ေန႔ရက္တိုင္းဟာေပ်ာ္စရာလို႔
မဆိုေသာ္ျငားတစ္ခါတစ္ေလေတာ့
ေနေပ်ာ္မိသည္။
သိပ္ကိုလြမ္းခဲ့ရတဲ့သူရဲ႕
မ်က္နွာက္ုိျမင္ေတြ႕လိုက္ရေပမဲ့
မေပ်ာ္ရႊင္နိုင္ေတာ့တာလည္း
ရွိသည္။
သူ...ကေတာ့ေမ့သြားတာလား?
သူ႔အားတစ္ခ်က္မ်ွမႏႈတ္ဆက္တဲ့
အျပင္သူ႕အားမုန္းတီးစြာၾကည့္ေနသည္
ကပို၍ခံရခက္သည္။
ဘယ္အရာေတြကမ်ားသူ႔အေပၚ
ၷဒီေလာက္ထိျပင္းထန္စြာကံဆိုးေစ
ခဲ့တာလဲ?
'' နမ္ဂြၽန္း...ငါဒီေန႔ရံုးမွာအစည္း
ေဝးရွိလို႔အျပန္ေနာက္က်မယ္...
မင္းဘယ္မွမသြားပဲအိမ္မွာေစာင့္ေန ''
'' ဟုတ္ကဲ့ ''
စကားေလးတစ္ခြန္းမွ်ေျပာျပီး
ထြက္သြားရက္သူကိုၾကည့္ျပီးေမး
လိုက္မိခ်င္သည္။
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ဆိုတာေနခ်င္စရာ
ေကာင္းတဲ့အရာလားလို႔?သူသိပ္မြန္း
က်ပ္သည္။
ခဏေလာက္ေလးေတာင္
လြတ္လပ္တာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး...ဘာ
ေၾကာင့္သူမွဒီလိုျဖစ္ေနရတာလဲ?
အိမ္၌သန္႔ရွင္းေရးအနည္းငယ္
လုပ္ျပီးမနက္စာစားကာစာအုပ္ဖတ္
ေနလိုက္သည္။
သူ႔အတြက္စာဖတ္ခန္းသီးသန္႔
လုပ္ေပးထားတာမို႔စာအုပ္ေတြ
စိတ္ႀကိဳက္ဖတ္လို႔ရေအာင္မ်ားျပား
လြန္းသည္။
' တီ!!!တီ '
ဟြန္းသံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္
သူစာဖတ္ေနရာမွအလန္႔တၾကား
ထၾကည့္မိသည္။
အိမ္သို႔လာလည္မည့္ဧည့္သည္
မရွိ၍လည္းအထူးအဆန္းျဖစ္မိသည္။
hyungသာျပန္လာမယ္ဆိုသူ႔ဘာ
သာဝင္လာမွာမို႔ဟြန္းတီးေနမွာမဟုတ္ေပ...
အျပင္သို႔ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ျပိဳင္ကားအနီေရာင္ေလးတစ္စီးကျခံ
ေရွ႕မွာရပ္ထားတာေၾကာင့္အံ့ၾသမိျပန္သည္။
ျခံေရွ႕ထိသြားျပီးကားေပၚမွ
သူအားအကဲခတ္မိေသာ္လည္း
ကားထဲမွလူကိုမျမင္ရေပ...
'' ဘယ္သူလဲမသိဘူး...တစ္ခုခု
အလိုရွိလို႔လား?hyungေတာ့မရွိဘူး ''
YOU ARE READING
အတၱထဲေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသာခ်စ္ျခင္း
Fanfictionကိုယ္မွမပိုင္ဆိုင္ရရင္တစ္ျခားသူပိုင္မွာကိုလည္းမႀကိဳက္ဘူး အခ်စ္ေတြအမ်ားႀကီးေပးထားမယ္အတၱဆန္တဲ့အခ်စ္ေပါ့
