BENİ KENDİNDEN KURTAR

~4. Bölüm Çarpışma~

BÖLÜM BİRAZ GECİKTİ BİLİYORUM.
AMA SİZİN İÇİN, BÖLÜMÜ UZUN YAZMAYA ÇALIŞTIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

YORUMLAMAYI VE BEĞENMEYİ UNUTMAYIN.

SEVİLİYORSUNUZ.

♡
Nihayet ablamın iş yerine gele bilmiştik. Arabadan indikten sonra kos koca holdingi incelemeden girişe doğru yoneldim.

Kızlar tahminimce ya holdingi inceliyorlardı ya da arkamdan geliyorlardı.
Diye düşünürken arkamı dönüp kızlara baktım.

Yan yana dizilmiş, ağızları bir karış açık benim bulunduğum tarafa bakıyorlardı.
Neden böyle davrandıklarına anlam veremedim.

"Kızlar!" Dedim sakin ses tonuyla.

Fakat kızlar sedimi duymuyor işitmiyorlardı.
Tamam madem sakin dilden anlamıyorsunuz o zama beni af edin kankişlerim.

"KIZLAR!!!!!" Avazım çıktığı kadar bağırdım.

Biliyorum, sesimi yükseltmem için doğru bir ortamda değildim. Hatta şu anda tüm çalışanların iğneleyici bakışlarının üzerimde olduğunu da biliyordum. Lakin bozuntuya vermeyip umurasamadım üzerimde olan bakışları.

Kızlar hızlı adımlarla bana doğru geldiklerinde. Ablamın odasını bulmak içi arkamı döndüm.

BİNGO!!!

Dönmez olaydım.
Sert bir gövdeye çarpmamla sarsmam bir oldu. Kızlar hızlı adımlarla yanıma gelip durumumu sorduklarında, onlara cevap vermeyip çarptığım kişiye baktım uzun boylu olduğu için çenemi hafif kaldırmak zorunda kaldım.

Bana üstten bakan iki çift kehribar gözleri görmemle kalbimde ufak bir titreşim hisettim . Aramızdaki mesafeyi açmak adına iki adım geriledim ve kehribar gözlere sahip olan kişiyi şöyle bir başatan aşağıya süzmeye başladım.

Uzun boylu, karemel sarı karışımlı saçlara sahipti, fiziken oldukça güçlü ve yakışıklı görünüyordu.

Yanında duran üç oğlanla birlikte benden yaklaşık 1_2 yaş büyük görünüyorlardı.

Çarptığım oğlanın gür ve kusursuz sesini işitmemle düşüncelerimden sıyrılılıp onu dinledim.

" körmüsün! siz kızlar önünüze bakarak yürürseniz ne olacak sanki. yürürken ne düşünüyorsanız artık giden gelene çarpmadan edemiyorsunuz. "

Cümlesinin altında yatan ima ve 'körmüsün' deyip hakaret etmesine sinirlendim. biri asla bana hakaret veya ima gibi cümleler kuramaz heleki bir yabancı asla.

Sinir bedenimi ele geçirince tüm gücümle yumruklarımı sıkmaya başladım.

"Öncelikle kör değilim. Hatta size kanıtlaya bilirim, çünkü karşımda kendini beğenmiş bir ukala görüyorum. Bence yeterince iyi bir kanıt öyle değilmi? Ha bu arada cümlenizin altında yatan imayı gidin bacınıza söyleyin. Şimdi çekil önümüzden kendini beğenmiş bay ukala!"

Dedim büyük bir gururla.
OH BE! valla rahatladım ha kesinlikle ağzını payını vermem gerekiyordu yoksa akşam rahat bir uyku çekemezdim.

Artık bu ortamda bulunmak istemediğimden dolayı Adımlarımı sağa doğru attım fakat bay ukala eliyle kolumdan kavrayıp gitmemi engelledi. Bu hareketiyle ufak çaplı bir şok geçirsemde bozuntuya vermeyip kolumu parmaklarından kurtarmaya çalıştım fakat o kadar güçlüydü ki başarısız olmuştum. beni kendisine çekip kulağıma eğilerek fısıldadı.

"Sen dua etki acelem var. yoksa bu asiliğini yanına bırakmazdım. Sana küçük bir tavsiye asi kız bir daha karşıma çıkma bence. iyiliğini düşünüyorsan karşıma çıkmazın. "