"မင္းတို႔ ထပ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ျပန္ၿပီလား!!!"
စားပြဲကို ဖိုင္ထပ္ျဖင့္ ျဖန္းကနဲ ရိုက္ခ်ကာ
ေအာ္လိုက္သည့္ Luhan အသံေၾကာင့္
ရံုးခန္းရွိ တျခား ဆရာမ်ားက ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္။
"သူတို႔က က်ေနာ့္ကို....."
"မင္းက အရင္ရန္စလိုက္တာ ငါသိတယ္။"
ထိုအခါ ကေလးမွာ ေခါင္းငံု႔ မ်က္လႊာခ်ထားရင္း
ခံမျငင္းေတာ့ေခ်။
နႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ ေသြးစက္တို႔ ထင္းေနကာ
အနည္းငယ္ ေယာင္ကိုင္းေနတာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း
Luhan သက္ျပင္းခ်ရသည္။
"အဝတ္အစားကိုေရာ မင္း ဘယ္လိုဝတ္ထားျပန္တာလဲ?"
ေက်ာင္းဝတ္စံု အက်ႌအျဖဴကို အေပၚမွထပ္၍
အတြင္းရွိ စြပ္က်ယ္ အနက္ခံ ဝတ္ထားတာျဖစ္သည္။
"ေဆးေပးခန္းကို သြားၿပီး ေဆးသြားထည့္...သြား။"
"က်ေနာ့္ကို မဆူေတာ့ဘူးလား?"
"မဆူေတာ့ဘူး။ တျခား စာသင္ခန္းကို ေ႐ႊ့ပစ္မယ္။
အခန္း E မွာ ေနခ်င္တယ္မလား?"
"ဟာ....ဆရာ!!"
Luhan က မိမိသင္ၾကားေသာ သခ်ၤာစာအုပ္ကို ယူ၍
စာသင္ခ်ိန္ဝင္ဖို႔ရာ ထိုေက်ာင္းသားအား
ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
❣️❣️❣️
_Luhan မနက္ျဖန္လာမယ္မလား?_
ဖုန္းထဲ ဝင္လာေသာ စာတိုကိုဖတ္ရင္း
Luhan ခဏမ်ွ စဥ္းစားလိုက္ေသးသည္။
အင္း..... အလုပ္ပင္ပန္းထားတာမို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆံုၿပီး
တစ္ခြက္မ်ွ ေသာက္လိုက္ရင္လည္း မဆိုးဘူးပဲ။
_လာခဲ့မယ္။ လိပ္စာ ပို႔ထား_
Luhan ၏ ျပန္စာေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပင္
Group chat ထဲ လိပ္စာတစ္ခု ထပ္ေရာက္လာသည္။
Luhan က ၾကည့္ကာ မွတ္သားလိုက္ၿပီး
ဖုန္းကို ျပန္ခ်မည္အျပဳ......
_ေဟ့ေဟ့....မင္းတို႔ၾကားၿပီးၿပီလား?
Oh Sehun ေလ ဒီကို ျပန္ေရာက္ေနၿပီတဲ့။_
Luhan မွာ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီပင္ သီးရေတာ့၏။
_ဟိုမွာ အိမ္ေထာင္က်မယ္ထင္တာကြာ။
လူလြတ္အေနနဲ႔ ျပန္လာမယ္မထင္ထားဘူး။_
