𓃭
xxxtentacion. — revenge.
mezarımda çürüyeceğim.
Min Sergei Morozov doğduğunda, tıpkı kardeşi Vitaly gibi o da pek çok kez itaatinin sorgulandığı talimlere mecbur bırakıldı. Büyükbabası onun için keskin nişancı eğitimini kendine borç olarak gördü, işin aslı Morozov istediği oğlunun istediği çocuğu değildi. En büyük olanlarının, Min Sergei'nin amcası Yevgeni Zamyatin'in planlanmış ölümünün ardından; yıllar süren yatırım da çöpe gitti ama devretmek aile geleneğidir. Min soyunun devamı için babası Fyodor Morozov'u Avrupalı mafya babası Tannessee Milan'ın kızı Alice Milan'la evlendirdiler. Min Sergei Morozov için içinde olduğu dünyanın en büyük şansı, babasının gerçekten annesini sevmesi ve genç Alice'in de aynı tutkuyla babasına bağlı olmasıydı. Oğlunun gün geçtikçe bir katile evrilmesine dayanamayan annesi kalp krizinden, eşi de sevgili karısının üzüntüsünden öldü. Sergei işte tam da bu sebepten Vitaly'nin içinde olduğu durumu görebiliyordu ya zaten; onun ailesi kendisini büyükbabasının zulmünden uzakta büyütmüş, ellerinden geldikçe korumuşlardı. Yaşasalardı Jimin Vasily Rosha'yı seveceklerinden emindi.
Küçük kardeşine bir yaşam borçluydu bu yüzden. Min Sergei onca olanaksızlığın içinde gerçek âşkı bulabildiyse, Vitaly de pekala bulabilirdi. Hatta, bulmuştu da.
Onun manastıra ilk gelişini hatırlıyordu Morozov. O keskin bakışlı, sürmeli mavi gözleri olan, altın sarısı saçlarıyla ve dik duruşuyla adeta büyümüş de küçülmüş dedikleri çocuklardandı o. Sessizce yürümeyi öğrenmiş, analitik zekayı benimsemiş ve mesafeli fakat terbiyeli konuşmasından ödün vermeyen; o zamanlar on dört yaşındaki Min Sergei için bile tam bir şaşkınlık kaynağı olan yedi yaşındaki bir Rus veliahttı. Herkes genç Vitaly'nin konuşmasına, yemek yemesine ve babasının gözünün içine bakıyor olmasına hayran kalmıştı. Ancak Min Sergei yalnızca oturdukları masada iki büklüm olmamaya çalışan, giydiği boğazlı kazaktan ufakça belli olan morlukların boğazını süslediği, ve gecelerce kitap okuyorum diye milleti kandırdığı gözaltı torbalarının aslında yetersiz uyku ve beslenmeden olduğunu anladığı bir çocuk görüyordu.
Yemekler yenmiş, içkiler içilmişti o gece. Sonunda Kim Alexander Vitaly'yle yalnız kalacağı anı yakalamıştı Sergei. Çocuk o sırada geniş ve karanlık koridordaki Rönesans tablolarına, Morozov'ların büyükbabası Malikov Morozov'un bir ayıyla olan dövüşünün tasvir edildiği yağlı boya tuvaline; ve o tuvalin tam da üstünde yer alan, Büyük Malikov'un ölümüne sebep olan ayı kafasına bakıyordu. "Beğenmiş olmalısın." demişti Min Sergei. Vitaly hiçbir irkilme göstermeksizin ona dönmüş (Morozov cidden şaşırmıştı çünkü oldukça sessiz olmasına rağmen çocuk korkmamıştı bile; ki, birkaç ay sonra bu zamanları hatırlayıp nedenini sorduğunda, sizden daha korkunç şeyler de görmüştüm cevabını alacaktı) ve "Yalnızca üzüldüm." demişti. Sebebiyse büyükbabasının vefatı değil, ayının ölümüydü ki Morozov ona katılmamazlık yapmamıştı. "Arkanı dönük bir şekilde hiçbir kapının önünde durma," dedi devamında Sergei. Bu ona olan ilk akıl yoldaşlığıydı. "biri sana zarar verebilir."
"Sizin geldiğinizi anladım." dedi ona Vitaly. "Biri adımlarımı taklit edebilir." diye cevap vermiş olmasına rağmen, "Farkı anlarım." diye tutturmuştu çocuk. Yaşına göre çok olgun ve kendinden emin konuşuyordu. Ne ona bu kadar donukluk getirdi ya da neden Vitaly'nin karşısındayken onun bir çocuk olmadığını hissediyordu Morozov, bunu bilmiyordu. Ama öğrenmeden de durmayacaktı.
"Yaralarını baban mı yaptı?" diye sordu ona. Bundan önce dışarıdaki verandada yürümüş, kar yağışının boydan camlardan görüldüğü kendi odasında ağırlamıştı onu Sergei. Vakit gece yarısıydı, bu geceyi orada geçireceklerdi. Vitaly şaşkın görünüyordu ama bunu hemen toparlayarak, "Hayır." dedi. Morozov kaşlarını çattı, çocuğun yalan söylemediğini hissedebiliyor, ne var ki doğruyu anlatacağını da hiç sanmıyordu. Fakat onu şaşırtan Vitaly, "Amcam." dedi. Devamında ise Min Sergei'nin dehşete düştüğü kelimeleri kurmuştu. "Beni eğitiyor, birkaç hata yaptığım için aldım bu yaraları." Birkaç saniye öylece yüzüne bakakalmıştı Morozov. Çocuk bunları öyle büyük bir kabullenmişlikle söylemişti ki içi acımıştı, çok sonraları; Turgenyev Ailesi ile ilgili bilgileri böyle rahatça söylediğini amcasının duysa neler yapacağını Vitaly ona söylediğinde kanının donduğunu hissetmişti.
