Geçmişin izleri kalbimdeki ağır yükünü tetiklerken gözlerinin bugusunda bana bakan nefretle yüzleşmek okadar zorduki ben onun için herşeyi yapmışken o benden habersiz beni karanlık bir mezara koyup hiç olmamışım gibi hayatına devam etmiş ben onu bir...
Üzmüşler seni kadın.... Saçlarının dagınıklıgından anladım. Uzaklara dalışından.gözlerinin derinlerine saklanmış gri yagmurbulutlarından,ne bulduysangiyinmişliğinden,özensizliginden anladım...Susukunlugun bölüyor geceyi.Elini kolunu kaldırmayışın dan,olanı biteni aldırmayışın dan anladım. ÜZMÜŞLER SENi KADIN.....
Yazar=İnan Durak Taş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1/Yaşayan ölü
Ne ister insan? biraz huzur biraz mutluluk Yada sevgi
Ben hepsine bir zamanlar sahiptim ama birtek ona sahip değildim ben ben kendimden bile çok sevdiğim adama ihanet etmiş ve onu kaybetmiştim benim onu düşünmem bile yasaken buna engel olamıyordum şimdi ise kalbimi paramparça eden haberle kalbimi köz ateşine atmıştım.
Geliyordu
Yılar önce benim yüzümden terk ettiği şehire geri dönüyordu ona acıdan başa birşey vermemiş Kayseri'ye geri geliyordu ona bana ayit hiçbir şey bırakmamıştım ben onun kalbinde kendime ayit bir mezar açarak kenidimi oraya gömdüm biliyorum ki artık orada bana yer yoktu işte canımı yakan şey ise buydu ben onun uğruna ölümü göze almıştım karnımda ve sırtımda onu korumak için olan izlerim vardı
Ama bunu o bile bilmiyordu o benim ona verdiğim ihaneti biliyordu benim bir ay yoğum bakımda yatıgımı o sırada aylemden sadece kalan babamıda bu uğurda kaybetigimi onun için türlü türlü işgençelere maruz kaldıgımı ruhumun en derinlerine inen acımı bilmiyordu şerefsizin birinin cinsel tacizine uğradığımı bilmiyordu ellerimin kana bulandıgını bilmiyordu. tüm mal varlığımı elimden alındığını ve bir paçavra gibi bir köşeye atıldığımı bilmiyordu.olsun canı sağolsun.varsın beni bir faişe sansın.
Gözlerimdeki yaşlarım bir bir düşerken kalbimdeki acı bir türlü geçmiyordu beş yıldır onu unutmak için verdiğim savaş beni malup edip kenara atıyordu
Ben Elif karayazı Ben bir adam uğruna kalbine söz geçirmeyen zavalı aciz bir kadın
Kayseri onun namını biliyordu herkezin korktugu kara kalpli bir adamdı Kemal Türkoğlu herkezin ketun canavar katil bildiği adamı çok iyi tanımıştım kimsenin bilmediği merhametini sevgisini aşkını hisetmiştim onu düğün günümüzde yalanlara çevrili aldatma yalanıyla ve zorla çekilmiş bir kaç fotoğrafla inadırmıştık.o gün onun gözlerindeki hayal kırıklığını öfkesini derinlerime kadar hisetmiştim
