" Κάθε στιγμή που περνώ μαζί σου γίνεται μια γλυκιά... τρυφερή... ανάμνηση!"
Με μια κινηση η μανα της επεσε πανω στην καρεκλα αφηνοντας την φιγουρα της να ξεκουραστει . Τα ματια της πρισμενα απο τον πονο κοιταζαν μεσα στα βαθια σμαραγδενια ματια της Μαριας. Στην ατμοσφαιρα ειχε απλωθει μια αυρα πονου και δυσπιστιας. Οσο και αν προσπαθουσε η Μαρια να ειναι δυνατη και θετικη η ατμοσφαιρα την κατεβαζε. Αυτην την στιγμη την εσπασε μια νοσοκομα. Αμεσως η Μαρια πεταχτικε μαζι με την μητερα της πανω στην γυναικα κανοντας την να τρομοκρατηθει απο αυτη τους την σταση . Με τα βλεματα τους να τρεμουν απο τον φοβο για το δυσαρεστο την κοιταξαν και δυο τους καταματα. Ο Λουκ πηρε την πρωτοβουλια και εσπασε την ησυχια ρωτοντας την μεγαλη γυναικα.
-Ειναι καλα , ξεπερασε τον κινδυνο?
Το βλεμα της γυναικας επεσε πανω στα γαλανα με αγωνια ματια του .
-Δεν ξερουμε ακομα ο ασθενης ειναι ακομα σε πολυ ασχημη κατασταση δεν ξερουμε αμα θα τα καταφερει αυτην την φορα .
Το βλεμα της Μαριας και της μητερας της επεσαν στο πατωμα κανοντας το βαρος τους να πεσει πισω στα καθισματα . Το μυαλο της Μαριας ηταν κενο μονο μια φραση ειχει ξεπροβαλει , ακουγοντας την στο υποσυνιδητο της ξανα και ξανα . Οσα γραμματα και συλλαβες βγηκαν απο το στομα της μεγαλης γυναικας τοσες μαχεριες πετυχεναν τα επιμαχα σημεια της καρδιας της Μαριας .Ο Λουκ κοιταξε μανα και κορη δεν ηξερε τι να κανει ,τι να πει και πως να αντιδρασει .
-Ευχαριστουμε... πηγενεται στην δουλεια σας καντε οτι περναει απο τα χερια σας μονο αυτο θελουμε να τον σωσεται .
Τα λογια του Λουκ εκαναν την νοσοκομα να του χαμογελασει στραβα προσπαθοντας να του δωσει ψιχουλα δυναμης. Παρολα αυτα ηξερε την συνεχεια μεσα απο τα λογια της γυναναικας . Η γυναικα επεστεψε στο χειρουργιο αφηνοντας εναν αερα απνιας λογων και συναισθηματων.
7:00 μ.μ.
Ενα μαυρο πεπλο επεσε στην ομορφη βασιλεβουσα . Ησυχια κρατουσε στο νοσοκομειο κανεις δεν μιλουσε με κανεναν . Ολοι βυθισμενοι στις σκεψεις τους . Η Μαρια καθισμενη στην αγκαλια του Λουκ διπλα στο παραθυρο . Σε αυτην την αγγαλια που ενιωθε ασφαλεια, σιγουρια και προστασια. Αυτην την αγγαλια που λατρευε . Ενω η μητερα της στεκοταν διπλα στην πορτα του χειρουργιου . Ενας γιατριος βγηκε απο το χειρουργειο κανοντας να τρεξουνε ολοι κατα πανω του.
Ο γιατρος φαινοταν εντρομος και χωρις σπιθες ελπιδας στα ματια του .
-Ειστε συγγενεις του κυριου Δημα?
Ολοι γνεψανε καταφατικα. Κρεμοντουσαν απο τα χειλοι του , με οσες δυναμοις ειχανε.
-Λυπαμαι ... Ο ασθενεις δεν τα καταφερε.
Αμεσως οι δυο γυναικες αρχισαν να κλαινε με λυγμους κανοντας τα σωματα τους να συσπουντε απο την δυναμη και την ενταση του πονου. Ο γιατρος εφηγε . Ο Λουκ δεν εκανε τιποτα καθοταν στην θεση οπου ητανε ανεκφραστος , κενος χωρις συναισθηματα.Μολις συνιδιτοποιησε το τι ειχε συμβει αρπαξε την Μαρια στην αγγαλια του σφιγκοντας την δυνατα . Ψυθιριζοντας στο αυτι της να ηρεμισει και πως θα το περασουν μαζι και αυτο.
Η Μαρια εκλαιγε με λυγμους δεν μπορουσε να φανταστει τι επροκειτο να ακολουθισει. Δεν ηξερε πως να φερθει,ηταν κατι πρωτογνορο για εκεινη. Το μονο που μπορουσε να κανει ηταν να ειναι στην αγγαλια του αγαπημενου της αγγελου. Η Μαρια κουναγε καταφατικα το κεφαλι της σε αυτα που της ψυθιριζε ο Λουκ. Τα ματια της δεν σταματαγαν να τρεχουν κανοντας τη μπλουζα του Λουκ να βρεχεται χωρις σταματημο .
Μια εβρομαδα μετα
Δευτερα 9:30 π.μ.
Η Μαρια ολο αυτο το χρονικο διαστημα εμενε στο πατρικο της κανοντας συμπαρασταση στην μητερα της . Ολη μερα κλεισμενη στο παιδικο δωματιο της . Δεν ετρωγε , χορταινε με τον πονο της ελεγε . Δεν μιλαγε με κανεναν εκτος του Λουκ. Σημερα ηταν η μερα οπου θα συναντουσε επιτελους τον Λουκ μετα απο μια εβδομαδα . Θα εβγαινε απο το δωματιο του πονου και της αναμνησης .
__________________________________________________________________
:) :* see yaaaa!!!!
