Kiraz Mevsimi 🍒 ~Yarı Texting

17. BÖLÜM "NASIL..? AMA..."

(Yazarın anlatımıyla)

"Suna!? Hayır... Olamaz... Sne olamazsın..."
"Hakan... Oldu. Çarpan benim.

O'ydu... O'ydu...

"Hakan Bey. Yakında mahkeme olacak. Biz size tarih vereceğiz. O zamana kadar Suna Hanım'a hapis cezası var."
"Tamam..."

Polisi onaylayıp karakoldan çıktı. Aceleyle arabasına binip hastaneye gitti.

"Saliha! Hemen aşağı gel! Acil!"

2 dakika sonra ikiside bahçedeydi.

"Kimmiş?"
"Suna'mış. İnanamıyorum ya..."
"Ne!? Suna mı..?"
"Evet... Saliha... Artık gerçekten vakti geldi. Bade'ye Kerem e her şeyi anlatmalıyız. Bu daha nereye kadar gider?"
"Peki..."

Beraber yukarı çıkıp, doktordan izin isteyip, annesi, babası ve Kerem odaya girdiler.

Bade daha iyiydi. Yatakta oturuyordu.

"Kızım... İyi misin?" diyerek söze başladı annesi.
"İ-iyiyim."

Başı eğikti Bade'nin... Sonuçta babası vardı karşısında... Babası ise dolu gözlerle bakıyordu... Sanki özür diler gibi... Hayatında ona yaptığı her şey için... Az sonra her şeyi öğrenecekti sonuçta. Belki de affetmeyecekti onu... Ama konuşmaya başladı yine de...

"Kızım. Arabayı kullanan kişi bulunmuş..."
"Kimmiş?..."

Önce derin bir nefes aldı.

"...Öz annenmiş."
"Ne!? Ne diyorsun baba. Ne öz annesi? Ne oluyor!?"
"Kerem. Sakin ol."

Bade şok içindeydi. Sanki yalandı bu. Sanki yalandı hayatı.

"Baba anlatacak mısın? Ben mi öğreneyim?"
"Anlatacağım Kerem sakin ol."

Tekrar derin bir nefes aldı babası...

"Her şeyi en başından anlatacağım. Ama önce bı sakinleşin. "

Sakinleşin diyordu. Ama kendisi asla sakin değildi...

"Öz annenizin adı Suna. Ben annenizle evlendiğimde anneniz çok küçüktü. 19 yaşında falandı. Ama birbirimizi çok sevmiştik. Suna'nın ailesi beni pek sevmemişti. Evliliğe bile zor izin vermişlerdi. Evlendikten bir yıl sonra Kerem doğdu. Suna'nın ailesi buna karşı çıktı. 4 yıl sonraysa sen doğdun Bade... Ama snein doğman her şeyi bitirdi. Suna'nın ailesi karşı çıkarak boşanmamıza neden oldu. Ben de hem çalışıp hem de size bakamayacağım için 2. Evlilik yaptım."

Kerem de Bade de şaşkınlıkla dinliyorlardı. Bütün hayatlarının yalan olduğunu dinliyorlardı...

(Bade'nin anlatımıyla)

Şok olmuştum. Babamın anlattıklarıyla şok olmuştum. Tüm hayatimin yalan olduğunu öğrendim. Annem dediğim kişinin çok yabancı biri olduğunu öğrendim. Ve daha da kötüsü... Gerçek annemin beni bu hale getiren kişi olduğunu öğrendim.

Herkes odadan çıkıyordu. Ama annem dışında. Yani... Üvey annem...

"Anne... Gelir misin?"
"Kızım... Bana hala anne mi diyeceksin bütün her şeyi öğrenmişken...?"
"Çünkü sen benim annemsin. Gerçek annem bir kere bile aramadı. Ama sen hep yanımda oldun.  Çok teşekkür ederim. Senin çocuğun olmasam da  sanki senin çocuğunmuşum gibi sevdiğin için, her şey için teşekkür ederim."
"Kızım..."

Sarılmıştık...

"Anne, Kayra oradaysa çağırır mısın?"
"Tabi."

Annem çıktı Kayra geldi. Yanımdaki koltuğa oturdu. Ben olduğum yerden biraz dogrulmaya çalıştığım sırada bana yardım etti.

"İyisin değil mi?"
"İyiyim. Ama..."
"Ama?"
"Arabayı kullanan kişi bulunmuş."
"Kimmiş?"
"Gerçek annem..."
"Ne!? Gerçek annen mi‽"
"Sonra anlatırım. "
"Adı neymiş?"
"Suna..."
"İnanmıyorum ya..."
"..."

"Badecim iyi misin?"

Biz konuşurken elinde dosyalarla içeri doktor girdi.

"İyi sayılırım."
"O zaman 2-3 güne çıkabilirsin... Serumun bitmiş."

Doktor serumu değiştirirken Kayra bana bakıp gülümsüyordu.

2 dakika kadar sonra doktor odadan çıktı. Ardından Kayra da çıktı.

(ERTESİ GÜN)

Bugün kendimi daha iyi hissediyordum. Ama hala olayın şokundaydım. Bunca zamandır her şey yalanmış meğer...

"Kızım. Nasılsın?"
"İyiyim anne..."
"Kızım... Bugün buraya Suna gelecekmiş. Seni görmek istemiş ."
"Peki..."

Kim olduğunu, nasil biri olduğunu bilmiyordum. Sadece adını öğrenmiştim. Suna...

O buraya gelince ne diyecektim ki ona. Anne mi diyecektim hayatımda ilk defa gördüğüm birine... Ne diyebilirdim?...

(2 SAAT SONRA)

Polisler ve biyolojik annem gelmişti. Dışarıda konuşuyorlardı.

Az skrma biyolojik annem içeri girdi. Bir polisle beraber. Polis kapıda bekledi. Biyolojik annem de birkaç adım atıp beni izlemeye başladı. Sanki o da ne diyeceğini bilemiyordu...

"Kızım..." Diye söze başladı sıcacık sesiyle...
"İyi misin?"

Benim başım eğikti. Sol gözümden bir yaş düştü. Biyolojik annem biraz daha ilerleyip yatağın yanındaki koltuğa oturdu.

"Değilim."
"Neyin var..?"
"Bilmediğim bir kişinin annen olduğunu öğrensen ve o kadın yüzünden yürüyemeyecek olsan nasıl olurdun ?"

Biraz sesim yüksek çıkmıştı.

"Gerçekten mi...?"
"Hiç mi aramadın beni! Hiç mi düşünmedin bu kız başkasından anne sevgisi görmesin diye!"
"Kızım... İnan yapamadım. İzin vermedi ailem... Lütfen... Affet..."
" Ben şuan sana anne demeye bile çekiniyorum."
"Bade. Lütfen..."
"İlk defa gördüğüm birine mi!?"
"Peki... Ama unutma Bade isimini ben istemiştim.  İsmi gibi güzel bir kız olsun diye..."

Ben cevap vermeyince kalktı. Kapıya doğru gidiyordu ki...

"Anne..."

Ağlıyordum.  O da ağlıyordu aslında...

"Kızım..." Diyerek yanıma geldi. Ve.. SARILDI... Somra da yanağımdan ÖPTÜ...

"Seni çok seviyorum Bade'm. Beni skain unutma tamam mı?"
"Yanımda olmayacak mısın?"
"Mahkeme de belli olacak..."
"Umarım ben de seni severim... Anne..."

Tekrar sarıldı...

Polisle beraber odadan çıktı. Abimle konuşmaya başladı. Bu sıradaysa babam içeri girdi.

"Kızım..."

Benim başım yine eğikti...

"Baba..."
"Efendim?"
"Lütfen annemi affet... Ben onunla olmak istiyorum."
"Tamam kızım... Sen merak etme... Eskisinden daha iyi bir hayatın olacak. Söz veriyorum."

🌸🌸🌸

Bölüm nasıldı??

Bundan sonra biraz daha düzenli bölüm gelecek. Zaten 3 bölüm kaldı. Onları da en yakın zamanda atarım.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 💜

💜💜💜