"Χωρις πονο ,δεν θα ξεραμε τι σημαινει χαρα"
Αυτο ηταν που πιστευε η Μαρια ενα 19Χρονο κοριτσι. Μεσα απο τον πονο και την πιεση μονος του ανθρωπος μπορει να βρει την χαρα με κοπο και προσπαθεια μονο τοτε θα την εβρισκε πραγματιμα ελεγε . Νομιζε πως την ευτυχια και την αγαπη θα την εβρισκε στο βαθος του χρυσοριχιου γιατι η ζωη μας ειναι χυσορηχιο ελεγε σε ολους . Πως οχι μονο στο τερμα του που θα βρισκοταν το πολυτιμοτερο για αυτην αλλα και κατα την διαρκεια θα εβρισκε κομματια οχι τοσο πολυτιμα αλλα σιγουρα ανεκτιμιτα για εκεινη . Κομματια χαρας και ευτυχιας . Κομματια λυπης και πονου.
Τα ξανθα μαλλια ηταν σκορπισμενα στο μεγαλο μαξιλαρι ενω τα πρασινα σμαραγδενια ματια της ξεκουραζοντουσαν βλεποντας αθωα ονειρα. Το προσωπο της τοποθετημενο στο μεγαλο στηθος του Λουκ . Τα σαρκωδει χειλη της μισανοιχτα βοηθοντας την να αναπνεει καλητερα . Το αυτι της κολημενο στο στηθος του ακουγοντας τους παλμους της καρδιας του κανοντας της ενα γλυκο νανουρισμα . Η φιγουρα της ξεκουραζοταν μεσα στην αγκαλια του Λουκ οπως εδω και 1χρονο τωρα πια. Ο Λουκ ενα 20χρονο αγορι με καταξανθα μαλλια και καταγαλανα ματια ξεκουραζε και εκεινος την καλογυμνασμενη του φιγουρα στο κρεβατι κρατοντας την Μαρια αγκαλια κανοντας την να νιωθει ασφαλεια και σιγουρια . Ο Λουκ ειχε τοποθετισει το προσωπο του πανω στον ωμο της μικροσωμης Μαριας ενω η ανασα του επαιζε με τις ξανθιες τουφες της κανοντας τες να χοροπηδουν σε καθε φυσιμα του . Το τελευτεο ενα χρονο φιλαγα τον ερωτα τους ή μαλλον τον ενθουσιασμο τους σε ενα μικρο διαρι στην καρδια του θησιου .
Δευτερα 7:45 π.μ.
Μια θιελα ησυχιας ειχε απλωθει στο χωρο κανοντας τους να βρισκονται στο απωλειτο ζενιθ τους. Μονο ο ηχος του ρολογιου επαιζε με αυτην την αυρα κανοντας την πιο ηρεμη πιο απολαυστικη. Η ζεστη του καλομαιριου διαπερνουσε καθε υλικο αγαθο αφηνοντας στην ατμοσφαιρα καυτες ανασες . Τα δυο σωματα πανω στο μεγαλο κρεβατι υδρομενα σε καθε σημειο επαφης πρισπαθουσαν να βρουν ξεκουραση. Οι ανασες τους παλευαν σε καθε δευτερολεπτο. Το αψυχο κρυο σκουλαρικι στο αριστερο κατω χειλος του Λουκ αγγιζε παρατεταμενα τον μικρο ωμο της Μαριας δινοντας της μικρες ανατριχιλες να κυριευουν το καυτο καλιγραμο σωμα της. Ενας αποτομος ηχος σκορπισε στο δωματιο κανοντας τα δυο σωματα να τρανταχτουν απο τον βιαιο ηχο. Η Μαρια σηκωσε το χερι της για να δει απο που προερχοταν η πηγη αυτου του ηχου. Επιασε αμεσως το τηλεφωνο της οπου τρεμοπαιζε απο τον ηχο. Μολις το τοποθετησε μπροστα της καταλαβε πως καποιος την καλουσε, πατησε για να απαντησει . Μολις το τοποθετησε στο αυτη της ενας λυγμος ακουστηκε απο την αλλη γραμμη. Τα ματια της ανοιξαν αποτομα και μαυρο κυριευσε το πρασινο κανοντας να σηκωθει απο την θεση της και να κατσει οκλαδον . Ο Λουκ αμεσως σηκωθηκε με αυτη την κινηση της Μαριας .
-Παρακαλω;
Ενας λυγμος ακουστηκε και στην συνεχεια μια γνωριμη φωνη μιλησε
-Αγαπη μου ;
Η Μαρια αναγνωριζοντας την φωνη βουρκωσε.
-Μαμα τι επαθες;
Καυτα ρυακια αρχισαν να τρεχουν στα μαγουλα της Μαριας
-Αγαπη μου οοο... πατερας σου
Με μεγαλες παυσεις ισα που ακουγοταν η φωνη της μητερας της στο ακουστηκο . Αμεσως αρχισε ξανα να κλαιει πιο δυνατα. Η Μαρια χωρις να καταλαβει επεσε σε.λυγμους . Ο Λουκ την κοιτουσε με απορεια χωρις να μπορει να κανει τιποτα .
-Τι επαθε ο μπαμπας;
Η Μαρια υψωσε τον τονο της κανοντας να ηχησει σε ολο το δωματειο η αγωνια της.
-Το επαθε παλι... ελα οσο πιο γρηγορα.μπορεις δεν θα το αντεξω μονη μου. Ειμαστε στο νοσοκομειο της Κερατεας.
-Εεε...ερχομαι σε λιγο θα ειμαι εκει γεια
Αμεσως η Μαρια το εκλεισε και σηκωθηκε να ετοιμαστει. Ο Λουκ την κοιταγε με απορια . Ακολουθοντας με το βλεμα του την μικρισομη μορφη της Μαριας. Η Μαρια εφυγε απο το δωματειο κατευθηνομενη στο μπανιο. Καθως γυρισε πισω για να ετοιμασθει αντικρισε τον Λουκ να φορα το στενο μαυρο σκισμενο τζιν του ενω ειχε ηδη βγαλει μια ασπρη μπλουζα . Αμεσως τον κοιταξε με απωρεια για αυτη του την σταση. Μολις το βλεμα του επεσε πανω στο δικο της. Σηκωθηκε και κατευθηνομενος προς το μπανιο ενιωσε ενα χερι να του καρατα το μπρατσο.Γυρισε και αντικρισε την Μαρια .
-Εσυ για που πας;
Τον ρωτησε με απωρεια . Δινοντας της ενα στραβο χαμογελο και ενα φιλι στο μαγουλο. Της απαντησε.
-Μωρο μου εσυ που λες; μαζι σου στο νοσοκομειο;
-Οχι μωρο μου γιατι;
-Δεν μπορω να σε αφησω να πας σε τετοια κατασταση μονη σου
-Μα ...
-Δεν εχει μα θα ερθω . Ετοιμασου γρηγορα εχουμε πολυ δρομο.
Η Μαρια εγνεψε καταφατικα το κεφαλι της και με γρηγορες κηνισεις ετοιμαστηκε για αυτο που θα την περιμενε. Φτανοντας στο γκαραζ της πολυκατοικιας ο Λουκ αναψε την μηχανη του αυτοκινητου και με σπαστες κινησεις κατευηνθηκαν προς τον προορισμο τους . Η Μαρια σε ολη την διαρκεια του αυτου μικρου ταξιδιου δεν μιλουσε απλα κοιτουσε εξω την διαδρομη . Ο Λουκ ριχνοντας κλεφτες ματιες στην σταση της Μαριας εβλεπε τον πονο και την θλιψη της . Φτανοντας στο προαυλιο του νοσοκομειου ο Λουκ κρατοντας το χερι της Μαριας κατευηνθηκαν προς την γραμματια. Αναζητοντας την πτεριγα οπου νοσηλεβοταν ο πατερας της Μαριας.
