•51• Τελευταία μέρα

2.3K 118 32
                                    

Το βιβλίο έφτασε 90k προβολές, και αυτό το κεφάλαιο είναι ένα μικρό ευχαριστώ στην τόση αγάπη που απλόχερα μου έχετε δώσει!

Μπορείτε να με ακολουθήσετε και στο instagram : riris_reads. Εκεί ανεβάζω book reviews και θα το εκτιμούσα αν το βλέπατε και μου λέγατε την γνώμη σας!

Σας ευχαριστώ♥

~~~

1 χρόνος αργότερα.

«Ναι μαμά... Εντάξει! Ναι, το ξέρω ότι κάνει κρύο εδώ ρε μαμά... Όχι, δεν βγαίνω έξω χωρίς μπουφάν!» προσπαθώ να στηρίξω το κινητό μεταξύ του μάγουλου και του ώμου μου, χωρίς να τα καταφέρνω ιδιαίτερα. «Ναι, τα έκλεισα τα εισιτήρια. Αύριο το πρωί πετάω»

«Μου υπόσχεσαι ότι ντύνεσαι καλά;» ρωτάει για 5η φορά και χαμογελάω όσο προσπαθώ να ανοίξω τα καπάκια από τα δύο μπουκάλια μπύρας που έχω μπροστά μου. 

«Στο υπόσχομαι. Και στην τελική δεν κάνει και τόσο κρύο όσο νομίζεις» τσεκάρω τον καιρό από το μικρό παράθυρο της άδειας πλέον κουζίνας μου και ευτυχώς έχει σταματήσει να βρέχει εδώ και ώρα.

Ένα από τα ελαττώματα αυτού του διαμερίσματος που βρήκα, είναι το γεγονός ότι βρίσκεται στον πέμπτο και τελευταίο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας και κάθε φορά που βρέχει, ο ενοχλητικός ήχος από τις σταγόνες πέφτει με δύναμη στο σχεδόν έτοιμο να πέσει ταβάνι, κάνοντάς με μερικές φορές απλά να φεύγω από εδώ μέσα για να μην ακούω τον θόρυβο.

«Μα πως... έχετε 12 βαθμούς εκεί! Δεν το λες αυτό κρύο;»

Σταματάω τις κινήσεις μου. «Πως γίνεται να τα ξέρεις όλα;» ρωτάω και γελάει. Εννοείται πως τα ξέρει όλα, για αυτό την αγαπώ.

«Γιατί είσαι παιδί μου, αν το ξεχνάς... Α ναι, ο μπαμπάς σου στέλνει χαιρετίσματα» λέει και απομακρύνει το κινητό από το αυτί της. «Μίλα σε ακούει!»

«Μπαμπακούλη μου έλειψες!» λέω και τον ακούω να λέει κάτι αλλά δεν καταλαβαίνω τι. «Αύριο επιτέλους θα έρθω, έχω να σου πω πολλά» λέω και αμέσως νιώθω δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου.

Δύο πολύ γνωστά χέρια.

«Θα σου στείλει λέει λεφτά για τον γυρισμό» παίρνει πάλι το κινητό η μαμά μου και χαμογελάω όταν πέρα από τα χέρια, δύο επίσης γνωστά χείλη χαϊδεύουν το σβέρκο μου.

«Ε...εντάξει μαμά» προσπαθώ να πω χωρίς να καταλάβει ότι έχω αρχίσει να λαχανιάζω μόνο και μόνο από δύο χαϊδολογήματα. «Σε κλείνω. Πρέπει... πρέπει να κλείσω την βαλίτσα μ-μου»

AwayWhere stories live. Discover now