Billionaire Bachelors: Sebastian Laurent [COMPLETED]

Chapter 11

A/N: Last 3 chapters and Epilogue!

Sebastian's Point of View

GABING gabi na pero hindi pa rin ako makatulog. I declined the call even though i really really want to answer it. I miss her smell, her smile i miss all the things about her. Pinunasan ko ang luha ko atsaka ako nag talukbong ng kumot.

Nagiging iyakin na ako. Para na akong tanga nito.

"Bakit ba kasi ganito ako?" bulong ako atsaka ako nag pout, ". . . Namimiss ko na talaga siya ng sobra-sobra," dagdag ko pa. Tinanggal ko ang paglakatalukbong ng kumot ko sa akin ng marinig ko ang pag bukas ng pintuan ng kwarto ko, nakita ko doon si Serene.

Nag lakad siya papalapit sa akin habang buhat buhat ang teddy bear na bigay ni Prim. "Daddy, can we watch a Disney Princess Movie? I can't sleep po . . ." bumangon ako atsaka ko siya binuhat at inihiga sa kama. Binuksan ko ang ilaw atsaka ako nag play ng Disney Movie sa Television.

"What do you want, anak?" tanong ko, "Ariel, Daddy . . . The mermaid in red hair," sagot niya, agad ko naman iyong sinunod. "Kukuha ako ng snacks and milk mo sandali ha? Dito ka lang, watch ka lang, okay? Daddy will be back quickly!"

AFTER KO kumuha ng snacks and milk ni Serene at agad akong bumalik doon, akmang mag sasalita ako ng marinig ko ang boses niya na may kausap sa telepono.

"Mommy, Mommy . . . I miss you so much," lumuluha siya, sobra-sobra. "Daddy misses you too . . . Mommy-" hindi na siya natapos ng mag salita ako.

"Serene Laurent," sambit ko, she looked at me. "Daddy! Mommy called! She misses us! She's crying, Daddy! Daddy!" inilapag ko sa table ang tray atsaka ko nilapitan si Serene, hindi ko na kinuha ang phone ko dahil inabot niya iyon ng kusa sa akin.

"Seb. . ." hindi ko na napigilan ang mga luha ko, nakagat ko ang pang ibabang labi ko. Namimiss ko na siya sobra, "L-Love . . ." ani ko, rinig ko ang iyak niya mula sa kabilang linya. "B-Bakit mo ako iniwan? Ayaw mo na ba sa akin? May nagawa ba akong masama?"

Napailing-iling ako even though she can't see me.

"I'm sorry . . ." bulong ko, "I'm sorry, Prim . . . I'm sorry, i don't deserve you . . ." dagdag ko pa, "Ano bang sinasabi mo? Seb naman . . ." sabi niya mula sa kabilang linya, hindi ko alam ang isasagot ko.

"Serene, talk to Mommy na anak," ani ko, inabot ko kay Serene ang cellphone atsaka ako pumunta sa bathroom para makapag hilamos. Nanlalagkit na ang mukha ko sa kakaiyak. Pagkatapos ay pinuntahan ko ng muli si Serene, she's sleeping and still holding the phone.

Inayos ko ang higa niya at dahan-dahang kinuha ang cellphone ko. Hinalikan ko siya sa noo at kinumutan ng maayos, "Goodnight, anak . . ."

Nanlaki ang mata ko ng makita kong naka on pa ang call!

"Seb, let's talk . . ." ani ni Serene, "O-Okay . . ." sagot ko, umupo ako sa gilid ng kama at ako na mismo ang uminom ng gatas ni Serene dahil tulog naman na. Masasayang lang.

Medyo kinakabahan ako. Hindi ko alam kung saan patutungo ang oag uusapan namin.

"Anong sinabi sayo ng Kuya?" medyo malumanay ang boses niya, ". . . After kong ikuwento sa kanila ni Ate ang lahat, bigla siyang nawala," dagdag niya pa, "It's nothing," simpleng sagot ko. "Anong wala? Meron, sigurado yun . . ."

I just can't say it. Baka dahil doon ay magkagalit pa silang magkapatid.

"Kahit konti lang nung conversation niyo? Kahit konti lang . . ." kinagat ko ang pang ibabang labi ko, ilang sandali ay nag salita na rin akong muli. "He told me to leave you alone," simpleng sagot ko.

Naalala ko na naman.

At masasabi kong masakit pa rin.

I think i'll never move on from it. Ever.

"I'm sorry . . ." sambit niya, "Bakit ka nag so-sorry?" gulat na tanong ko sa kaniya, "Because I wasn't there, i wasn't able to stop my brother for saying such harsh things to you," sambit niya, i can hear her sobbing, "I'm sorry, Sebastian. . ."

"I'm sorry . . ."

THE NEXT DAY, i drove from Baguio to Sta. Estrelita. Prim wants to talk to me, iniwan ko si Serene sa Baguio, nandoon ang Ninong Klyde niya kasama ang girlfriend nito.

Nang makarating ako sa kanila ay agad naman akong pinagbuksan ng pintuan ng Mama niya, hindi ko maiwasang mapangiti. "Good morning po, Tita Mommy . . ." ani ko, "Good morning rin, Sebastian. Nasa likod si Prim, nag hahanda ng almusal niyong dalawa. Puntahan mo na siya doon," tumango ako at nag pasalamat.

Habang kumakain ay hindi ko maiwasang mapatitig sa kaniya, medyo namamaga ang mga mata niya marahil ay dahil sa labis na pag iyak.

"Bakit ka umalis? Bakit mo ako iniwan? You promised me that you'll never leave, Sebastian. . ." mahina ang boses na ani niya, pero sapat na para marinig ko. "I don't deserve you, Prim," deretsahang ani ko.

"Don't say that," tinignan niya ako, "It's the truth, i don't deserve you. Look at you, you're absolutely lovely, admirable, sweet and just everything beautiful! I just don't think a man like me will fit into you," sambit ko, suminghot ako at tumingin sa taas para hindi tumulo ang nga luha ko.

"I have a child, Prim . . ."

"And i accept her wholeheartedly," sambit niya.

I smiled, a bit. "I'm a bad person, i'm the reason why Serene's Mom died," sambit ko, "I-I don't care,"

Tears started falling from my eyes, habang nag tititigan kami. "I don't care about everything negative that you're saying. You're Sebastian Laurent. I love everything about you. You have a child? That's fine, i love Serene my whole heart. You don't deserve me? Well, that's a lie," sabi niya, hindi ko napigilang mapahikbi.

"What if i tell you that i'm a fucking ex-convict?"

"It's called EX-CONVICT for a reason, love . . ."

I WOKE up having the best feeling ever, hugging Primrose. Dahan dahan akong bumangon atsaka ko kinuha ang phone ko, I forgot about Serene. Oh god.

Tinawagan ko si Klyde at nang sagutin niya iyon ay iyak ng bata ang agad kong narinig, "Daddy! Where are you? Huhuhu!" napangiwi ako, "I'm with Mommy, anak," ani ko, "Then why did you leave me?! I want to see Mommy too!" and then she started crying more.

Napalingon ako kay Prim ng maramdaman ko ang pag galaw ng kama, niyakap niya ako mula sa likuran at ini on ang speaker ng phone. "Why is my baby crying?" natigilan si Serene sa kabilang linya na ikinatawa ko ng bahagya. Iba talaga ang epekto ng Mommy sa kaniya.

"M-Mommy? Mommy, i miss you . . . Hindi ako sinama ng Daddy to you, Mommy, wag natin siyang bati, okay?"

"Wait for Mommy and Daddy, okay? Mommy will come and get you there," nilingon ko si Prim with a confused look, she just winked at me.

"That's a promise?"

"Yep, a promise. . ."

S W E E T D E N