Dealing With Hawkins

Chapter 15

"Miss Katherina saan po ang bus ng mga freshmen?". Someone asked me and since she was asking about freshmen alam kong student siya ng lower grade. 

"Sa pinaka unang bus ang bus ninyo. At bago ka umalis, pakisabi sa iba kailangan na nating umalis after five minutes. Thank you". Paalala ko. 

Todo tingin ako sa watch na nasa wrist ko because Sage is still nowhere to be found. What happened to that brat. 

"Ano aalis na ba tayo Ma'am?". Tanong saakin ni Ma'am Alma. Umiling ako..

"May isa pa tayong dapat hintayin". I said.

"Pero tama naman na ang bilang ng mga students Ma'am". Sagot niya. I rolled my eyes secretly.

"Alison Sage decided to come, kaya siya ang hinihintay natin Ma'am". Sagot ko pabalik.

I scratched my nape when my eyes saw the black rover medyo malayo sa bus. The car is so familiar kaya palihim akong lumapit doon.

I knocked on the window at biglang nag baba dahilan para makita ko kung sino ang nasa shotgun seat.

"You don't have any idea kung ilang minutong nag hintay ang bus para saiyo? Nandito ka lang pala Alison?". I asked her. Biglang nag tago ang kasama niyang bodyguard.

"Didn't I tell you na ihahatid ako ng mga kasama ko?". She asked. Tumaas lang ang kilay ko.

"Sasakay ka sa bus, mayroon kang spot doon, tara na bago pa mainip ang mga classmates mo. No buts come on, time is running.". Pahayag ko kaya wala na siyang nagawa kundi bumaba at nakasunod siya saakin habang dala dala ang kaniyang mga gamit.

Sumunod din ang isa niyang bodyguard to carry the expensive tent. Feel ko parang isang bahay na ang laki ng tent niya, alam niyo iyon? Iyong tent na kasya ang buong pamilya. Na tatayo na mukhang mini house?

Sage doesn't know how to be poor. Hindi ko din alam kung bakit may dala pa siyang ibang gamit.

"Bakit ang dami mong dala?". I asked her. She rolled her eyes at me at ganun din ang ginawa ko.

Attitude.

"I told you, dapat mag pahatid nalang ako sa kanila Miss". She said. I shook my head. 

"Don't be a baby Sage.". Iyan ang tanging nasabi ko at mas binilisan ko nang mag lakad.

Pumasok ako sa bus at umupo na sa harap, nasa harap kasi ang spot ko same with Ma'am Alma. Kaming dalawa ang mag babantay sa 50 students na kasama namin, hindi naman sila mahirap kausap.

They are not children anymore, hindi na nila kailangan pag sabihan ng paulit ulit. 

"Alison! Sit here!". Tumaas ang kilay ko at tumingin kay Mara. Ang landi. Hindi pa siya nadala sa natamo niya.

Tumingin ako kay Sage kung doon nga siya pupunta, at doon nga talaga siya umupo, sa lahat ng bakante dito sa gilid, doon siya nag punta. What the! 

Nanahimik nalang ako at tumingin sa window glass, the bus starts moving and the students become silent. 

Nakatingin lang ako sa daan, pero deep inside nag iisip na ako kung ano ang pinag uusapan nilang dalawa, they look happy, they are talking na para bang sobrang close nila.

This is not me. 

Isang oras lang naman ang biyahe, at mabilis lang siguro kami makakarating, so I tried to take a nap and I told Ma'am Alma to wake me when we get there. 

An hour later, bumaba na ang mga students sa bus, at kami ang mahuhuli ni Ma'am Alma. 

Bumaba na ang lahat maliban lang sa iisang student. Hinarap ko si Ma'am Alma and I told her na mauna na siya, kailangan kasi ng mag a- assist sa mga student.