Gizemli Sınıf +18

2.Bölüm +18

Medya:Alisya Güçlü

İnstagram:ufukshikayeleri

Yorum ve votelarınızı eksik etmeyin.🌹

*İlk yazma deneyimim olduğu için bu kurgu gelişmemiş ve eksiktir.Kurgu,gelişmiş diğer kurgumu (gelişmiş detayını atlamayalım çünkü övülmek gibi olmasın ama onu çok iyi yazdım djdjjdj) yayınladıktan sonra güncellenecektir.Ona göre yorum yaparsanız sevinirim hihi💌

Karanlık tüm vücudumu ele geçirmişti.Gözlerime çöken ağırlık gözlerimi açmama engel oluyordu.Ne ellerimi,ne de ayaklarımı hareket ettirebiliyordum.Neler olduğunu algılamıyordum.

Kendimi karanlığa teslim etmiştim sanki.

Gözlerimin üstündeki ağırlık biraz daha azalınca azda olsa açabildim gözlerimi.Her yer bulanıktı.Önüme gelen mavi ve siyah renkler gördükten iki saniye sonra tekrar kayboluyorlardı.Göz kapaklarım iki saniye açılıp sonra geri kapanıyorlardı.

Ayağımı hareket ettirebildim.Gözlerimdeki perde biraz daha kalkmıştı.Önümde olan mavi ve siyah renklerin mavi olanının kitabım,siyah olanının da kalemliğim olduğunu anladım.Ellerimle sıradan destek alıp ayağa kalktım.Artık her şeyi net görebiliyordum.

Sınıfımdaydım.12/C

Çünkü burada kafama vurulmuştu.Hafızam yavaş yavaş yerine geldi.Sıramdan düşen kitapları almaya çalışırken biri kafama vurmuştu.Daha fazla şey hatırlamaya çalışırken kafamdaki ağrıyla ağzımdan bir inleme çıktı.Elimi korkarak kafama doğru götürdüğümde kafamda vurulan yerin üzerinde bir bez hissettim.

Sargı Bezi

Dokunduğumda acıyı biraz daha hissettim.Neler oluyordu burada?

İki adım attım.Tamamen kendime gelmiştim.Bir adım daha attım ve sınıfın dışına çıkabildim.

Az önce resmen biri tarafından kafama darbe aldım.Ölümden dönmüştüm.Daha da ilginç olan şey ise bana vuran kişinin sonradan kafamı sarmasıydı.Şoka girmiştim ve çıkamıyordum.

Hayır saracaksan neden vuruyorsun?Ya da en baştan neden vurur ki insan?Öyle beni öldürmek isteyecek bir düşmanım da yoktu.Zaten ilk günümde kim beni öldürmek isterdi ki?

Okul bomboştu.Kocaman okulda tek kişi bendim.Yürüdüğüm koridorda koca bir sessizlik vardı.Kendimi karanlığın içine dalıyor gibi hissediyordum.Aslında,zaten öyle yapıyordum.

Okulun çıkış kapısına kadar geldiğimde sadece yurda gidip dinlenmek istiyordum.Kızlara her şeyi anlatmalıydım.Beni dinleyecek olan tek kişiler onlardı..Gerçi ondan da emin değildim.

Kendimi kötü hissediyordum.Bir bilinmezliğin içine hapsolmuştum ve çıkmak çok zordu.

Odamın kapısının önüne kadar koşarak gelip kapıyı açtım.Gelir gelmez Rana üstüme atladı.

"Alisya!Neredesin sen?Çok merak ettim.Yani..kızlar merak etti." Şok içinde suratına baktığımda bir adım geri çekildi.Başımın ağrısından bu davranışı üstünde çok durmadım.

"Rana sakin olsana.Daha yurt kapıları kapanmadı." dedi Naz.

  "Ama kız okulda da yoktu Naz." dedi İrem.

"Ne?Nasıl yani?" dedim anlamayarak.

"E basbaya yoktun ya hani.Gerçekten neredeydin?" Şok içinde bakarken İrem kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu.Okulda yok muydum?