Go Back ᴾˡᵉᵃˢᵉ

Ep 3

☾

Jimin,şu anda etraftaki tüm gözlerin kendisine dönmesinden oldukça rahatsız olmuştu.Neden böyle garip bakıyorlardı ki?Tuhaf ya da gerçek olmayan bir şey söylememişti.Karşısındaki adam onun resmi olarak kocasıydı.Sessizliği kıran şey ise Jungkook'un yavaş başlayan ancak gitgide güçlenen kahkahalarıydı.Üstelik şimdi ona yanındaki alfa arkadaşları da eşlik ediyordu.

"Ne dedin ne dedin hahahaha Jeon Jimin'miş tanrım iyi güldüm cidden"

"O tavşan dişlerini dökmeden önce gülmeyi kes"

"Hey Jeon bu omega aklını kaçırmış dostum sanırım onun kalbini kırdın senden intikam alıyor gibi görünüyor"

"Sen delirdin mi onu tanımıyorum bile,ilk kez gördüm ve şimdi kendini benim soyismimle tanıtıyor"

Ortalık iyice karışmaya başlarken karşı masada oturan Taehyung ve Hoseok durumu farkedip Jimin'in yanına gelmişti.Neler olduğunu anlamlandırmaya çalışırken arkadaşı onlara pek yardımcı olmuyordu.Çünkü şu an tartıştığı kişi okulun basketbol takım kaptanı,pazarlama 3.sınıf öğrencisi Jeon Jungkook'tu.Ve kulaklarına inanamamışlardı çünkü Jimin kendini Jeon olarak tanıtıyor onun kendisinin kocası olduğunu iddia ediyordu.

"Jimin,gidelim burdan sen çıldırdın mı?" 

"Bırak beni Tae,onu gördün mü şimdi de benim kocam olduğunu reddediyor"

"Ne kocası ya sen deli misin?Bak omega,güldük eğlendik bir şey demedim ama sınırı aşmaya başlıyorsun"

"Bana bak Jungkook tüm bunlar ne anlama geliyor neyin peşindesin anlamıyorum ama benim eşim olduğun gerçeğini reddetmen sinirimi bozuyor.Dün gece mührümü öpüp affımı isterken bu kadar vurdumduymaz değildin ama"

"Tamam,bu kadar yeter sen gerçekten kafayı yemiş bir manyaksın.Sen benim eşim değilsin ve boynunda da benim mührüm yok.Sinirimi bozdun tüm iştahım kaçtı.Çocuklar,yemeyeceğim ben gidiyorum"

Jungkook omeganın omzuna hafifçe çarpıp uzaklaştığında Jimin'in ağzı açık kalmıştı.Jungkook onu reddediyordu.Dahası Jungkook onu tanımıyormuş gibi görünüyordu.Az önceye kadar dalga geçtiğini düişünüyordu ama,ama az önce gözlerine bakışı çok farklıydı.Onu seven,ona aşık olan kişi gibi bakmıyordu Jungkook.Bir yabancı gibi,çok uzak biri gibi bakıyordu gözlerine.Gözlerindeki uzaklık korkutmuştu Jimin'i.Ve şimdi çok daha korkuyordu.Omzundaki elleri hissettiğinde daldığı düşüncelerden çıkmıştı.Tae ve Hobi onu destekleyip az önce kalktığı masaya oturtmuşlardı.Jimin farkında olmasa da çoktan gözünden iki damla yaş süzülmüştü.

"Jimin-"

"Tae g-gördün mü Jungkook beni tanımamazlıktan geliyor"

"Tanımamazlıktan değil de... Jimin,o seni gerçekten tanımıyor yani dışarıda tanıştınız mı bilmiyorum ama bugün ilk günün burda seni tanımaması çok doğal yani"

"Ne saçmalıyorsun Tae o benim kocam,biz mühürlüyüz-"

"Jimin... sen mühürlü değilsin ve sen tanrım,sen Park Jimin'sin"

"Öyleydim.Bu biz evlenmeden önceydi biliyorum.Ama biz evliyiz"

Taehyung ve Hoseok ne yapacaklarını bilemez bir halde zavallı arkadaşlarına bakıyordu.Hasta mı acaba diye düşünürken revire bile gitmeyi düşünmüşlerdi.Elini yüzünü yıkaması için lavaboya gittiğinde Jimin daha sakin görünüyordu.Aynaya bakarken Jungkook'un son sözlerini hatırladı.Benim eşim değilsin,benim mührümü taşımıyorsun demişti.Jimin hızla üzerindeki tişörtün yakasını çekiştirdi.Her yeni doğan günde baktığı,eşinin her gece üzerinden öptüğü mührü yoktu.Boynu tertemiz,bomboş bir şekilde duruyordu.Yüreği korkuyla doldu Jimin'in.Başı döndü,arkasındaki mermer lavaboya yaslandı.