Billionaire Bachelors: Sebastian Laurent [COMPLETED]

Chapter 9

Primrose Dawn's Point of View

"SEBASTIAN, stop pinching Serene's cheeks!"

Agad ko silang pinuntahan na mag ama, nasa terrace sila dahil doon namin napag planuhang kumain. "Mommy, it hurts! Daddy pinched ny cheeks so hard!" parang paiyak na si Serene, napailing-iling na lang ako atsaka ko bahagyang minassage ang pisngi niya at ikiniss.

"Sorry, Mommy . . ." Sebastian hugged me from the side, "Ang laki laki mo na kung bakit ang kulit kulit mo pa," puna ko, huminga ako ng malalim atsaka ko siya niyakap sa bewang gamit ang isa kong braso, ang kabila ko naman ay kasalukuyang nakayakap na kay Serene.

"We better eat now, lalamig ang food," ani ko, sumang-ayon namna sila at pumunta sa kaniya kaniyang pwesto. "Serene, eat on your own. Para makakain ng maayos ang Mommy mo, medyo malayu-layo ang byahe natin," ani ni Sebastian, napah planuhan kasi naming umuwi ng Maynila.

His friend's were asking him to hang out. Kami naman ni Serene ay mananatili sa bahay niya pansamantala, his parents are back in America already. Serene was left behind because it's still her vacation.

Habang kumakain ay may hindi ako magandang kutob. Parang may nag sasabi sa akin na huwag na akong sumama papuntang Manila, huwag na akong pumunta sa bahay ni Sebastian.

"Are you okay?" i nooded, "Can. . . ah, nothing. . ." i don't have the nerve to say it, wala lang siguro tong nararamdaman ko. Siguro masyado lang akong nag ooverthink.

"Are you really okay?" i nooded and drank water. "Continue eating na," ani ko at ipinagpatuloy ang pagpapakain kay Serene na nag lalaro sa phone ko. "If someone's bothering you, you can always tell me," Sebastian said, sobrang concerned niya.

I wanted to tell him but he'll surely postpone his night out with friends.

Maybe this is just nothing.

Tama.

Wala lang nga ito.

NANG makarating kami sa bahay—mali. Hindi ito bahay. Mansion ito. Sobrang laki, sobrang lawak. Iniisip ko tuloy kung paano niya kinakays tumira sa Barangay Mariposa.

"You two . . . aalis na ako, i'll be back later," hinalikan niya kami parehas ni Serene na siyang buhat buhat ko sa noo. "Take care, Seb," ani ko, he nooded and smiled sweetly. "Yes, love. . ." aniya, "Bye-bye, Daddy. . . Buy pasalubong for us please?"

Sebastian nooded before bidding goodbye to us again.

Buhat buhat ko si Serene at maganda ang ngiting pumasok ako sa loob ng tirahan nila ng bigla akong harangin ng isa sa mga katulong, "Anong ginagawa mo rito? Bakit buhat buhat mo ang anak ng amo namin?"

Napakurap kurap lamang ako, even Serene couldn't speak.

"Ang mga hampaslupang gaya mo na nangangarap makatira sa palasyo . . ." humalakhak ito, ". . . Huwag ka ng mangarap, ineng! Tiyak na pag lalaruan ka lang ni Sebastian at itatapon ng parang basura," nanubig ang mga mata ko, "Ano bang ginawa mo at pati ang bata ay sumasama sayo?" tinulak tulak niya ang ulo ko gamit ang hintuturo niya.

Agad na pumalahaw ng iyak si Serene na ikinagulat ko, akmang patatahanin ko siya ng kuhanin siya ng isa sa mga katulong. Tinulak ako ng isang katulong dahilan para mapaupo ako sa sahig, "Mommy! Mommy!"

"I don't want here, Mommy! Let's go back to our house, Mommy! Huhuhu!"

"Leche! Napaka ingay!" hiyaw pa ng babae.

NANGINGINIG ako habang buhat buhat ko ang natutulog na si Serene, pumasok agad ako sa bus at swerte naman kami dahil kulang na lamang ng dalawa at aandar na. Kanina ay agad akong umalis doon at sinaman si Serene, we can wait for Sebastian in the province though.

Pinunasan ko ang mukha ko, buti na lang at nadala ko ang bag na dala-dala ko. Pero Serene's bag were left there. Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon na kuhanin ito.

Nag bayad ako sa konduktor atsaka ko iniupo ng maayos si Serene. Medyo may kamahalan ang Bus na nasakyan namin kaya naman may libreng kumot at maliit na unan.

Hinalikan ko si Serene sa noo. "I'm sorry anak, i'm sorry that Mommy can't do anything. Mommy is weak, so weak anak. I'm sorry. . ." umiiyak na ani ko atsaka ko siya niyakap. Inisafety ko na rin agad ang pera at cellphone ko, mahirap na.

Ilang oras ang nakalipas ay nakarating na din kami sa Sta. Estrelita. Sakto namang pag baba namin ay nandoon na si Ate and surprisingly he's with Kuya Asher. Both are seriously looking at me and Serene who's now awake.

"Sumakay ka na sa kotse, uuwi na tayo," nakagat ko ang pang ibabang labi ko at sandaling pinasadahan ng tingin si Serene, "Mommy, let's go home . . . Serene is tired already," i nooded and carried her after.

NANG makarating kami sa bahay ay agad kong pinatulog si Serene sa kwarto, "Care to tell us why you came home? Ang paalam ni Sebastian bukas pa ang uwi ninyo, pero heto ka ngayon kasama ang anak niya at si Sebastian . . . Wala siya," tanong ni Ate Astrid.

Naupo ako sa sofa at doon ko na ibinuhos lahat. Ikinuwento ko sa kanila ang lahat-lahat.

"How dare her! Are you hurt?" pilit na chineck ng Ate ang katawan ko, "Putangina . . ." rinig kong bulong ni Ate, "Kuya—" hindi na napatapos si Ate ng biglang mawala ang Kuya!

"Ayan, problema na nila yang si Kuya," ani ni Ate Astrid at tumabi sa akin, niyakap niya ako. "I'm sorry wala si Ate para ipagtanggol ka . . ."

Niyakap ko siya pabalik, isinubsob ko ang mukha ko sa leeg niya.

"I love you, Ate . . ."

Ilang oras pa kaming nanatili sa ganoong posisyon ng tumunog ang telepono ko, bumitaw kami sa pagkakayakap sa isa't isa atsaka ko sinagot ang telepono ko. Tumatawag si Sebastian.

Bumuntong hininga ako bago ko sinagot iyon.

"H-Hello?"

"Love, where are you? And Serene?" he's voice was like hopeless, "I went back to the house, wala kayo ni Serene. Yung bag mo, wala . . . Love, answer naman oh," dagdag niya pa. "Nasa bahay na ako—"

"Daddy? Mommy is that Daddy?" i nooded and told her to come, binigay ko sa kaniya ang telepono atsaka ko siya kinandong. Inayos ko ang buhok niya habang kinakausap niya ang Daddy niya.

"Daddy, i don't want to go to your house again . . ." aniya na ikinagulat ko.

". . . Nannies aren't nice. The other nanny hurted Mommy, yelled and pushed her on the ground, Daddy . . . she also yelled at me," Serene started crying, "I don't want to see that or hear that again. . . Serene, can't take those," ani nito.

I'm trying to calm her done, gayun rin ang ginagawa ni Ate.

"Daddy please . . . I hate them, they hurted Mommy . . ."

S W E E T D E N

A/N: Medyo binilisan ko na hehehehe tysm and sorry for waiting to long!