Something You Hide/OhmNanon✓

9✓

9.BÖLÜM

İncelediğim boşanma davası sebebiyle ailecek toplandığımız geceye geç kalmıştım.Arabamı park edip eve doğru koşar adımlarla yürümeye başladım.Yüksek katlı binalarda yaşamak bizim ailemizin bir adetiydi.Bu şaşaalı evin kapısını tıkladığımda hizmetlilerden birisi açtı.Benimle yaşıt olan cerrah,kadın,kuzenim kapıda beni görünce bir hayli şaşırmıştı.

"Gelmezsin diye düşünmüştük Nanon."

"Meşguldüm,kusura bakmayın."

Eve girdiğimde tüm aile büyükleri gelişimi sevinçle karşılıyordu.Ne sevinç ama...Yemek masasına çoktan oturmuşlardı.Yani, insan bir beklerdi canım.Yine de masanın üzerindeki yemekler iştah açıcı ve bitmeyecek gibi görünüyordu.Açıkçası çoğu ailede,özellikle bizim gibi ailelerde hep bir yarış,hep bir başarı karşılaştırması olur topluma göre.Biz farklıydık,yalnız kendimizle yarış içerisindeydik.Ailemin en sevdiğim özelliği de bu olabilirdi,her ne kadar çalışmak uğruna hayatlarımızı adamış olsak da...

Masaya oturduğumda ilk olarak amcam konu açtı mesleğimden.Göğüs kabartarak dinliyordum mesleğimle ilgili her soruyu.Az mı çaba sarf etmiştim?Şimdi sefasını çekmek kalırdı bana.

"Nasıl gidiyor Nanon avukatlık?"

"Oldukça güzel gidiyor.Biraz zorlu fakat sevdiğim işi yaptığım sürece sorun yok."

Dedem "Hayaliydi benim torunumun" diyordu gururlu gururlu.Bu gururun nerden geldiğini anlamıyordum,sınav yılı bir kez olsun bana destek çıkmadılar.Para eline geçince herkes eğiliyor insanın karşısında.Para eline geçince insan statüsüne çıkabiliyorsun gözlerinde.

Babam mesleğimden memnundu fakat işini devralmam konusunda da bi hayli ısrarcıydı.Bu nedenle dedeme "Hayali olmasına hayaliydi ama bir gün benim işimi devralacak." diye karşılık verdi.
Babama her zaman bu konuda katılıp devralacağımı söyleyip geçiştirdim.Devralacağım,evet fakat bu avukatlığı bırakacağım anlamına gelmiyor.Ben bu mesleği bu ülkenin en iyi üniversitesinde birincilikle bitirmek uğruna canımı dişime taktım.Bu yalnız birkaç yılın hevesini gidermek için olmamalıydı,bu meslek benimle var olduğum sürece gelecekti.

Dedem babamın lafının üzerine bana baktığında göz kırptım.Göz kırpışımın ardından dedem ve ben gülüşürken babamsa neye güldüğümüzü idrak etmeye çalışıyordu.

Büyükler aralarında sohbet ederken kuzenim bana doğru sessizce "Nanon,gel biz gençler olarak ayrı konuşalım." diyerek fısıldadı.Haliyle ben de kabul ederek onunla beraber odasına geçtim.
Odasına girdiğimde her yerin mesleği ile ilgili posterler,maketlerle dolu olduğunu gördüm.Buranın bir cerrahın yatak odası olduğu her açıdan barizdi.Yalnız benim odam böyle sanıyordum oysa.

"İkimiz de hayalimiz olana kavuştuk,değil mi?" dedi kuzenim odayı incelediğimi görünce.

"Çalışmalarımızın sonucunda.Bölümlerimizi birincilikle bitirmek ayrı bir gurur kaynağı."

"Öyle.Çalışma masamda oturabilirsin bu arada.Ayakta kalma."

Dediği gibi yaptım, çalışma masasındaki sandalyeyi çekip oturdum.O da tam karşımdaki yatağına oturdu.Masasının üzeri biraz dağınık olsa da görmezden geldim.

"Biz kuzeniz,aramızda sır olmaz.Hayatında biri var mı Nanon?"

"Yok,bekarlık moda hem.Senin?"

"Benim de yok, aslına bakarsan üniversiteden hoşlandığım birisi vardı fakat kabul etmedi."

"Seni mi kabul etmedi?Kim kaçırır senin gibi birini?"

"Zaten yıllardır sevdiği birisi varmış.Ben de vazgeçtim hâl böyle olunca.İçimde ufak umut kırıntıları yok değil."