Dealing With Hawkins

Chapter 25

...

"Seven hundred fifty five po Ma'am". Kumuha ako ng pera sa wallet ko and I handed the bill to her. 

After a minute iniabot na niya ang sukli ko at agad kong kinuha ang kahon. Nag lakad ako papalabas at inilapag ang mga binili ko sa kotse. 

On the way na ako sa condo ni Jessie, gusto ko naman na tulungan si Edward sa nararamdaman niya ngayong kaba.

I am still worried about Sage, sana lang okay siya, sana lang makausap at makapag piyansa siya kaagad. At sana rin, totoo ang ipinag lalaban ng PA niya.

That Sage is innocent. Sana wala nang masyadong gulo, gaya ng iniisip ko. Sage is rich, one of the richest nga daw sa Canada, alam kong hindi lang ganun kadali na maikulong siya ng pang habang buhay.

That sucks. Sage wanted to have a family, she's lonely, and I am planning on keeping our secret forever. I want her, I also like her, kaya excited ako na makita siya ulit. But I am sure na marami akong sasabihing sorry sa kaniya.

I'm one of the reasons why she's in jail right now. Kaya marami akong explanation na gagawin.

I parked my car in the front parking lot at bumaba na rin kaagad. Sobrang hirap kong dalhin ang kahon dahil puro beer ang laman. 

Pumasok na rin ako sa elevator at nag hintay. 

"Finally you're here". Jessie said. She approached me at hinalikan ako sa labi, my ghad this woman.

Dati hindi naman big deal saakin na halikan niya ako sa labi, dahil matagal na naming ginagawa iyon, but now that I am in love with my girl student, hindi ko na alam.

"What's with that face!". She asked me, natawa ako at sabay na kaming nag lakad papasok. 

"Nothing, kamusta ang Edward?". I asked her. Dumeretso kami sa kusina and I saw Edward sa living room, he's watching.

"Anxiety here, anxiety there, ewan ko diyan. Masyado yatang ginalingan sa pag huli doon sa maniac". She said. Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya.

"She's not a maniac". I muttered.

"Pardon?". Umiling ako..

"Wala. Sabi ko sana maging okay na siya".

Kumuha ako ng ice cube sa ref niya at ng mga snacks sa drawer, after preparing everything na kailangan namin sabay na kaming pumunta sa living room.

"What's up!". I sat beside Edward at inakbayan ko pa siya. 

Jessie turns off the Tv at nag start siyang mag pa- music. 

"Feel free to tell us what's inside of this and this". Turo ni Jessie sa temple ni Ed at sa bandang puso. 

"Feel ko may nag hu-hunting saakin. Every time na nasa labas ako, simula kagabi parang may nakatingin saakin, parang may nakaabang saakin. I don't know guys but this feeling inside me is slowly killing me. Hindi ko dapat maramdaman ito dahil ginawa ko lang naman ang tama". Mahabang pahayag niya without looking at me or Jessie. 

"It's fine, I told you, if ever na may time ako na makausap si Sage, I will talk to her and tell her na sana lubayan ka ng mga tauhan niya. Easy, relax!". I said. As a friend, kailangan kong pagaanin ang nararamdaman niya.

Kahit pa may kunting sama ng loob ako sa kaniya dahil sa ginawa nila kagabi kay Sage. I hate him for arresting Sage sa time na napaka vulnerable nung bata.

"It's too late Kate". This time he looked at me, with sad eyes and a worried face. 

Natawa ako ng kunti.