-En gjerat nuk po shkojn fare mire- ishin fjalet e para qe kishte nxjer nga goja Klevi (krahu i tij i djath) sapo kishte hyr ne zyren e tij.
-E di.
-Pse mutin duhet ta vrisje o shok.
-Ti ca do beje po te ishe ne vendin tim e te mernin parat nga duart e pastaj te fusnin thiken, e me thuaj pra ca kishe ber?
Nga ta dija une qe ai shkerdhata qenka djali i Kryetarit te Gjykates se Larte te Anglis?
-Ironike ne fakt si nje njeri aq me pozite kishte djale nje shkerdhate si ai- tha Klevi duke pare nga dritarja.
-E vetmja gje qe me shqeteson tani eshte se cdo njeri me pushtet ne Angli po te kerkon En.
-Askush se di qe e kam ber une apo harrove.
-Ti kujton se nuk e di njeri qe cdo shtepi ne ate lagje eshte e jotja?
-Kush eshte aq trim sa te flasi Klev?
-Ok ketu ke te drejte.
-A po meren ne pyetje banoret e asaj lagje?
-Po.
Per nje moment u kujtua. E kishte harruar fare qe Tiana jetonte aty, edhe ajo duhet te deshmonte per ate ngjarje. U ngrit me shpejtesi pa i kthyer pergjigje Klevit kur e pyeti se ku po shkonte.
Ishte e marte ajo duhet te ishte ne shkolle ne kete ore, e dinte qe ishte ne shkolle pasi e kishte pare shpesh tek dilte nga shtepia cdo dite ne oren 7:30.
U nis per ne universitetin e saj, parkoj makinen dhe priti aty derisa ajo te dilte. E kishte mar malli per ate picirruken kishte 3 dite pa e pare, e kishte ndjere mungesen e buzeve te saj qe ate nate kur ishte larguar. Priti dhe oret po kalonin shume ngadale, ndezi nje cigare dhe nisi pa thithte forte sic bente gjithmon.
*
Kishte ardhur ora e penales, o Zot nga dashuria e madhe qe kish patur per ate lende tani e urrente. Ndryshe nga heret e tjera ku qendronte e ulur ne banken e pare, tani ishte spostuar me lart.
Ai erdhi, nuk donte ta shihte me sy. Vuri re qe e pa, e nuk po ja hiqte syt Tianes edhe teksa hapte laptopin e rregullonte xhaketen e tij ngjyre blu te erret ne karrigen e tij. Ndryshe nga shikimi i tij qe ishte djallezor shikimi i saj ishte i mbushur me percmim.
Shkerdhat muti shau nen ze, edhe pse askush aty sdinte shqip ajo prap shau nen ze.
-Atehere koleg, ju quaj keshtu sepse jeni te tille. Sot do e bejm pak me ndryshe oren. Do ndaj me ju nje ceshtje me te cilen po merrem kohet e fundit.
Shfaqi ne projektor fotot e nje shtepie te rrethuar me shiritat e verdhe, dhe me pas nje foto te nje viktime e pas te nje tjetre.
Tia per nje moment ngeli, ishte shtepia e fundit ne lagjen e saj, ajo shtepi qe kish pare ate nat me Enin.
-Para 1 jave ne kete zone ka ndodhur nje vrasje. 2 njerez kane humbur jeten dhe une po punoj per te gjetur autorin e kesaj ngjarje. Kjo ngjarje ka kaluar direkt ne Gjykaten e Larte. Jua shfaqa kete ceshtje sepse dua qe dhe ju te perfshiheni ne zbardhjen e saj. E derisa kjo ngjarje te jet mbyllur ne rruge ligjore, nuk do te ndalem. Cdo person qe kryen nje veper penale mer vendimin qe meriton.
Autorin? Mos Eni. Per nje moment u shqetesua. Uou prit pak.. i thirri mendjes per 1 moment pse duhet te shqetesohem per te? Idjote mendoj me veten.
-Eshte dikush i interesuar te bashkpunoj per zgjidhjen e ceshtjes?- foli Troi duke par nga salla.
Disa prej studenteve ngriten duart.
-Pse po i kushtoni kaq rendesi kesaj ngjarje? A nuk ndodhin me qindra raste te tilla ne vit? Pse per ato heshtet e per kete jo apo ngaqe njeri prej viktimave na qenka shtetas shqiptar? Huh.. studjojm drejtesi por pa harruar rracizmin- fjalet e Tianes i kishin degjuar te gjithe.
Askush nuk foli.
-Okej klasa shihemi oren e ardhshme, Tiana ne zyren time tani- tha Troi duke dal nga klasa.
Nuk donte te shkonte fare madje nese shkonte do te behej vone per pune por ja qe shkoj se skishte cte bente tjeter.
-Cfare do?
-Kaq shume tu dhimskan nje grup horrash, vrasesisht dhe drogaxhinjesh. Keshtu pretendon te behesh prokurore duke mbrojtur ca injoranta qe din vetem te vjedhin e te plackisin?
-Mua nuk me dhimbset askush ne radhe te pare e sa per pjesen e berjes time, di vet si do ta menaxhoj cdo situat.
Me duket se po te vjen inat qe nuk u bera pjese e "organizimit" tend. Te gjithe e din qe une jam me e mira ketu, edhe ti prandaj ke nevoje per ndihmen time por qe jo.- kaq tha edhe doli nga zyra e tij duke e len aty pa asnje fjale.
Ndodhej jashte universitetit tani dhe ora shenonte 3:10 duhet te vraponte per ne pune pasi as nje dite me pare nuk kishte qene, nuk ishte ndjer mire.
Duke zbritur shkallet pa para saj nje siluet te njohur. Mund ti dallonte qe shume larg syt e tij ngjyre deti qe shkelqenin ne cdo moment, i veshur me te zeza qendronte i mbeshtetur ne makin dhe me shikimin drejt e tek ajo.
ENI POV
Me pa tek zbriste shkallet dhe vura re nje buzeqeshje te vogel ne fytyren e saj, dreqin ishte aq e bukur. Floket e gjata i vareshin ne shpine e neper krah. Xhinset e ngushta ne pjesen e siperme ja tregonin format e trupit me se miri, xhupi i shkurter i zi linte vend per ti admiruar belin e holle dhe ahh truri per nje moment spo me punonte me mire.
-Ckemi picirruke.
-Ckemi Eni.
-Ta kam then ndonjeher qe me pelqen me shume emri im kur del nga goja jote.
Buzeqeshi duke tundur koken. Ishte perballe meje tani.
-Pse ke ardhur?
-Te te mar ty.
-Ouuu
-Cfare?
-Po me habit dita dites.
-Qesha.
-Eja hip.
-Jam vone per ne pune- tha duke mos levizur asnje cm nga vendi
-Edhe une po te them qe kam len cdo pune timen per te te mar ty sot. Mos ma bej ta them dy here, hip.
-Jo.
Po mi ngrinte nervat, urrej kur me kundershtojn. Iu afrova afer, e terhoqa pas vetes dhe e putha, sa me kishin munguar ato buzet e saj te buta. Ma ktheu menjehere, ndjeja duart e saj ne qafen time dhe me pelqente kjo gje.
-Te pelqeu me shume puthja jote e par apo e dyta?- e pyeta duke qeshur por ajo sfoli dhe e vura re qe faqet e saj moren nje nuance te roze, e lash ne aq
Hip tani picirrukja ime- thashe pasi u shkeputa prej saj.
***
