ល្បែងស្នេហ៍ (ចប់)

ភាគបញ្ចប់

~6ខែក្រោយមក
៚ទីក្រុងឡុងដ៏ ប្រទេសអង់គ្លេស
ដៃស្រឡូនកាន់ខ្មៅដៃគូសវាសពេញផ្ទាំងក្រដាសធំមួយ នៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ស្ងប់ស្ងាត់។ នាងកំពុងប្រើការស្រម៉ៃរបស់នាងគូរចេញមកជារូបគំនូរដ៏រស់រវើកមួយ។
«គូររូបទៀតហើយរឺ?» ជេន ដើរចូលមកជាមួយនឹងកាហ្វេក្នុងដៃ។
«អ្ហឺម...» នាងឆ្លើយក្នុងបំពង់ក រួចបន្តផ្ចង់អារម្មណ៍នឹងការគូររបស់នាងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។
«ឯងចង់នៅបែបនេះដល់ពេលណា សាប្រីណា?» ជេន ទ្រាំឃើញសភាពរបស់មិត្តមិនបានក៏សួរឡើង។ មិនឲ្យនាងបារម្ភយ៉ាងម៉េច បើមួយថ្ងៃៗ សាប្រីណា នៅតែក្នុងបន្ទប់គូររូបប្រុសម្នាក់នោះរាល់ថ្ងៃ រូបរបស់ អ៊ែល ព្យួរពាសពេញបន្ទប់របស់នាង សូម្បីតែពេលយប់ក៏ឃើញនាងគេងយំអោបរូបគេមិនលស់មួយថ្ងៃឡើយ។
«បែបនេះល្អបំផុតហើយ..»
«បើឯងនៅតែរឹងរូសបែបនេះ អ៊ែល ម៉ាកហ្គើរ៍ ប្រាកដជាយកដបស្រាធ្វើជាប្រពន្ធគេមិនខាន!!! លេខារបស់គេអង្វរខ្ញុំឲ្យប្រាប់ឯងថា អ៊ែល មិនចូលក្រុមហ៊ុនទៀតហើយ ព្រោះរវល់ស្រវឹងអួលទីនួស្រែកហៅឈ្មោះឯងមិនឈប់នៅផ្ទះឯណោះ» ទោះជាលឺ ជេន រាយការណ៍ពីរឿងនេះរាល់ថ្ងៃក៏អាចទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍នាងបានយ៉ាងងាយ គ្រប់ពេលដែលនាងលឺឈ្មោះគេ ដៃដែលកាន់ជក់ទច់ង៉ក់ ទឹកភ្នែកចាប់ផ្តើមស្រក់ហូរមិនដឹងខ្លួន។
«សាប្រីណា! ឯងល្មមឈប់ហើយ!!! ខេលី ក៏ទៅបានសុខដែរ! ដល់ពេលដែលឯងត្រូវស្វែងរកសេចក្តីសុខឲ្យខ្លួនឯងម្តងហើយ»
«...» មិនថា ជេន និយាយយ៉ាងណា សាប្រីណា នៅតែស្ងៀមទ្រឹងហើយលួចបង្ហូរទឹកភ្នែកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់។
«សាប្រីណា!!! ឯងស្តាប់ខ្ញុំនិយាយខ្លះបានទេ? ត្រលប់ទៅរកគេវិញទៅណា៎»
«ខ្ញុំនឹងទៅ!!» និយាយចប់រាងស្តើងដើរទៅយកវ៉ាលីរៀបចំខោអាវ ក្រោមការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ ជេន។ ច្រើនខែហើយដែល ជេន ព្យាយាមនិយាយជាមួយនឹងនាងតែមានពីអង្កាល់ដែល សាប្រីណា ព្រមធ្វើតាមសម្តីនាងយ៉ាងងាយដល់ថ្នាក់នេះនោះ ទោះជាចម្លែកចិត្តបន្តិចតែនាងក៏សប្បាយចិត្តពេលគ្រប់យ៉ាងត្រលប់ទៅរកសភាពដើមវិញ ទីបំផុតបញ្ហានេះក៏ត្រូវបានដោះស្រាយ។
...
ក្រលេកមកមើលជ្រុងម្ខាងទៀតនៃប្រទេសអេស្ប៉ាញ រូបរាងបុរសម្នាក់ដេកននៀលលើឥដ្ឋទាំងសភាពស្រវឹងជោកខ្លួន គំនរដបស្រារមៀលពេញបន្ទប់ ខណៈពេលដែលម្ចាស់របស់វាកំពុងតែគ្មានស្មារតីក្នុងខ្លួន។
«សាប្រីណា...សាប្រីណា!!» គេថ្ងួញថ្ងូរហៅឈ្មោះនារីជាទីស្រលាញ់ទាំងភ្នែកបិទជិត គ្រប់ដង្ហើមចេញចូលរបស់គេគឺមានមានតែផ្ទៃមុខស្រទន់ ស្នាមញញឹមរបស់នាងគឺជាពិភពលោករបស់គេ តែពេលនេះគេលែងមានឱកាសបានឃើញស្នាមញញឹមនាងទៀតហើយ ព្រោះតែនាងសម្រេចចិត្តចាកចេញពីគេទាំងដែលនាងស្រលាញ់គេដូចគ្នា។ គេដឹងច្បាស់ថា សាប្រីណា ក៏មានអារម្មណ៍យ៉ាងម៉េចចំពោះគេ បើមិនអីចឹងទេកាលនោះ នាងប្រាកដជាបាញ់ទំលុះក្បាលគេបាត់ហើយ មិនមែនត្រង់ស្មានោះទេ ហើយនាងចាំបាច់ខលហៅឡានពេទ្យធ្វើអី? បើនាងមិនខ្វល់ខ្វាយពីគេនោះ! កន្លងមកនេះ គ្មានមួយថ្ងៃណា ដែលគេមានក្តីសុខនោះទេ គេតែងតែផឹកស្រាស្រវឹងជារឿយៗ ព្រោះពេលដែលគេស្រវឹង គេអាចឃើញផ្ទៃមុខរបស់នាងផុសឲ្យឃើញគ្រប់ពេល សូម្បីតែក្លិនក្រអូបរបស់នាងក៏គេនៅចាំមិនភ្លេច មិនថាគេទៅទីណាមានតែរូបនាងគ្រប់ទីកន្លែង គេចង់ទៅរកនាងណាស់ តែក៏មិនហ៊ានទាំងដែលដឹងថានាងនៅឯណា ក៏ព្រោះតែមិនចង់ឃើញនាងយំម្តងទៀតពេលដែលឃើញគេ។
«សាប្រីណា...បងសុំទោស..» ដោយសារតែឥទ្ធិពលរបស់ស្រា អ៊ែល ក៏បិទភ្នែកលង់លក់តែមាត់នៅតែទន្ទេញឈ្មោះរបស់នារីជាទីស្រលាញ់មិនឈប់។