"Four years ang agwat naming dalawa..." malugkot kong sabi sakanya, bakit ka ba nalulungkot kung ganun? It's no big deal Savannah, he's just a man, ang bilis lang kaya mag move on doon...
Pero nakakalungkot isipin na nag momove on ka kahit na, wala namang kayo...
"Four years? Hindi naman yun imposibleng mahalin mo ang tulad niya ah... o kaya naman ayaw mong subukan dahil sa ngyari sainyo ni Ron?" I just looked at her worried eyes. Bukod kay mama, ayaw din niyang makita akong nalulungkot at nahihirapan.. siya na yung tumayong ate ko kahit naman mas bata pa siya saakin... "Lets talk later pag labas na natin dito, mukhang nasasarapan ka na sa paghihiga sa kama ni sensei eh..." aniya sabay nakakalokong titig, agad namang lumaki ang mga mata ko sa sinabi niya.shit!
"K-kwarto niya to?!" Tanong ko sakanya, at agad naman siyang tumawa. "Hind nohh, nasakabila ang sakanya, guest room nila to, pero halika na uwi na tayo kasi gabi na." Agad naman akonv bumangon sa higaan at nag ayos kaunti ng buhok saka na kami lumabas ng kwarto, na datnan pa namin sila sensei na kumakain
"Oh? Kain muna kayo." Panginginbita ni sensei saamin habang naka ngiti.. pero umiling kaming dalawa "wag na po... uuwi na po kam, sige salamat nalang..." sagot ko kay sensei, ngumuti lang siya saamin saka uminom ng tubig "sige! Mag ingat na kayo ah! Gabi na.." ngumiti kami at tumango saka kamintumungo sa exit door ng bahay nila
"Sige po! Salamat ulit! Babay!" Pahabol kong aabi bago kami lumabas ng gate... nag lakad lang kami, kahit na malayo ang bahay ko dito, gusto din kasi ni Tofie na makalanghap paminsan ng hangin, hindi yung hangin galing sa air con, kaya pumayag na ako...
"Vhas, makinig ka.." pag babasag ni Tofie ng tahimik.. kanina pa kasi kami tahimik habang nag lalakad eh... "Ron and Zoe are both different person...iba si Zoe, iba din si Ron." Sabi niya saakin na nakatingin sa daanan ng kung saan kami nag lalakad ngayon..
"Klaro naman diba? Since hindi nga sila pareho ng pangalan.." she said wgile looking at me and smiling. This would be another 'heart-to-heart talk' "pero kahit na pareho sila ng pangalan, kahit na 'Ron' ang pangalan ni Zoe, iba parin silang dalawa, hindi sila magkapareho..." i know they are totally different person. But they are both younger than me, and i might get hurt again because of that?!
"Kahit pa magkakambal sila, may differences parin silang dalawa, and that makes them difderent from each other." She said smile fading away from her face. I like both 'not-serious' and 'serious' Tofie. Pag hindi seryoso si Tofie, her crazyness will come out. Pag seryoso naman siya, maraming lalabas sa bibig niya na malaki ang kahulugan..
"You see, Vhas. God made us all unique. Hindi ibig sabihin na sinaktan ka ni Ron who's younger than you, sasaktan ka din ni Zoe." I looked at her.. siya ang nasa tabi ko ng araw na nakipag hiwalay saakin si Ron. Yung panahon na nasaktan ako at umiyak. Yung mga panahon na halos hindi na ako makatulog. Siya din ang ngbug-bog kay Ron kahit na beeatfriend niya siya. Oo bestfriend niya si Ron pero nawala iyun ng sinaktan ako ni Ron. Ganun niya ako kamahal... I never wanted that to happened, nagulat nalang ako ng biglang nag sabi saakin si Tofie na hindi na niya kilala yung Ron na yun...pero nakikita ko sa mga mata niya ngayon? Na sobrang na miss niya si Ron...
Look how selfish i was...
"I hope you got my point Vhas. You know I don't want you to get hurt." Napabuntog hinga ako sa sinabi niya "Tof... alam ko naman yun eh... pero kilala mo naman ako diba? Alam mong ayaw na ayaw kong may makakalaban ako, ayaw kong may kaaway ako..." this time siya nanaman ang napabuntog hinga. Huminto siya sa kakalakad kaya napahinto na din ako, she went infront of me at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi..
"Maging selfish ka naman kahit panimsan Savannah... wag mo munang isipin ang mga kasiyahan ng iba, think about yours ok? Life is to the short for you to give your happiness to someone who is already happier than you.." nabalutan kami ng katahimikan pagkatapos niyang sabihin yun... I know she is right. Alam kong masyado na akong nasaktan, and for now? It is like I'm hurting myself again. Nag papakatanga nanaman ako...
Kaysa naman diba? If I'll try to love Zoe, 50-50 ang chance na masasaktan ako, at magiging masaya ako...
But mas nangingibabaw ang takot kong masasaktan ako...so its way to hard for me.. I am afraid of having an enemy, and I am afraid of myself to get hurt..
"But I choose not to."
----------
This past few chapters nagiging short na ang mga updates ko. Yep! Napansin ko yun... maybe kasi I got carried away from what my Onee-chan said. Ayaw daw niya akong gumawa ng stories. Because I don't have any talent... kaa siguro nawalan ako ng gana.. mpt. But no matter what she says! I WILL FOLLOW WHAT I WANT TO DO!
