Take The Picture(One Direction fanfiction)

Chapter 1

Tessa POV.

“Ik hou van mijn leven!” zei ik lachend terwijl ik me neerliet vallen op onze grote bank. Daisy ging naast me zitten. “Ik ook!”

Door onze ‘carrière’ als fotomodel, waren we erg rijk en konden we deze mooie villa kopen. 

Ik nam een slokje van mijn cola. “Waar is de afstandsbediening?” vroeg ik aan Daisy, terwijl ik rondkeek of ik hem zag liggen.

“Daar, op de tvkast,” antwoordde Daisy. “Oh. Wil je hem even pakken?” vroeg ik met mijn allerliefste stem aan Daisy.

“Nee,” antwoordde Daisy kort. Ik zuchtte en stond op, om hem te pakken. Toen ik hem te pakken had drukte ik op het aanknopje.

“Ah, andere zender!” schreeuwde Daisy. Ik keek haar vragend aan, maar toen hoorde ik het. Ik had hem op Mtv gezet, en het nieuwe liedje van one direction werd nu afgespeeld.

One direction was een hele bekende band hier in engeland, maar Daisy en ik moesten er niets van hebben. Volgens mij waren het echt van dei associale, arrogante jongetjes. 

Lachend zette ik hem ergens anders op.

“Zijn ze weg?” vroeg Daisy, nog steeds met haar handen voor haar ogen. “Ja, de kust is weer veilig,” zei ik.

Ik ging weer zitten naast Daisy en keek naar Teennick. 

“Ik heb honger,” zeurde ik. Daisy keek op de klok, het was 6 uur. “Dan ga je eten koken,” stelde ze voor. 

“Maar daar heb ik geen zin in.”

“Dan bestel je pizza.”

“Daisy, dat deden we gister en eergister ook al, straks worden we dik en mogen we geen modellen meer zijn.”

“Dan bestel je koks die eten voor ons koken,” zei Daisy lachend. “Weet je, ik ga wel even koken.”

Ik stond op en liep naar de keuken. “Wat hebben we allemaal?” schreeuwde ik naar Daisy.

“Ja weet ik veel, jij staat in de keuken.”

Oké, daar had ik dus niks aan. Ik opende alle kastjes, maar ik kwam geen normaal lekker avond eten meer.

“Oké, niks dus. Ik ga wel even naar de supermarkt!” zei ik. Gelukkig was de supermarkt ongeveer naast ons huis, je kon er zo lopend heen.

“Oké, wel iets lekkers kopen hè!” schreeuwde Daisy terug. “Ja, tuurlijk.”

Ik deed mijn ballerina’s aan en liep de gang door, naar de deur van ons huis.

Na een paar meter gelopen te hebben op straat was ik al bij de supermarkt. Ik stapte naar binnen en zocht naar wat lekkers te eten.

Uiteindelijk kwam ik de supermarkt weer uitgelopen met een pak lasagnette, een chocoladereep, twee flessen Cristal clear, twee tijdschriften en een zak chips. Ik was er nooit zo goed in geweest om even een ‘kleine’ boodschap te doen, ik kwam altijd met tassen vol eten en spullen weer thuis. 

Terwijl langs een groepje jongens liep zwaaide ik met mijn haar. Ze keken me met open mond aan.

Oké, ik wilde niet arrogant ofzo doen, maar ik moet ze gelijk geven dat ik knap was. Dat was ook de reden dat ik model was geworden. Op de basisschool was ik altijd het meisje dat gepest werd, maar in de puberteit was ik echt heel erg opgeknapt, en daar was ik blij mee.

“Hallo, even voor de duidelijkheid, jullie monden hangen open,” zei ik lachend tegen de jongens. Ze lachten en deden snel hun mond dicht. 

“Beter, beter.” Ik schonk ze nog een glimlach en liep toen verder naar huis.