Shaniel obsession : Vicolos Vampires series

Chapter 2

Transsumer Pov.

"Hey, ang galing mo doon kanina" saad ng isang kaklase ko na lumapit sa'kin, kung tama ang pagkaka-alalala ko, Sandowal apilyedo nito e.

Ngumiti lang ako at ipinag-patuloy ang pagkain, may inilapag itong supot sa harapan ko.

"Kainin mo yan after mung kumain niyan" itinuro nito ang pagkain ko "Para mabilis kang matunawan, at hindi gaano maraming oil and fat ang pumasok sa katawan mo" ngumiti ito sa'kin, napa-tigil ako sa pagkain at kunot-noo siyang tinignan.

Aba't-sinabi ba ng isang 'to na mataba? Aba' y loko-loko rin pala ang isang ito ah.

"N-no, i-it's not what you think ok" agad na depensa niya sa kanyang sarili. Pinag-taasan ko siya ng kilay at walang pasabi na tinutok ang tinidor sa kanya, kaagad naman itong napalayo at itinaas ang dalawang kamay na animo'y sumusuko.

"Iniinsulto moba ako ha?" kunwaring galit na saad ko, paulit-ulit naman itong napailing.

"N-no, hindi sa ganun, i-it depends on you naman kung kakainin mo yung binigay ko" napakamot ito ng kanyang ulo. Sinamaan ko siya ng tingin, at inambahan siya ng suntok, kaagad naman niyang denepensa ang dalawang braso.

"Tsk hindi pa nga tumatama e" inis na saad ko at gigil na sinaksak ang karneng kinakain ko, bago ito kinain ng buo.

"Be careful, baka mabulunan ka, isang buo pa naman yung kinain mo" natatawang saad nito, nilingon ko naman siya mula sa gilid saka sinamaan ulit ng tingin.

Natapos ako sa pagkain at ngayon kulang napansin na halos nasa akin pala yung mga masasamang tingin ng mga babae rito sa cafeteria.

"Hanep naman yan mga teh first day na first day ko dito mukhang may basher na ako dito" saad ko sa aking isipan at napairap nalang.

"Where are you going? You're done eating uhm we still have 30mins" nakangiting saad ng asungot sa harapan ko.

"Anong where are we going mo diyan, matutulog ako! Tabi nga!" inis na saad ko at malakas siyang tinabig pagilid saka nagmadaling umayos.

Tanging naman kasi e kulang na kulang yung tulog ko, hinayupak na lalaking yun pinagod ako kagabi, tsk hirap na hirap tuloy akong makalakad kayo animal.

Pumunta ako sa may music room, wala trip kulang rito e saka hindi ganun kalamig dito si kagaya sa room namin akala ko naman nasa north atlantic kami, kung hindi siguro ako naka-jacket kanina malamang sa malamang nanigas na ako sa lamig.

Pumunta ako sa may pinaka-dulong part ng music room kung saad may maliit na parang kama pero walang foam, ayos na'to magiging choosy paba ako.

Humiga ako roon at ginawang bag ang unan ko, napa-daing pa ako ng kumirot yung maselang parte ko, gagong lalaki talaga yun, mamaya siya sa'kin sa bahay.

Akmang pipikit na ako nang makarinig ako ng tipa mula sa piano, luh may tao ba rito bukod sa'kin? Ibig-sabihin di ako pwedeng matulog rito? At saan naman ako matutulog, sa library? Ayuko nga doon subrang lamig din doon e.

Nagsimula akong makarinig ng tugtog ng hindi pamilyar na kanta, kusa akong napapikit at animong nakalutang sa hangin dahil sa subrang hinhin ng musika.

There ain't no gold
In this river

That i've been washin'
My hands in forever.

Muling namulat ang mga mata ko nang makarinig ng boses, boses lalaki ito, ngunit subrang lamig at mahina na sinasabayan ng tugtog mula sa piano.

I know there's hope in this waters

But i can't bring myself to swim

When i am drowning, In this silent

Baby let me in....

Nagsimulang tumaas ang malamig niyang boses, sa hindi malamang kadahilanan ay muli nanaman akong napapikit.

Who ever that man singing rn, subrang ganda ng boses niya, i can hear every lyrics dahil subrang linis niyang kumanta.

Go easy on me,

Baby i was still a child,

Didn't get the chance to,

Feel the world around me,

Somewhere i remember someone in that song, someone who i wishing to met, someone who is a very big part of my life, someone i didn't get a chance to see just for once.

Hindi ko namalayan na kusa n palang tumutulo ang mga luha ko, minadali ko itong punasan dahil ayaw kung may mga luhang lumabas sa mata ko, tears symbolise my weakness.

Ayukong nararamdaman ang sarili kung umiiyak, there's no fucking reason for me to cry in just such things.

But why when it comes to her i am so weak? Why i can't stop my fucking tears to fall everytime i was thinking about her? Dmn.

"Crying alone makes you look like an introvert, tsk your better wipe your tears, it's doesn't suits you" i heard an unfamiliar voice, bago tumahimik ang buong paligid.

Napayuko nalang at at niyakap ang sarili ko, that person is right, pero i can't stop my tears right now, i miss that person so much, i miss her voice, i miss hearing her laugh, i miss everything about her.

"Your eyes will be swollen, and i bet you don't want to look like an addict" napakunot ang noo ko ng marinig ulit ang boses na iyon, pero nainis ako sa sinabi niya.

"Aba kapal mo ah, sa subrang ganda ko kahit umiyak ako magdamag hindi ako magmumukhang adik, gago ka" inis na inis na saad ko, i heard a sighed from somewhere.

"You're so boostful, and one thing don't Curse, you look like an angel, but it will be useless if you curse" natatawang saad ng kung sino, napangiwi naman ako.

"Fuck you manahimik ka" padabog akong tumayo at kinuha ang bag ko saka mabilis na naglakad palabas.

Aba tarantado 'yun ah, paki ko naman, saka mas komportable akong magmura para alam nilang hindi ako dapat kalabanin, charot, komportable ako sa pagmumukha dahil ayuko kung magmukhang anghel sa harap nila.

Saka hindi ako mahangin ah, maganda naman talaga ako, tsk nagmana ata ako sa nanay ko, makita kulang talaga yung gagong yun isasampal ko talaga sa kanya yung kagandahan ko, argh! Buwsit yun.