Royal Thief [COMPLETE]

CHAPTER 29

Chapter 29

Charles 's POV

Nakatanaw lang ako sa pinto kung saan nakaburol ang buhay ko,si Jasha.Ayaw nila akong papasukin lalong-lalo na si Yana.Tapos bukas na ang libing nya ni hindi ko man lang nakita ang mukha n'ya kahit sa huling pagkakataon.And its killing me,deeply.

"Something strange happened" lahat sila lumingon Kay Nicco habang ako nakikinig lang.

"Why bro?" Xander ask.

"Naabutan natin si Jasha na nakatalukbong na ng kumot pero noong pumasok si Charles saka pa lang in-anounce yung time of death its weird right? And one more thing, I never seen tita and Tito" mahabang paliwanag n'ya.

"Kung anu-ano ang napapansin mo tsk!Tara na!at ng makapasok na sa loob" Yohan said.Tinapik nila ang balikat ko saka sila pumasok sa loob.

Sumandal na lang ako sa kotse ko at hinintay silang lumabas.Habang hinihintay sila may nakita akong babae,isang napakapamilyar na babae.Tumakbo at hinanap kung saan ko sya nakita.I really saw her,clearly

Jasha....where are you?

Tumakbo pa ulit ako para hanapin sya.

"A-arghh!!na-saan ka na?!" Sinabunutan ko ang sarili ko." I need you kaya please magpakita ka na?"tuluyan na akong umupo sa sahig at hinayaang tumulo ang mga luha ko.

"S-sorry k-kung di ako naniwala sa'yo....sorry" another tears fell on my cheeks.

"Bro Anong ginagawa mo dyan? Tumayo ka nga para kang tanga diyan eh" lumingon ako Kay Yohan.

"Nakita ko sya Yohan...nakita ko Ang asawa ko...nakita ko sya" hindi sya nakapagsalita at parang naaawa pa sa'kin.Nasaan ka na ba?

"Charles ....imposible 'yon patay na sya diba?" para akong sinasaksak sa katotohanang wala na nga sya.

"No!nakita ko sya!its just di ko sya naabutan!pero talagan--"tatayo pa sana ako para subukang hanapin sya but--

"Charles! H'wag mo ng pahirapan Ang sarili mo!" Maila came.Nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Maila. "Patay na sya, oo pero namatayan din naman ako ah?kami! Pero k-kinakaya nam---" di na n'ya natapos ang sasabihin nya and cried, her voice crack. Umiling-iling sya."--k-kinakaya n-namin Charles k-kaya please kayanin mo k-kahit ayun lang ang gawin mo para Kay Jasha " dahan dahan syang tumayo na parang walang lakas. Kaya ko ba? Iisipin ko pa lang parang di ko na kaya.Paano ako makakabangon nito?kung alam kong wala ka na?
..........

Lahat nag-iiyakan,masakit sa tenga na tumatagos sa puso na parang hindi ko na kakayanin.

Ililibing na sya,at heto ako di pa rin makalapit sa kan'ya ni hindi nila ako pinagbigyan na makita ang asawa ko kahit sa huling beses man lang.

"Yana,pabayaan mo ng magpaalam si Charles sa asawa nya nasasaktan din sya." Narinig kong pamimilit ni Nicco Kay Yana.Hindi naman ako gano'n kalayo.

"Just for now..pero hwag mong bubuksan hwag na hwag" tumango ako saka lumapit sa kabaong.

"Sorry and I love you always infinity and beyond " kasabay ng pagpikit ko ang mga luha ko. I kiss the top of the cabin where she lies.Goodbye,

Umatras na ako,nag-umpisa na silang gawin ang seremonya.

Sana mapatawad mo ko.Mahal na Mahal kita.

Matapos ang libing naglakad na ako papunta sa kotse.

"Its really weird,hindi nila pinakita ang mukha ng patay kahit sa burol at hindi ko nakita ang magulang ni Ma'am " narinig kong usapan ng ilang mga empleyado nina Jasha.

"Ang sabi inatake sa puso ang nanay nya at NASA hospital tapos yung tatay nya binabantayan ang asawa n'ya" umiling-iling na lang ako sa mga narinig ko.Naaawa ako sa mga anak namin,ang babata pa nila para mawalan ng ina.

Kailangan nila ako.
..........

Naglalakad ako sa mahabang taniman ninanamnam ang sariwang hangin.Nandito ako sa probinsya nina Jasha para magbakasyon at ang nakakalungkot doon di na dito sa bayang to nakatira ang mga magulang nya kaya hindi ko makita ang mga anak ko.Its been years,five years to be exact Simula ng mawala sya at sariwang sariwa pa rin ang lahat sa akin .Ang pagkamatay nya at ang paglibing sa kan'ya ng di ko nakikita.Pinilit kong ayusin ang buhay ko at ipagpatuloy ang nasimulan ng wala sya. Pero sa mga araw na yon di ko maiwasang mag-ilusyon na makita sya,ilusyon nga lang ba talaga yun?

Nakaramdam na ako ng pagod kaya naisipan kong bumalik na sa bahay ko.Naisipan kong bumili ng lupain dito at patayuan ng bahay para sa mga anak ko na hindi ko pa nakikita halos limang taon na.

Habang naglalakad nahagip ng mga mata ko ang isang babae,its Jasha na naman,kahit saan nakikita ko sya.Mariin akong pumikit saka umiling, nag-iimagine na naman ako.Dumilat na ulit ako at tulad ng inaasahan wala na sya pero may nakita akong mga bata,magkamukhang mga batang babae.Kambal?

"He's familiar Cherryl" tumagilid ang ulo nito na parang pinag-aaralan ang mukha ko.She's cute.Ang ganda ng mata nya,gray like mine.

"So what?let's go Cherry mom is looking for us" nauna ng tumalikod ang tinawag na Cherryl.Ang liit -liit ang sunget parang si Chase nong five years old or six years old pa lang sya.

"You don't love me!" Sigaw ng kapatid nya habang hinahabol sya.

"You're right,let's go ate!"

"What?!hey you're older than me!"

Susundan ko pa sana sila para maihatid sa magulang ng biglang may tumawag sakin.

"Hello?"

'Sir,alam ko na oo kung saan nakatira ang mga pinapahanap inyo'

Nabuhayan ako sa narinig ko.

"Saan?"

'Nai-email ko na po sa inyo'

Nagpasalamat ako saka ibinababa ang cellphone.

Makikita ko na ang anak ko,ang mga anak ko.
............