapansin kahit manlang sulyap
"remedios iabot mo na ito sa heneral " dala ko ngayon ang pag kain sinabawang manok at may isang boteng alak request daw ito ng heneral
Kumatok naman ako inihanda ko na ang aking sarili siguro panahon na para tanggapin na wala na saakin ang atensyon nya
Agad namang nag bukas ang pinto isang maganda babae ang nag bukas " narito napo ang hapunan ni heneral" walang emsyong sabi ko dahil itong babaeng to ang humalik sa heneral
Kinuha naman nya ito saakin ang sama ng tingin nito saakin nakita ko naman si heneral na naka upo ito at wala paring damit pang itaas tanging puting kumot lamang ang naka takip sa pang ibaba nyang katawan
Hindi ako mang mang para hindi malaman kung ano ang nangyayari sakanilang dalawa sa loob ng silid na ito
Ni isang sulyap ay hindi nya ako sinulyapan
"Amina makaka alis ka na paslit" mataray nito sabi
Saakin agad naman nyang sinarado ang pinto
"Ano! Paslit!" Naiinis kong sabi ng makalayo na "feeling maganda nako kung makikita ko ito sa taong dapat naroon ako sasabunutan ko ito" kinakausap ko ang aking sarili patungo saaming silid
" bakit naman tila inis na inis ka " nagulat ako ng may nag salita saaking likod si heneral vicente pa la ito ang laging kasama kasama ni tiago sa labanan
Hindi kami close pero sadyang nakaka gaan lang ng loob ito mabait at maginoo
"a-ahh e-eh" naka ngiti kong sabi sabay kamot saaking batok " alam ko na kung sino iyon" pilyong ngiti nito nako ewan ko ba sa kanyang ate kung bakit ayaw nya rito kung tutuusin nga ay swerte na sya rito
"Alam mo kasi may mga bagay na mahirap ipaliwanag lalo na sa tunay na nararamdaman" wika nito at umalis naguguluhan naman ako sa sinabito
Hindi ako naka kain ng ayos dahil hindi kaya ng sikmura ko mas minabuti ko nalang uminom ng tubig at nag paalam saaking ina na mag papahinga na ng maaga dahil natiriyak kong sa mga susunod na araw ay sya rin pag dami ng aming gagamutin
BINABASA MO ANG
ISA PANG ARAW
Historical Fictionsa iyong muling pag dilat isang hindi pamilyar na lugar at mga tao ang bungad sa iyo mga kakaibang kasuotang daang taon na ang tanda saaking pag babalik naway ikay handa upang suklian ang aking pag mamahal saaking huling laban ikaw parin ang aking...
