"Böyle konuşacağına biraz etrafına bak. Heryerde benim gibi insanlar yok sonuçta. Gerçi bir daha hayatının kurtarılmasına ihtiyacın olmayacak ama sen yinede kendine dikkat et balım." Kafasını çekip gözlerimin içine bakarak fısıltı ile "en yakın zama...
Dikkatinize!! (5.bölümlerin olay tarihi 7 mart - 6.bölüm olay tarihi 24 mart!)
"Dilay hanım dosyaları elden mi verelim yoksa mail olarak mı gönderelim?" Yanımda benimle yürüyen aslıya döndüm
"Mail olarak gönderin. Başımızda onca iş varken yanlarına gitmek için vakit harcamayın siz bana lazımsınız." Deyip asansör kapısının önünde durdum "aslı, çalışanların yanına git kontrol et gereken birşey varsa söylesinler. Birde çekimleri hızlandırsınlar iki gün sonraki toplantıya fotoğrafların yetişmesi lazım." Asansör geldiğinde içine adımladım "Ben odama çıkıyorum, önemli birşey olmadıkça ne arayın ne sorun."
"Tamamdır dilay hanım."
Aslının son kelimesiyle 26. Katın düğmesine bastım.
Üç gündür paristeydim acil bir gelişme sonucu iş için gelmek zorunda kalmıştım. Paris moda haftası için tasarımcı eksikmiş ve ne hikmetse yıllar önce hiç bir sebep olmadan ayrılan sözde sevgilim bunu duyunca direkt benim adımı vermiş. Yetkili kişilere benim hem modellikte hem de tasarımda çok başarılı olduğumu övmüş hadi canım.
Asansörden çıkıp odaya girdim ve elimdeki çantayı koltuğun üzerine bırakıp yatak odasına geçtim. Hızlıca dolabın karşısına geçip bir şort etek ile beyaz crop çıkarıp yatağın üzerine kattım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yarım günün stresini üzerimden atmak için ılık bir duşa girdim. Duştan çıktıktan sonra aynanın karşısına geçip yüzüme bir kaç serum ve krem sürüp banyodan çıktım. Kıyafetleri giyip mini dolaptan soğuk kahve alıp balkona çıktım. Tekli koltuklardan birine oturup sabah masaya bıraktığım laptopu kucağıma aldım.
En son ki bildirimleri açtım. Babam ve erva aramıştı onlar dışında hepsi iş ile alakalıydı.
Önceliği babama verip yeşil tuşa bastım, ekranda on yedinci saniye belirirken babam güler yüzüyle ekranı kapladı.
Bende hemencecik yüzümü ciddi bir hâle çevirdim "iyi günler levent bey, nasılsınız? Sağlığınız yerindedir inşAllah"
Sitem kar bir sesle "ya babaa" dedim, nedense herkes benimle uğraşmaya bayılıyordu
"Ne baba, sen yaparken birşey olmaz baba yaparsa olur." Yüzümü somurtup arkama yaslandım "Her neyse, sen nerdesin küçük hanım ne sesin çıkıyo ne soluğun"
Kaşlarımı çatıp "Senin haberin yok mu?"
"Neyden yok mu benim haberim. Birşeymi oldu yoksa sana!?"
"Yok baba sakin ol bana birşey olmadı. Şey sorayım sana, en son ne zaman dorukla konuştun?"
Babam baya bir düşünüp "büyük ihtimalle ay'ın onuydu"
