Gizemli Sınıf +18

1.Bölüm

İnstagram:ufukshikayeleri

Yorum ve votelarınızı eksik etmeyin🌹

*İlk yazma deneyimim olduğu için bu kurgu gelişmemiş ve eksiktir.Kurgu,gelişmiş diğer kurgumu (gelişmiş detayını atlamayalım çünkü övülmek gibi olmasın ama onu çok iyi yazdım djdjjdj) yayınladıktan sonra güncellenecektir.Ona göre yorum yaparsanız sevinirim hihi💌

Tehlikeli bir savaşın içine girecek olsanız,yanınıza neler alırdınız?Sizi koruyacak malzemeler..Benim hatamda bu oldu.Yanıma hiçbir şey almadım çünkü savaşa gireceğimden haberim yoktu.Ne bu savaşa girmek için,ya da bu gizemi çözmek için yanımda hiçbir şeyim yoktu.

Ben Alisya Güçlü.Sokağın başındaki mavi gözlü kız.Benimle gizemli,maceralı,şehvetli ve aşkla dolu bir maceraya hazır mısın?

  "Arkadaki kolileri de alın." dedi yanı başımda nefret ettiğim ve sadece 10 dakikadir tanıştığım adam.

Evet,10 dakikada kendisinden nefret etmiştim çünkü babamın annemle birlikte ismini hiç bilmediğim iş ortağının tüm parasını çalıp yurt dışına kaçtığını ve villamıza haciz geldiğini bana o söylemişti.Birde öyle rahat söylemişti ki sanırsın çok önemsiz bir şey..Ben şok içinde bakarken onlar tüm eşyalarımı taşıyıp götürmekle meşgullerdi.

Ne yani,ben artık fakir miydim?Aslında fakir olsam o kadar da umursamazdım.Ya da umursar mıydım?Bilmiyorum ama tek bildiğim şey evimi terk etmek istemediğimdi.

"Hoşçakalın Alisya Hanım." deyip hiçbir şey olmamış gibi çıktıklarında bomboş evimle yalnız kalmıştım.

Okuldan kaydım alınmıştı.Artık resmî olarak bir kolej öğrencisi değil,bir devlet lisesi öğrencisiydim.10 dakikada tüm hayatım mahvolmuştu.

Babamın ve annemin neden bunu yaptığına dair asla bir fikrim yoktu.Durumumuz da gayet yerindeydi.Bana tatile gideceklerini söyleyip çıkmışlardı evden.Fakat şimdi öğreniyorum ki aslında planları çok başkaymış.Beni almadıklarına çokta şaşırdığımı söyleyemem açıkçası.Çünkü zaten yanlarındayken bile görmüyorlardı beni.

Gideceğim lisenin yurdunda kalacaktım.Başka kalabileceğim bir yer yoktu.Halamın yanında kalmak isteyebilirdim fakat yapamadım.Halam kabul ederdi fakat ne ben kendimi böyle küçük bir duruma düşürürdüm ne de aptal kuzenim buna izin verirdi.

Merdivenlere doğru yürüdüm ve aşağı kata indim.Her yer bomboştu.O adamlar bu evdeki eşyaları alarak,anılarımı da götürmüştü benden.Her adım attığımda bir hatıram daha siliniyordu sanki dünyadan.

Birkaç adım attım ve dışarıya çıktım.Evimiz tam sokağın başındaydı.Daha doğrusu,eski evimiz.

Cüzdanımda kalan son parayla çağırdığım taksi dışarıda beni yurda götürmek üzere bekliyordu.Kapıyı açıp arabaya bindim.

Parayı uzattım,"Yamanlı Lisesi yurduna." Taksi şoförü başını sallayıp sürmeye başladı.Kafamı cama yasladım,kulaklığımı taktım ve kafama göre bir şarkı açtım.

Madrigal-Dip

Şu an tam moduma göre bir şarkıydı.Sözlerinin içinde bir yerlerde kendimi buluyordum sanki..

Şarkıyı İstanbul'un yağmurlu havası eşliğinde dinlerken yurda doğru gidiyordum..

Yazarın Anlatımından

"Sokağın başındaki mavi gözlü kız geliyor."

"O muymuş?"