"Η ζωη πηγαζει μεσα απο την ζωη "
Αναζητοντας την πτεριγα οπου νοσηλεβοταν ο πατερας της Μαριας. Αντικριζοντας την μεγαλη πορτα κρυος υδροτας γεμισε το κορμι της χωρις σκεψεις η Μαρια εκανε προσπαθια να την ανοιξει ομως το χερι του Λουκ την σταματησε κανοντας την να γυρισει και να τον αντικρισει καταματα με ενα βλεμμα απορειας.
-Λουκ τι κανεις;
-Μαρια αγαπη μου...
-Τι εγινε Λουκ;
-Προσπαθησε σε παρακαλω να ηρεμισεις δεν μπορεις να πας και να σε αντικρισει η μητερα σου ετσι ... σε τετοια χαλια ...το ξερω πως σε εχει καταβαλει η αγωνεια και ο πονος ομως φροντισε να παρεις κουραγιο και δυναμει για να βοηθησεις την μητερα σου... να της δωσεις και εκεινης δυναμη ...και κουραγειο...
Οσο ο Λουκ της μιλαγε εκεινη τον ακουγε με τοσο προσηλωση σε αυτα που ελεγε σαν να ηθελε να τα πιστεψει και η ιδια να τα αποστηθισει...οταν τελειωσε η Μαρια τον κοιταξε με ενα ψευτικο χαμογελο και σηκωθηκε στις μυτες . Του εδωσε ενα γαλλικο φιλι και αμεσως τον κοιταξε στα καταγαλανα ματια του.
-Λουκ εχεις δικιο δεν πρεπει να με δει ετσι.
Με το που ακουσε αυτα τα λογια της Μαριας ο Λουκ της ανταπεδωσε το χαμογελο . Την επιασε αμεσως μετα απο την μεση και της ανοιξε την μεγαλη παγωμενη πορτα. Κατευθηνθηκαν μεχρι τις τελευτεες καρεκλες οπου καθοταν εκει μια τρομαγμενη γυναικα . Τα χερια της ειχαν αρπαξει τα ποδια της και τα ειχαν φερει στο στηθος ενω το κεφαλι της εχει κουρνιασει αναμεασα στα γονατα της. Η Μαρια ετρεξε και γονατιζοντας πηρε μια μεγαλη στοργικη αγκαλια την μεγαλη κυρια . Αμεσως η κυρια σηκωθηκε και αντα πεδωσε. Τα ματια της κοκκινα και βουρκομενα ενω σε αντιθεση ενα μαυρο χρωμα εχει ακουμπισει το κατω μερος τους .
-Μαμα τι εγινε;
Η τρεμαμενη φωνη της Μαριας ξεχυλισε στο διαδρομο κανοντας καθε κυτταρο του Λουκ να ανατριχιασει. Η κουρασμενη γυναικα εφυγε απο την αγγαλια της και με ενα ψυθηρο αποκριθηκε.
-Αγαπη μου ...δεν ξερω πως εγινε . Σηκωθηκα το πρωϊ για να φτιαξω πρωϊνο και ...
Αμεσως οι λυγμοι της την εκαναν να σταματησει.κοβοντας της την ανασα.
-Τον φωναζα για να ξυπνισει τιποτα ...ανισυχησα μολις πηγα πανω τον ειδα να κοιματε δεν εδωσα σημασια γιατι ξερω οτι του αρεσει να χουχουλιαζει. Καθως πηγα να φυγω καταλαβα πως δεν εκανε τιποτα δεν ανεπνεε ετσι αρχισα να φωναζω και λυποθημησα . Βρεθηκα εδω με ακουσε μου ειπαν ο γειτονας και αμεσως φωναξε το αστενοφορο .
Με μια κινηση η μανα της επεσε πανω στην καρεκλα αφηνοντας την φιγουρα της να ξεκουραστει .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παιδια πιστευω να σας αρεσει ειναι μικρο αλλα υγεια καντε comment & like ..... Σας αγαπω :*
