ɪ︎ ᴀᴍ ɴᴏᴛ ᴄᴜᴛᴇ//𝕍𝕄𝕀̇ℕ

11. Bölüm

Medyayı dinlemeyi unutmayın

Şimdiden iyi okumalar🍀...

Jimin'den

"Biz mi? Normal arkadaşız işte
Hem durup dururken nerden çıktı bu?"

"Durup dururken çıkmadığını ikimizde biliyoruz Jiminshii şimdi dökül bakalım."

"Ne anlatayım ki Jungkook normal arkadaşız işte."

" O bakışlar o elektriği hissetmeyen aptal olsa gerek kendimi bir ara gerilim ve ağır dram içeren bir filmin ortasına düştüğümü hissettim. Bak, tüylerime onlar bile etkisinden çıkamamışlar!"

Baktığım yerde tüy görememiştim ama onu da boşvermiştim.

"Bu daha çok sonu mutlu bitmeyecek bir filmin fragmanıydı Jungkook onun için boşuna heveslenme."

"Senin kafana güneş geçmiş o çocuğun sana olan bakışları ,bana bile birbirimizi ilk görüşümüz olmasına rağmen beni atomlarıma kadar parçalayabilecek gibi bakması hiç bu aşkın tek taraflı olduğunu göstermiyor."

Tabiiki de Jungkook ondan hoşlandığımı anlamıştı ama Taehyung'un benden hoşlandığını nereden çıkartmıştı?

"Bu kadar abartmana gerek yok evet hoşlanıyorum ama gelip geçici birşey olmayacağını nereden biliyorsun?"

"Hyung seni tanıdığım yıllarda hayatına aldığın kişileri zor aldığını ve zorda çıkaracağını biliyorum ,yeme beni yani ve demek senin sınavından geçmiş müstakbel eniştemiz. Anlatsana biraz."

"Yakında benim biyografimi de yazarsın."

Bana imalı imalı bakıyordu aynen şöyle:
Hadi ama daha ne kadar beklemeliyim sabrımı zorlamaya başladın."

"Aman bee, biraz hoşlanmanın ötesinde hatta biraz fazla ama bütün bu duygular istemsizce Jungkook onda yıllarca bulamadığım huzuru gözlerinde buluyorum sanki gözleri benim sonsuz huzuruma açılan pencere gibi hep bakmak istiyorum gözlerinden açılan o ufka onun bana bakmasına ihtiyacım var sanki beni anlıyor gibi

O bu kısa zaman zaafında bana bana benmişim gibi bakan tek insan

Taktığım maskenin ben olmadığını biliyor gibi gerçek beni arıyor gibi ve ben buna istemsizce izin veriyorum. Duvarlarım teker teker benden izinsizce gardına çekiliyor hiçbiri hemde hiçbiri benim hükmüm altında değil hepsi beni hükmetmek istiyor gibiler.

Herşey çok fazla geliyor üstüme yetişemiyorum en çokta bu kalbin onun yanındaki hızına yetişemiyorum  korkuyorum çünkü o benim kendimi meskenlediğim maskeleri bir bir düşürüyor en sonda bu aptal organın kendini gün yüzüne çıkmasından korkuyorum çünkü ben artık istemsizce hareket ediyorum. Kontrol altından çıkmış gibi hissediyorum yıllardır üstünü maskemle baskıladığım tüm duygular benden intikam almak istercesine kontrolü elimden alıyorlar."

(Y/n: bir ara yazıma baktığımda uyuşturucu bağımlılığın hayatından kesit mi aldım dedim.)

"Hyung... sen bitmişsin."

Acı bir şekilde gülümsedim haklıydı ben bitmiştim ama imkansıza.

"Ama dediğim gibi Jungkook bu filmin hikayenin her ne ise sonu mutlu bitmeyeck."

"Hyung sana tek bir soru soracağım ve bana dürüstçe cevap ver."

Kafamı aşağı yukarı sallamıştım.

"Artık hayatın sana yaşatıklarının acısını çıkartmak ister misin? Senin mutlu olmanı kıskanan bu dünyadan seni kendisinden daha parlak olan gülümsemenden kıskanan bu güneşten, kısılan gözlerini alan hilal şeklini kendisinden daha çok yakıştırdığın için seni kıskanan aydan gerçek benliğinin onları alt ettiğini göstermek ister misin