Aşk Çıldırmaktır || Minsung

-Müzik eşliğinde 🎶

Öncelikle bölümün sonlarına doğru yani Han'lar okuldan çıkarken Billie eilish'in "everything i wanted sped up" şarkısını açmanız çok güzel hissettirecektir özellikle 2.40 saniyesi o kısım çok güzel şimdiden iyi okumalar...

( Han'dan )

Minho evden çıktıktan sonra Felix, ben, Seungmin ve Jeongin birlikte sürekli bu olayı konuşmuştuk. Bu olay benim gözümün önüne geldikçe sinirden patlıyordum.. sanki hâlâ o anı yaşıyormuş gibiydim.. o gün akşam saat 21.00'da çocuklar evlerine döndü ve annem gelmişti zaten. Yorgunluktan erkenden uyudum ama bu benim için biraz zor oldu. Sürekli o an geliyordu aklıma.. ne yapacaktım? Sabah olduğunda annem başıma geçmiş sessizce sordu bana.

-Tatlım, bugün iyi hissetmiyorsan okula gitmek zorunda değilsin.

Demişti annem. Oda ne kadar zorlandığımı farketmişti ve benim sinirlendiğimin 1000 kat daha fazlasını yaşıyordu o. Onun için onu üzmemeliydim ve iyi gibi davranmalıydım.

-Hayır anne, sorun yok okula gidebilirim.

Aslında hiç gidecek gibi değildim. Ayrıca matematik sözlüsü vardı ve hiç istemiyordum. Ama annem için...

-Emin misin Jisung?

-Evet anne.

Hazırlandım ve annem ile kahvaltı yaptık. Evden çıktım. Fakat Seungmin'ler her zamanki buluştuğumuz yerde değildi. Bende tek başıma okula doğru yürüyordum. O gün koşa koşa giderken Minho'ları ilk gördüğüm yerdeydim ve onlar yine oradaydı. Birtek beni Minho görmüştü ve yüzüne bile bakmadan sinirlice geçtim oraları. İlerilerde Seungmin, Felix ve Jeongin giderken gördüm onları. Niye beni beklememişlerdi ki?

-Hey! Napıyorsunuz?

3'üde birden şaşırmışlardı.

-Han? Burada ne işin var? Sen okula gelecek miydin?

Dedi Felix.

-Neden gelmeyeyim?

-Canım ciğerim böbreğim sen mal mısın? Niye geldin okula dün ne kadar ağladın kötüydün.

Dedi Seungmin.

-Annemi üzemezdim. Benim için çok endişeleniyor..

Dedim.

-Dostum kendini zorlama. Bence burdan geri dön ve eve git. Zaten sözlü var hoca içimizden geçicek. Kendini zorlamaya ne gerek var?

Dedi Jeongin. Felix;

-Aynen.

-Burdan asla geri dönmem! Çünkü o şerefsizin yüzünü görmek istemiyorum!

Dedim bağırarak.

-Sende mi gördün. Bizde gördük. Öyle bir sinirliydim ki tuhaf tuhaf bakıyorlardı. Ama Minho başını eymiş birşeyler düşünüyordu. Pek mutlu değildi açıkcası. Olmasında zaten.

Dedi Seungmin.

-OLMASIN! O BENİM UMRUMDA DEĞİL!

Yürüye yürüye girdik okula. Sınıfa çıktığımızda birkaç kişi vardı. Oturduk yerlerimize ve hiç birimiz ağzımızı açmamıştık. Minho ve grubu girdi sınıfa. Yüzünü görünce deli gibi ağlamak istiyordum..daha sonra hoca girdi sınıfa.

-Günaydın!

Diye bağırdı hoca.

-GÜNAYDIN!

Dedi tüm sınıf.

-Evet bugün sözlümüz var çalıştınız mı?

Kimsenin sesi çıkmamıştı. Ama Jeongin birden bağırdı.