Dealing With Hawkins

Chapter 4

I am smiling while looking at the stars, my ears are listening to him. I so much love his voice, slightly deep, raspy and angelic at the same time, hindi ko nga alam kung paano ba naging angelic ang pandinig ko sa boses niya.

Nag uusap kami sa audio call ng app, sayang nga dahil walang face time ito. If ever na mayroon man siguro matagal ko nang ginustong makita siya, dahil hindi rin naman pwedeng ibigay ko ang Instragram account ko, makikilala niya ako kaagad habang siya hindi ko pa nakita. 

"Give a little time to me, burn this out, we'll play hide and seek, to turn this round, All I want is the taste of your lips allow, my , my ,my give me love". Kunti nalang talaga titili na ako.

"Do you like it?". He asked me. Feel ko mukha na akong kamatis dahil sa pagkanta niya, hindi naman ako fan ni Ed Sheeran but damn, his song is perfect for us. 

"I do. Your voice becomes more deeper and raspy now. I remembered the first day that you told me you want to hear my voice, that time you were only the one who was talking. Because I was shy.". Bulong ko sa cellphone na nasa tenga ko. He chuckled.

"Ahmmm, I remember too. I will do everything to be with you soonest. Just ask me and I'll be there immediately my love". He whispered back. Subrang kinikilig talaga ako. Dammit. 

"I will ask you out sooner Antonio. I feel sleepy. Your voice made me wanna jump on my bed and sleep". I said. At hindi ko alam kung tunog compliment ba iyon o hindi. 

"Go to your bed and I will listen to your snore until I get sleepy too My love.". Natawa ako ng mahina sa sinabi niya.

"Hmm. I will. It's already midnight darling, I need a sleep for tomorrow. Have a good time listening to my snores. I hope to see you sooner and I want to love you, I just need time to think how.". I said. Natawa ako ng mahina and finally, sobrang bigat na ng talukap ng mga mata ko. 

At hindi ko na alam kung anong oras ba siya nag hintay.

Steven David University 8:02am . 

I heard the bell rang kaya binilisan ko nang mag lakad papasok sa hallway, nakakainis dahil medyo malayo pa ang lalakarin ko. Late na ako at hindi ko alam kung anong iisipin saakin ng mga students, kahit pa palagi akong late. 

Kumunot ang noo ko nang madaanan ko si Mara sa hallway, hirap siyang mag lakad at hawak hawak niya ang abdomen part niya.

"Mara?". I asked her at yumuko para tignan ang itsura niya.  Nang makita ko ang itsura niya bigla akong naawa.

"Miss Katerina?". Hirap na tanong niya. Oh my god.

"Anong nangyari saiyo? Bakit parang binugbog ka ng todo?". I asked her worried. 

Umiling siya ng ulo at iniiwasan niya ang tingin ko. Ang noo niya ay pinag papawisan, hindi pa maayos ang uniform niya, hindi din nakaayos ang collar niya, what's really happened to this girl! 

"Halika, sasamahan kita sa School Clinic, Excuse kana sa klase ko. Bakit pumasok ka pa kung ganito ang lagay mo?". Tanong ko sa kaniya at tinulungan ko siyang mag lakad.

Paika ika siya at para bang may masakit siya sa part ng kaniyang lower body part. Nang makarating kami sa clinic bigla din lumapit ang school nurse at nag tanong ng ilang mga mahalagang information kay Mara.

Nag aalala ako para sa batang ito. Tumingin ako ulit sa kaniya at may nakita akong blood sa palda na suot niya. Kinabahan akong lumapit at nag tanong.

"May period ka ba ngayon? Mayroong mga pads dito, nakakaramdam kaba ng cramps?". I asked her. Tinignan din ng nurse ang dugo.