Take The Picture(One Direction fanfiction)

chapter 4

Dit keer is het erg kort omdat ik niet veel tijd heb SORRY

Daisy pov.

Ik friemelde wat aan mijn setje. Hij was rood met zwart. Ik keek hoe de visagiste mijn make-up deed. ‘Je bent klaar,’ zei de visagiste tevreden. Ik bedankte haar vriendelijk en stond op. 

‘Nou, Daisy kom maar! Je kan beginnen!’ hoorde ik Max roepen. Ik zuchtte diep en liep naar Max.

Oke Daisy, je kunt het. Sprak ik mezelf toe. Langzaam liep ik naar het decor waar de shoot gehouden zou worden. ‘Daisy, loop even door wil je, we hebben niet de hele dag de tijd!’ gilde Max. ‘Ja man doe rustig, ik ben er toch al.’ mompelde ik. 

Ik keek naar links, waar ik Zayn en Louis in een knalroze Clavin Klein boxer. Het was een grappig gezicht. Ik moest toegeven dat ze er beide niet verkeerd uitzagen. Ho, Daisy. Bij de les blijven. Het is en blijft een shoot.

Toen Louis me aan zag komen kreeg hij een glimlach op zijn gezicht.

Langzaam gleden mijn ogen over zijn lichaam. 

Ok, gewoon poseren en dan is het zo klaar. 

Ik ging tussen Louis en Zayn in staan en voelde vrijwel meteen de warmte van hun lichaam. Damn. Ik probeerde zo min mogelijk op hun lichamen te letten, wat niet bepaalt makkelijk ging aangezien ik bij beide maar tot hun borst kwam. Ik nam wat simpele poses aan waar de jongens gelijk op inspeelde. 

Ondertussen sprak de fotograaf ons toe. Een van de twee had een heerlijk luchtje op en ik kon me niet inhouden om nou even te ruiken wie het was.

Ik ging op mijn tenen staan en rook aan Louis’ hals. Nope, Louis was het niet. Ik draaide me om en rook nu aan Zayn’s hals. Een glimlach speelde rond mijn lippen. Het was een heerlijk luchtje. 

De jongens keken me even raar aan, maar de fotograaf vond het volgens mij wel een leuk plaatje, want hij klapte enthousiast in zijn handen. 

Zo deden we nog een aantal poses, en daarna vond de fotograaf het wel genoeg.

‘Dat was geweldig! Jullie zijn klaar.’ 

Ik knikte en liep naar de minibar, waar ik een flesje water uit haalde. Zuchtend zakte ik in een stoel en nam een aantal slokken van mijn water. 

Toen ik opkeek van mijn flesje water, zag ik Louis en Zayn die naar me toe kwamen lopen en naast me kwamen zitten. 

‘De shoot ging goed he?’ zei Zayn trots. Ik knikte lachend. 

‘Oh, nog sorry trouwens dat ik aan jullie rook, maar toen ik dat heerlijke luchtje rook moest ik echt even ruiken!’ zei ik terwijl ik voelde dat mijn wangen langzaam rood kleurde. 

Zayn begint te lachen. ‘Het is unforgivable van sean john.’ Ik knik. 

Ik zou niet weten wat ik daarmee zou moeten, maargoed. 

Even blijft mijn blik hangen op Louis, die een beetje sip naar voren staart. Ik zwaai met mijn hand voor zijn gezicht. ‘Joehoe?’ zei ik lachend.

Louis keek op en keek me verward aan. 

‘Huh, wat?’

‘Je was aan het staren,’ lachte ik. 

Misschien waren ze toch niet zo erg als we dachten? 

Ergens kreeg ik best wel medelijden met de jongens. Ik bedoel, ze deden altijd aardig tegen ons, terwijl wij ze continue aan het uitschelden of beledigen waren. En toch bleven ze aardig doen, wat dan ook. 

‘Sorry,’ mompelde ik. 

Zayn en Louis keken me verbaasd aan. 

‘Hoezo?’

Ugh, moesten ze nou nog echt vragen waarom? 

‘Nou, zo moeilijk is dat toch niet? We beledigen jullie altijd, of vernederen jullie. En jullie blijven altijd aardig tegen ons..’

‘Het is al goed joh,’ zei Zayn. 

Ergens voelde het toch wel goed om sorry te zeggen. 

‘Nou, ik ga me weer omkleden,’ zei ik toen ik het toch best wel fris kreeg. 

Ik gaf ze beide nog een knuffel en liep vervolgens naar de kleedhokjes, waar ik me in mijn joggingspak hees.