Hız

157 18 2
                                    

Sabah uyandığımda yine sıradan bir gündü. Yataktan kalktım ve telefonuma baktım. 5 arama 3 mesaj kendi kendime içimden bir oha dedikten sonra ilk başta mesajlara bakmanın daha akıllıca olacağını düşündüm. Mesajlara baktım ikisi babamdan biri ise Tay'dan dı şok olmuştum bana saldırdığından beri onu görmemiştim daha doğrusu görmek istememiştim babamın mesajları:
'Tamam ama yarın öğle yemeğinde tapınakta ol!'

'Mesajımı görünce beni ara!'

Tay'dan gelen mesaja baktım;

'Bu öğlen tapınakta ol sana önemli bir şey söylemem gerek'

     Mesajlardan sonra saate baktım. Aman tanrım saat 10:45 di. Hemen eve gitmem gerek diye düşündüm o anda Charlie uyandı ve bana günaydın deyip gülümsedi. Ona babamın ve Tay'ın attığı mesajları gösterdim. Birlikte kahvaltı yaptık ve beni eve bırakmayı istedi bende tereddüt etmeden kabul ettim. Evime vardığımızda bana kendisinin işlerinin olduğunu söyledi akşam buluşuruz dedim ve gitti. Eve neredeyse son bir bir haftadır ilk defa geliyordum. Annemi ve kardeşlerimi çok özlediğimi fark ettim. Heyecanla kapıyı çaldım ve bekledim. Bir kaç dakika sonra en küçük kardeşim kapıyı açtı. Onu öpüp sarıldıktan sonra annemin yanına gittim. Artık vampir olaylarını oda biliyordu ve bunca yıl ondan sakladığımız için babama ve bana biraz kızdı ama çok sürmemişti. Ve bunu söylememizle birlikte iki erkek kardeşiminde vampir olduklarını açığa çıkarmıştık şimdilik onlara söylemiyorduk ama gizli gizli yemeklerine ve içtikleri bazı şeylere kan koyuyordu annem. Neyse konumuz bu değil dedim kendi kendime ve düşüncelerimden kurtuldum. Anneme sarılıp odama çıktım. Bir kaç gündür iki kıyafetle geçiniyordum bundan bıkmıştık sanırım bir kaç kıyafetimi Charlie'nin evine götürebileceğimi düşündüm. Minik bir valiz hazırladım ve kapının önüne koydum. Üstüme giyecek bir şeylere baktım ve en sonunda koyu renk bir kot şort ve üstüne siyah bir kazakta karar kıldım ayağımada gri converse giyip tapınağa gitmek için evden çıktım. Şehirde dikkat çekmemek için sadece yürüdüm. Şehrin tenha taraflarına geldiğimde vampir hızımı kullanmaya karar verdim. Bir kaç kilometre koştuktan hemen sonra bir şeye daha doğrusu birine çarptım. Aniden durup baktım bana şaşkınlıkla bakan bir çift göz gördüm. Bu bir kız çocuğuydu. Belkide fakirdi bilmiyordum ama şu an iki seçeneğim vardı birincisi
Hızla uzaklaşabilir ve bu olayı hiç yaşanmamış gibi gösterebilirdim ya da kızın kafasını bir yerlere vururdum ve hafıza kaybı geçirmesini umut ederdim belkide ölürdü ama ben kaçmayı tercih ettim ve arkama bakmadan koşmaya başladım hızımın sınırlarını zorluyordum. Bu beni hem mutlu hemde üzgün hissettiriyordu bu garipti. Umursamadım koşmaya devam ettim ve kısa süre sonra tapınağa varmıştım. Bir şeyler içimde büyüyordu sanki bu da neydi? Korku? Heyecan? Hüzün? İyide ben bunların hiçbirini hissetmezdim? Babamın seslenmesiyle düşüncelerimi oldukları yerde bırakıp ona doğru gittim yüzünden bir şeyler anlamaya çalıştım ama ifadesizdi ne mutlu ne de üzgün görünüyordu,bu beni korkutmuştu bana onu takip etmemi söyledi dediğini yaptım. Birlikte mahzene indik ve Tay orda öylece oturuyordu. Onu hala affedememiştim,bana yaptıklarının elbet mantıklı.bir açıklaması vardı tek sorun onları benim bilmiyor olmamdı. Babam konuşmaya başladığı zaman ikimizde ona baktık.

"Beatrice öncelikle Tay'ın neden sana saldırdığını açıklayım. Tay'ın atalarından bazıları kötü soydan geliyorlar. Bu nedenle ondada böyle bir durum olmasını bekliyorduk neyseki onu bir hafta mahzende tutmamız yeterli oldu. Artık kimseye saldırmayacağını umuyoruz."

"A-ama bana saldırırken bilincindemiydi?"

Tay bana baktı ve konuşmaya başladı:

"Hayır değildim sana nasıl bir şey olduğunu anlatamam sanki sanki bedenimi başkası yönetiyormuş gibiydi."

Başını tekrar öne eğmişti ağlıyordu...

    Ona doğru yavaş adımlarla gittim ve sarıldım önce ne olduğunu anlamadı ama sonra bana karşılık verdi. Birbirimize sıkıca sarıldık. Mutluydum ya da en azından öyle olduğumu umuyordum. Son bir kaç haftadır sanki duygularımı eskisine göre daha yoğun hissediyordum bu benim için yeterliydi...
 

-İKİ SAAT SONRA-

       Yemek yiyip sonrasında Tay'la aramizdaki sorunları çözmek için konuştuk. Sonrasında eve gotmeye karar verdim tabikide Charlie'nin evine. Vampir hızımı kullanmak istiyordum kafam çok karışıktı. Koşmaya başladım hızlı ve daha hızlı. Hızımın son noktasına ulaştığımda yavaşlamaya karar verdim şehre çok yaklaşmıştım. Yavaşladım ve yavaşladım sonunda yürüme hızıne geldiğim zaman devam ettim bu günüm boştum bir şeyler yapmak için ya da kendime vakit ayırmak için iyi bir zamandı diye düşündüm,gülümsedim. Belki yanıma Cara'yı alıp alışverişe gitmeye karar verdim. Telefonda numarasını tuşladım. Üç çalıştan sonra açtı.

"Alo Cara?"

"Noldu Tris?"

"Bu gün boşsan alışverişe gidelimmi?"

"Olur saat iki de orda ol"

"Tamam görüşürüz"

"Görüşürüüz"

Telefonu kapatıp hızla evet gittim. Üstüme bir kaç parça bişeyler giyinip çıktım. Alışveriş merkezine geldiğim zaman bekledim yaklaşık on dakika sonra Cara geldi,sarıldık. Sonrasında içeri girdik ve gezinmeye başladık. Mağza mağza gezdik ben sadece bir tişört ve kot pantolon almıştım Cara ise iki pantolon,bir gömlek,üç tişört ve bir ayakkabı almıştı.
Ona dönüp gülerek:

"Kızım bu ne görende dolabını döşüyorsun sanacak"

Oda gülerek:
"Hıh ne varmış hem yaz geliyor dolabımı doldurmam lazım bakarsın tatile falan gideriz bellimi olur?"

Diyip göz kırptı. Bu fikir aklıma yatmıştı hep beraber tatile gidebilirdik. Hepimiz için iyi olurdu. Gülümseyip:

"Biraz oturmaya be bir şeyler yemeye ne dersin çok acıktım ve yoruldum" dedim

"Oluur" dedi birlikte yemek bölümüne gittik. Yemeklerimizi aldık ve masamıza oturduk. Aslında yemeğe çok düşkün değilimdir ama nedense çok açtım. Sabah belki lazım olur diye opak bir şişeye kan doldurmuştum. Çantamdan şişeyi çıkartıp içtim çok iyi gelmişti. Bana yalvaran gözlerle bakan Cara'ya da uzattım. Oda içti şişe bitmişti. Yemeklerimizide yiyip kahve içmeye karar verdik. ÇOK GEÇ GELDİ BİLİYORUM BANA KIZMAYIN ŞİFREMİ UNUTTUM BİRAZ KISA OLDU AMA BUNDAN SONRAKİYLE TELAFİ EDİCEM MERAK ETMEYİN BU ARADA HİKAYE İLE İLGİLİ FİKİRLERİNİZİ BANA ÖZELDEN RAHATÇA SÖYLEYEBİLİRSİNİZ UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR :)

SEÇİLMİŞLER OKULU Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin