Kırmızı ipler mezarlığı / Fred Weasley

0.8

Selaammm ben geldimmm,  hikayeye geçmeden önce oy verirseniz cok sevinirim birde bol bol yorum yapar mısınız şimdiden teşekkürlerrrr, iyi okumalarrr

✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

Yemek saatinde farklı okullardan öğrenciler gelmeye başlamıştı. George ve Ron gelen kız öğrencilere hayretler içinde bakıyordu.

Fred karşısında oturan ve yemeğiyle uğraşan Vera'dan gözünü ayırmıyordu bile.

"Yemeğini yesene Vera." Dedi sakince Fred.

Artık emindi onu sevdiğinden. Uzun süredir ona ilgi duyuyordu ama ne olduğunu konduramamıştı. Her yerde onu görüyordu. Gecenin karanlığı ona saçlarını ve gözlerini hatırlatıyordu. Yanaklarının kırmızılığı ve çillerinin eşsiz gözüktüğünü farketti.

Fred'inde çilleri vardı ancak Vera'da görene kadar bu kadar güzel olduklarını fark etmemişti.

"Yiyorum ya Fred. Ayrıca sen dokunmamışsın bile, yoksa gelen kızlara mı bakıyordun" dedi ve kıkırdadı.

Fred yüzünü ekşitti.
"Hiç birinde seni bulamam."

Fred ne dediğinin farkına çok geç olmadan varmış olucak ki utançtan gözlerini masadan ayırmıyordu.

"Teşekkür ederim Freddie"

Vera'nın kurduğu cümle Fred'i güldürmeye yeterliydi.

"Arkadaşız o zaman." Dedi Fred.

"Elbette şapşal, neden arkadaş olmayalım ki."

Fred arkadaş kelimesine takılmış olucak ki yüzü düştü. George onları dinlemişti ve Fred'in kulağına;

"Ahmak, arkadaş olman da bir başarı."

Fred ikizine döndü.

"Öyle değil mi." Dedi sevinmişcesine.

"Elbette. Asma suratını.

Yemek saati bittikten sonra ateş kadehine katılacaklar yavaş yavaş isimlerini atmaya başlamışlardı.

Vera, Cedrice yalvarırcasına bakıyordu. 5 dakika sonra Cedric ismini atmıştı. Choyla vedalaştıktan sonra Vera'nın yanina geldi.

"Bunu yapmamalıydın."

Cedric rahatça konuştu;

"Kaç kişinin ismini attığını görmedin mi, emin ol ben sonuncu olarak seçilmem bile."

"Aptal mısın Cedric, emin ol herkes öyle düşünüyordur ya sen seçilirsen." Dedi Vera.

Sesi korku doluydu.

"Ah hadi ama gör bak ismim çıkmayacak bile."

"Nasıl bu kadar rahat konuşabiliyorsun. Cedric gerçekten inanamıyorum sana.

Vera sinirle uzaklaşmaya başladı. Bahçeye çıktığında bir ağacın altına oturdu. Kulaklığını taktı, çantasını yanına attı ve birşeyler çizmeye başladı.

Daha sonra aklına gelmiş olacaktı ki Cedricin yazdığı yazıyı okumak için sayfaları karıştırıyordu.

"Hey. Az önce hızlıca çıktığını gördüm birşey olup olmadığını merak etmiştim açıkçası."

Vera gelen kişiye şaşırmıştı.

"Cho, ne işin var burada."

"Dedim ya seni merak ettim. Cedric ateş kadehi yarışmasına katıldı diye mi."

Vera Chonun sözünü kesti.

"Açıkçası geçmişte Cedric ile yakın arkadaşız diye yapmadığını bırakmadın. Bu yüzden beni merak ettiğine pek inanmıyorum."

Dolmuş ve artık dayanamayacak gibisinden bağırmaya başladı Cho.

"Ben olmalıydım."

"Tek dileği, tek isteği ben olmalıydım. Ona sarılan kişi, onun kokusunu içine çeken kişi ben olmalıydım. Eğer araya girip onu ayartmasaydın şuan ikimiz çok daha mutlu olabilirdik."

Vera şok olmuşcasına bakıyordu. Fred ve George bağırışmaları duymuş olucak ki yanlarına geldiler.

"Ne diyorsun be aptal. Cedric yakın arkadaşım benim, düzgün konuş yoksa.."

"Yoksa ne Vera. Oh, masum rolünü cok iyi yapıyorsun."

Fred dayanamayıp araya girmişti.

"Haddini bil Cho. Geçen seneden beri kıza yapmadığın muamele, etmediğin ima kalmadı. Kafanda birşeyler kurmayı bırak. Şizofren!"

Fred Vera'nın eşyalarını yerden aldı.

"Yürü hadi Vera"

Fred Vera'nın kolundan tuttu ve oradan uzaklaştırdı.

"Bana ne dediğini duydun mu Fred. BIRAKTA ŞUNUN KAFASINI KOPARAYIM!"

"Hey, hey, hey. Dursana be kızım."

"Ben öyle birşey yapmadım. Ben kimseyi ayartmadım, Cedric sadece arkadaşım."

Fred Vera'nın yanaklarından düşen sinir gözyaşlarını gördüğünde içinden birşeyler koptuğunu hissetti. Böyle hissetmesini istemiyordu.

Büyük ellerini Vera'nın yanaklarına koydu, baş parmağı ile gözyaşlarını sildi.

"Biliyorum biliyorum, ama ağlama. Lütfen ağlama."

Vera dayanamayıp kafasını Fred'in göğsüne yasladı. Fred afallamış olucak ki bir kaç saniye öylece durdu ardından bir elini yavaşça Vera'nın beline doladı, diğer elini kıvırcık ve kısa saçlarına daldırdı.

Genç adam Vera'ya sarılmasına sevinirken bir yandan da ağlamasına üzülüyordu.

"Rahatsız olmuyorsun değil mi?" Dedi sakin bir ses tonuyla Fred.

Vera sadece kafasını hayır anlamında sallamak ile yetindi.

"Ağlama Vera lütfen. O aptal kız için ağlama. O şizofren dışında kimsenin senin Cedric'i ayartmadığını bildiğine eminim. Lütfen ağlama canım."

İkili birbirlerinden ayrıldığında yasak saati çoktan yaklaşıyordu.

"Gel yasak saati yaklaşıyor. Gidelim mi, profesörlere yakalanmak istediğini sanmıyorum. Özellikle deli Snape'e"

Fred'in kurduğu cümle Vera'yı kıkırdattı yetiyordu. İkili gryffindor ortak salonuna geldiklerinde birbirlerine iyi geceler dilediler. Birkaç saniye sonra Vera'nın sesi yankılandı.

"Teşekkür ederim Freddie."

"Ne için?"

"Beni yargılamadığın için."

Fred gülümsemek ile yetindi ikisi de arkasını döndükten sonra gitti. Vera'nın kalbi hızlanıyordu. Fred'in kokusunu, ona sarılmasını hatırladıkça gülümsüyordu.

✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

Ayayayay aşklarım umarım beğenmişsinizdiirrr, oy vermeyi unutmayınnn. 💕