အတၱထဲေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသာခ်စ္ျခင္း

(11)

ကံၾကမၼာကသိပ္မ်က္ႏွာလိုက္တယ္
မ်က္နွာႀကီးရာဟင္းဖက္ပါဆိုေပမဲ့
ခုေတာ့သူကလြဲရင္အကုန္လံုးအေပၚေကာင္း
ေပးေနတဲ့ကံၾကမၼာကအဆံုးစြန္ထိ
သူ႔အားနာက်င္ေအာင္ထိုးႏွက္ေလတယ္...

သူဗီလိန္မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ
သူဟာအဓိကဗီလိန္လိုေတာင္ျဖစ္လာ
ခဲ့တယ္...သာမန္ဗီလိန္ေတြေတာင္
သူ႔ကိုၾသခ်ရေလာက္တဲ့အထိ...

ဒါေပမဲ့သူသေဘာက်မိသည္။
ဘယ္ေလာက္ပဲဗီလိန္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး
ေျပာေျပာသူဟာဒီဇာတ္လမ္းတစ္ခု
အတြက္ေတာ့ဗီလိန္တစ္ေယာက္ျဖစ္
ခဲ့ရျပီ...

အသက္ေတြသာႀကီးလာရျပီး
ရင့္က်က္တည္ျင္ိမ္လာျခင္းမရွိခဲ့တဲ့
သူဟာဟိုအရင္ကလိုကေလးဆန္ေနတုန္းပဲ
တဇြတ္ထိုးလုပ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ...

အသက္ေတြႀကီးလာေတာ့ပိုျပီး
စိတ္ဖိစီးရသည္။ထို႔ေၾကာင့္တစ္ခါတေလ
လူေကာင္းလိုေတာင္ဟန္မေဆာင္
နိုင္ေတာ့ပဲ...လံုးဝစိတၱဇလူသတ္သမား
လိုျဖစ္ေနခဲ့ျပီ...

မဟုတ္ဘူး...သူတစ္ကယ္ေတာ့
လူသတ္ခဲ့ဖူးျပီ.,သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူကိုသူကိုယ္တိုင္
သတ္ျပစ္ခဲ့ျပီးျပီ...အတၱဆန္စြာနဲ႔သိမ္းပိုက္
ဖူးေသာသူကိုလည္းခုထိုနည္းအတိုင္း
ျပဳလုပ္ဖို႔ၾကံ႐ြယ္ေနျပီ...

တစ္ကယ္ေတာ့သူမမွားပါ...သူက
လူယုတ္မာလည္းမဟုတ္ခဲ့
ကံႀကမၼာကသာသူ႔ကိုထိုဇာတ္ရုပ္သြင္းေပး
ခဲ့တာ...

အခုဂြၽန္းကအထက္တန္းေနာက္ဆံုးနွစ္ကို
ေရာက္ေလျပီ...ျပီးသည္နွင့္သူ႔အႀကံစည္
ကိုအေကာင္ထည္ေဖာ္ေတာ့မည္။

' ေဒါက္ ေဒါက္ '

အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္လက္ထဲတြင္
ဆုပ္ကိုင္ထားေသာစာခ်ဳပ္ကိုအျမန္
ဖြက္လိုက္ျပီးတံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္။

'' ဂြၽန္းေလး...ေက်ာင္းသြားေတာ့မို႔လား? ''

" ဟုတ္ကဲ့...ဒယ္ဒီ ''

'' ခဏေနာ္...ဒယ္ဒီအဝတ္စားလဲလိုက္ဦးမယ္ ''

'' ဟိုေလ...တစ္ကယ္ေတာ့ဒီေန႔
ဟိုေဆာ့ကလာေခၚမယ္ေျပာထားလို႔
ဂြၽန္း...ဟိုေလးနဲ႔အတူသြားလိုက္မယ္ေနာ္ ''