A Meaningful Death [HyunLix]

6

"Jeongin ben annemi öldürdüm."

-🌿-

Donakalmış bir şekilde"Ne?"dedi.

"Ama annem istemeseydi asla yapamadım zaten daha 12 yaşındaydım. Ne yapabilirim?"

"Doğru düzgün anlat şunu."

"Babam ile annem yine kavga etmişti. O gün de arkadaşımın annesi bizi hayvanat bahçesine götürecekti. Aslında kavga etme sebepleri annemin baban ile beraber iş yemeğine gitmesi gerektiğiydi. Ama bizimle hayvanat bahçesine gelecekti. Ben de annemin babam ile kalması için yoğun ısrarlarda bulundum. Belki barışırlar,küs kalmazlar diye."

Nefes almam zorlaşmıştı. Gözlerimin dolması ile çillerimin üzerinden akan gözyaşlarına hakim olamadım. Olmaya da çalışmadım zaten.

"İyi misin?"

"Evet."

"Tamam devam etmek istiyorsan et."

"Annem benim istediğim üzerine zorla babam ile iş yemeğine gitti. Ben de arkadaşım ve annesiyle hayvanat bahçesine gittim. Sonra onlarda yemek yemiştik. Yani oldukça geç bir saatte eve gelecektim.

Arkadaşımın annesi beni eve bıraktığında evin ışıkları yanmıyordu. Annem ile babam daha gelmedi diye düşünüyordum. Arkadaşım annesi ile beraber gittiğinde kapının önüne geçtim. Zile basacağım zaman kapının yanındaki pecereye gözüm kaydı. İçeride birisi vardı. Çünkü siyah bir gölge evde oradan oraya gelip gidiyordu. Korkuyordum. Hem de çok. Kapıdan uzaklaştım ve bahçedeki ağacın arkasına saklandım.

İçerideki insan pencereden bir süre baktı ve kimsenin olmadığını görünce kapıdan çıktı gitti. Ben de korkar adımlar ile içeriye girdim. Titreyen ellerim ile ışığın tuşuna bastım. Bir ışığın hayatımı karartacağını asla düşünmezdim. Ama kararttı."

Jeongin gözümden çifler haline akan yaşları baş parmağı ile sildi. Ve "bak istersen devam etme."

"Rahatlıyorum. Bu iyi geliyor.."

"Sen bilirsin."

"Annem...annem kanlar içinde önümde o güzel yüzüne yerleşmiş. korku ile yatıyordu ve kalbindeki bıçağı tutuyordu. O an beynimden. vurulmuşa döndüm. Annem benim huzurlu hissettiğim tek yerden bıçaklanmıştı ve yüzündeki acıyle hareketsiz bir şekilde ağlıyordu.

Güzel gülüşünün köşesinden süzülüp giden gözyaşlarını kapının yanından görüyordum. Annem gözümün önünde ölüyordu. Hemen yanına koştmuştum. Yanına oturmuştum ve elini tutmuştum.

Yüzündeki acı gitmiş yerine cenneti andıran gülüşünü yerleştirmişti yüzüne. Ve son kalan gücü ile tuttuğum elini elime kavramıştı. Acısını belli etmemek için her şeyi yapıyordu."

-5 Yıl Önce-

"Anne.."

"Lix. İyiyim annem."

Biliyorum. İyi değilsin. Konuşmak için zorladığın sesinden belliydi anne.

"Anne ne oldu? Ölecek misin? Beni bırakma lütfen."çığlıklar içerisinde ve gözyaşlarım arasında boğulurken konuşuyordum.