Tenimin üzerinde teni vardı. Hastalıklı bir adama ev sahipliği yapan göğsüm cayır cayır yanıyordu. Verdiği soluklar diken gibi batıyordu tenime. Bana bir sarmaşık misali sarılmış, her zerresini hissetmemi ister gibi bırakmıştı tenini üstüme. Kokusu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar dilerim.
■■■■■
Geçmişten bugüne kadar hayallerim için çabalamıştım sadece. Azimli biriydim. Kafaya koyduğumu yapardım. İstediğimi almadan o işin peşini bırakmazdım. Sırf bu yüzden birçok arkadaşımla aram bozuldu.
Onlar gezip tozmayı severdi, ben ise beni hayallerime yaklaştıracak şeyleri. Onlar gezerken ben çalıştığım için hep nefret edilen öğrenci oldum. Hocalar onları değil de her seferinde beni övdüğü, beni örnek gösterdiği için okulda zorbalığa da uğradığımda oldu.
Ancak bir şekilde hepsinin hakkından gelerek sonunda en büyük hayalim olan o üniversite sınavında çok güzel bir puan elde etmiş, ailemden çok uzakta olan bir şehirde okumaya başlamıştım.
Psikoloji bölümü sözel olarak çok güzel bir bölümdü. Hastalıkların adını öğrenmek ve onlara ait çözümler bulmak gerçekten çok güzeldi. Ama iş icraate geçince gördüğüm hastalar beni oldukça korkutmaya başlamıştı.
Yanlarına girerken korktuğum için hareketlerini doğru dürüst kayıt altına alamıyordum. Staj hocalarım notlarıma bakarak yaptıklarımı karşılaştırdığında şaşkın bir şekilde kalıyorlardı.
Bir ay içerisinde iki uyarı almıştım. Birisi dikkatli olmam için, birisi de işimi daha iyi yapmam için. Ancak ben ikisini de hâlâ daha başaramamıştım.
Başarmayı deneyemeden de oradaki bir hastanın aklına uymuş, sonunda zararlı olan kendim çıkmıştım.
İki gündür beni bu odada tutuyordu. Odanın içerisinde olan banyo sayesinde ihtiyaçlarımı giderebilsem de iki gündür yanıma uğramayan adam bana yemek getirmemişti.
Yemek yemediğim için hâlsiz düşen bünyem daha ne kadar dayanırdı bilmiyorum ama sadece banyonun musluğundan akan suyla karnımı doyurmaktan midem bulanmaya başlamıştı.
İki gündür dayanmamın sebebi o musluktan akan suydu. O da olmasa muhtemelen bayılmış kalmıştım. Ne kadar hâlâ o suya sahip olsam da midem fazla açtı. Su içtiğimde kısa süreli bir tokluk yaşıyordum ama sonrasında gelen açlık beni fena hâlde zorluyordu.
Kilitli olduğum odanın kapısının kilidi açıldığında kafamı kapıya doğru çevirdim. İçeriye giren adamla göz göze geldiğimizde beni incelemeye başladı.
Detaylıca her yerimi inceledikten sonra ellerini ceplerine sokarak yanıma geldi.
"Kaçmak için tek bir girişimde bile bulunmadın... Ne o? Gitmek istemiyor musun yoksa?" Açık olan pencereden bahsettiğini bilirken bilmezlikten gelip sustum.
Dağın başındaydık. Nerede olduğumu bilmiyordum. Nerede olduğumuzu söylese bile burasının neresi olduğunu yine bilmezdim. Çünkü olduğum şehirde bile bildiğim tek yer şehrin merkeziydi. Bir de yeni öğrendiğim o hastanenin yeri.
