Sayısı çoğalmaz yanında ki insanların, kalabalık baş edilemez bir olaydır. Seni anlatmanın zamanı geldi ve en büyük kaybımı satırlara dökmenin tam sırası
Istemeden vaz geçişler, istemeden kırmalar. Çaresi olmayan şeyler.
Insanlar nefret etmeye o kadar çok meyillidir ki, bazen başlıca kendilerinden nefret ederler.
Sonra sonu gelmez nefret edişlerin.
Kaybettiklerin uğruna zamanı iyi yaşa derler, zaman denilen şey kaybettiklerinle yaşanıyorsa iyi nasıl yaşanılabilinir ki.
Nefret yüzünden kaybeder insan, kini yüzünden.
Sevse de bencilliği yüzünden kaybeder, yada çok sevdiğinden.
Aslında nereden bakarsak bakalım kaybediyoruz,
kaybetmeden yaşamayı beceremiyoruz,
hayata dair her şeyimizi kaybediyoruz.
Sonra kendimizden nefret ediyoruz. Sonu olmayacak nefretler biriktiriyoruz ,sonumuz olacak yalnızlıklar biriktiriyoruz.
Sende bu hayatta ki benim yaşadığım yalnızlığımsın.
