Günler aynı geçiyordu. İlginç yada farklı bişey olmuyordu. O gün tek farklı olan şey Comenius Projesinin olmasıydı. Eylülde katılmıştı ama mülakata girmesi gerekiyordu. Ceren ingilizcesine güvenmediği için katılmamıştı.
Mülakat günü gelmişti. Herkes çok heyecanlıydı. Öğrencileri sırayla içeri alıp kendilerini tanıtmalarını istiyorlardı. Sonra birkaç hoca ingilizce konuşuyor ve sıradaki öğrenciyi çağırıyorlardı. Basit bir şeydi aslında. Ama insan ister istemez heyecanlıyordu. Sıra Eylüldeydi. İçeri girerek kendini çok iyi bir şekilde tanıttı. Sonra ingilizce hocası birşeyler sormuştu. Eylül dikkatli bir şekilde cevapladıktan sonra çıkmasını istediler ve sıradaki öğrenciyi çağırdılar. Eylül kendine güveniyordu, ingilizcesi sınıftakilere bakılarak çok iyiydi. Comeniusdan dolayı izin verilmişti, projeye katılanlar derse girmiyor eve gidiyorlardı. Eylül okuldan çıkıp eve gitti. Annesi temizlik yapıyordu. Biraz yardım ettikten sonra saçını yıkadı ve masayı hazırladı. Annesi yemeği çoktan hazırlamıştı. Evin diğer bireyleri işten geldikten sonra yemeğe oturdular. Yemekte gülüp eğlenmişlerdi. Tam masayı toparlarken ablaları gelmişti. Masayı toplayıp ablalarının yanına gitti. Uzun süredir görüşmedikleri için hasret gideriyorlardı. Eniştesi şakalar yapıyordu. Yeğenleri çoktan uyumuştu. Ablaları biraz daha oturduktan sonra kalktıklar. Eylül müzik dinlemek için mp3'ünü çantasından çıkardı. O sırada telefonuna mesaj geldiğini gördü. Mesaj atanın yine Serkan olduğunu sandı ama kuzeni Çağladan'dı. Çağla teyzesinin kızıydı, küçüklüklerinden beri çok iyi anlaşıyorlardı. Bide halasının oğlu vardı. Üçü bir araya geldiklerinde neşeleri eksik olmazdı. Mehmetle birkaç kez küsmüşlerdi. Eylülün bir defteri vardı. Kimseye söyleyemdiklerini buraya yazardı. Anneside dahil kimse dokunmazdı. Ama Mehmet iki kez okumuştu ilkinde Eylül bilmiyordu dokunmayacağını diyerek olayı geçiştirdi. İkinci sefer okuduğunda çok sinirlenmişti ve yaklaşık 1 ay konuşmadı. Sonra zor da olsa barışmışlardı. Ama şimdi arkadaşları olduğu için uzun süredir yazmıyordu, zaten defterde bitmişti.
-2 GÜN SONRA-
Eylül daha iyiydi. Serkanın etkisini üzerinden biraz da olsa atmıştı. Hem şimdi düşünmeleri gereken sınavları vardı. 2. dönemin ilk sınavı bugündü. Eylül ve Ceren okula yavaş yavaş yaklaşmışlardı. O sırada okulun kapısında bir topluluk gördüler. Ceren aralarından sıyrılıp ne olduğuna baktı. Sonra umursamaz bakışlarla geri döndü 'Comenius Projesiymiş' dedi. Bir anda ikisinin de gözleri parladı. Ceren Eylülün Comeniusa girdiğini unutmuştu. İkiside sonuca bakmak için etraftakileri itekleye itekleye en öne geçtiler. Eylül hemen kendi ismini aradı. Etraf kalabalık olduğu için pek mümkün olmuyordu, sürekli itekliyorlardı. Eylül zor da olsa ismini bulmuştu hemen isminin yanına baktı ve böğürdü: İNANMIYORUM!!
