Sergen Gezen

☛14☜

Berat köşede üzgünce ona bakıyordu. Odasının köşesinde onu geceye alması için yalvarıyordu.

"Eğer geceleri çalışırsan sabah birbirimizi göremeyiz." Diyerek hayıflandı.

Aslında geceye geçme işi çok şaşkaza olmuştu. Buna sevinmek yerine Berat'tan azat ettiği için mutluydu. Berata parmak sokmak istemiyordu.

"İşinin başına dön Berat. Geceye elaman eksiği yok. Ya sabah devam edersin ya da çıkışını veririm."

Berat dolu gözlerle dibine geldi. "Beni istemiyor musun?" Konu buydu ama işine gelmedi."Konu bu değil. Çıkabilirsin."

Daha fazla uzatmaması için bakışlarını çekti. Beratta sabahtır ikna edemediği adamın son resti ile paşa paşa çıkmıştı.

Bazı şeyler değişiyordu.

Sabah bir dolu zarf parayı yaşlı kadının eline sayarkende mutluydu sanki.

Her şey için teşekkür etmiş ve artık kahvaltı hazırlamasına gerek olmadığını söylemişti.

Kadın neden diye bile soramadan  cevap vermişti."Taşınıyorum."

Yaşlı kadının işini kaybettiği için üzüleceğini düşünmüştü ama onu destekler gibi omzuna vurmuş. "En iyisini düşünmüşsün deyivermişti."

Bu sabah bir iki parça kıyafetini valizine doldurup o kapıyı sonsuza dek kapatmıştı.

Ev sahibi evi umursuyor gibi değildide. Zaten bir kadın kalmıştı o da kirayla değil kocasının aylığı ile geçindiğinden eve değil satılık yazısı kiralık yazısı bile asmamıştı. Evi çürümeye bırakacaklardı galiba.

Bir kilit vurulmuştu eve ve kalan tüm eşyalara.