Placid Sky (Laurentian Series #2)

Chapter 9

RON

"Saan?" Tanong niya sa akin. Hindi ako nakasagot at natahimik lang. Kahit ako, hindi ko alam. Paano ko sasabihin sa kaniya na I just said it out of the blue. At dahil naisip ko 'yon. Napangiti ako.

I'm currently at my office, here in my condo. The lamp is on and the blinds showed the beautiful city down there in the dark light. The laptop is infront of me. Pero hindi ko alam bakit hindi ako maka-focus. Nakakapag focus naman ako kanina! Trabaho ko 'yon!

"Buffet ulit?" Tanong ko, nakatingin sa screen.

"Buffet?! Nako, 'wag! Ayaw ko roon,"

Ayaw niya ro'n? What doesn't she want there? "Ayaw mo nu'ng pagkain?" I realized something kaya natawa ako. "Kaya mo ba ako sinusundan no'n kasi wala kang mapili? 'Yun siguro 'yon, e!"

"Uy, hindi ah!" Mahina na anas niya. Alam mo, natatawa at naaliw ako sa kaniya. Katulad na lang sa username niya.

Nakakunot ang noo ko kanina habang nag-iisip kung i-aaprove ko ba ang girlfriend application niya kanina. Just kidding. Hindi ko alam kung siya ba 'yon. Kaya ko nga tinawagan.

"Kahit saan, basta 'wag na sa buffet. Saka na lang 'yon."

Is there a next time? I lightly laughed. Pero I didn't expect she would sigh. Narinig ko 'yon! What did I do know? Nakukulitan na ata sa akin.

"Gabi na Architect. Minsan, mas maganda na itulog na lang ang mga problema,"

"Problema?"

"Oo."

"Ano naman ang problema ko?" Kahit ako ay nagtanong.

"Eh, panay tawa ka sa 'kin." Seryoso na sabi niya.

"Ha... hahaha!" I bursted out laughing. I think aabot kami nang magdamag ngayong gabi dahil sa kaniya. "Grabe ka, judger."

"Tsk," anas ulit niya. Sobrang transparent niya at naririnig ko pa 'yon. Pinatay ko na ang laptop ko. At nang black na screen na lang ang humarap sa akin. May napansin ako. Nakangiti ako. Smiling like crazy. Parang kausap ko lang si Jaxon.

"I'll see you tomorrow,"

"Huh? Seryoso ka ba doon?" Tanong niya nakinagulat ko.

"Ah, whatever," I tilted my head back while smiling. "See you!"

"Ano? Teka–saan?! Wala ka naman sinabi!"

"Bahala na po ako bukas,"

Magsasalita pa sana ako ngunit narinig ko na namatay na ang call. Nagalit na nga talaga siya siguro. She's removing my rights to calling her that! But it's true! She is older than me. Inungat ko ang mga kamay ko at saka sumilip sa labas. Naalala ko ulit ang araw na nakita ko siya ulit.

That day when she was on the bus. And Kaiah's birthday. I remember it. Twentyth birthday niya 'yon and I saw her.

"Ang tagal mo naman diyan!" Narinig ko ang malakas na tawag ni Jaxon.

Bumuntong-hininga ako bago tumayo. "Alam mo, ikaw? Panira ka ng moment, e. Masaya ako kanina."

"Why?"