Away

•3• Θυμασαι;

Σχολιακι και αστεράκι για να συνεχίσω❤️❤️

Το πρώτο μας βραδυ...

Το θυμάσαι το πρώτο βράδυ που περάσαμε μαζί;

Ήμουν τυφλα, εντελώς μεθυσμένη.

Και εσύ μου συμπεριφερθηκες... Όπως μου συμπεριφερθηκες τελοσπαντων.

Θυμάσαι;

~~~

Θεέ μου, το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπασει.

Ανοίγω διασταλτική τα μάτια μου και το πρώτο πραγμα που βλέπω είναι ένα μπλε μαξιλάρι σχεδόν πάνω στα μουτρα μου.

Το διώχνω και τρίβω τα μάτια μου.

Που βρίσκομαι;

Ανασηκώνομαι με τα χίλια ζόρια και κοκκαλωνω με αυτό που αντικρίζω.

Που στο καλό είμαι;

Γιατι τριγυρω μου υπαρχουν παντου σκουρα αντρικα ρουχα, οι τοιχοι ειναι μπλε και -ρουφαω τη μυτη μου- ΓΙΑΤΙ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΤΡΙΚΟ ΑΡΩΜΑ;;;

Πιανω το κεφαλι μου καθως ο πονος δεν λεει να φυγει με τιποτα. Θεε μου, ποσο παιζει να ηπια χθες;

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα και ενα αγορι γυμνο απο τη μεση και πανω, μπαινει μεσα ανετος εχοντας μια πετσετα κρεμασμενη γυρω απο τη μεση του.

<<Ξυπνησες επιτελους>> μουρμουριζει χωρις να με κοιταξει ενω ψαχνει ρουχα στην ντουλαπα του.

<<Ν-ναι>> λεω με τη σειρα μου και κατα τυχη προσεχω απεναντι μου εναν τεραστιο καθρεφτη ολοσωμο.

Και τοτε ειναι που συνειδητοποιω οτι δεν φοραω εκεινο το στενο μαυρο μου φορεμα.

Φιου, ευτυχως γιατι λιγο ακομη να το φορουσα θα ειχα σκασει, με το ζορι επαιρνα ανασες.

Αλλα κατσε...

Τι ειναι αυτο που φοραω;

Κοιταζω διακριτικα προς τα κατω και βλεπω μια μαυρη κοντομανικη μπλουζα. Και το εσωρουχο μου.

Που πηγε το φορεμα μου;

<<Το εβαλα για πλυσιμο>> ακουω τη φωνη του αγοριου και σηκωνω το κεφαλι μου προς το μερος του.

<<Το φο-φορεμα;>>

<<Ναι, εκανες δυο φορες εμετο χθες. Επρεπε να πλυθει>> λεει και αρπαζει μια φορμα τελικα μαζι με ενα γκρι μπλουζακι και ενα -απαπα- μαυρο μποξερακι στα χερια του.