Eni❤️
Alo
En me degjo un...
-Bej gati mallin do vij dikush ta mari
Pasi tha keto fjale ja mbylli telefonin. Keto 3 dite kishin qene mbytese per Tianen. Kishte qendruar ne dhomen e saj dhe e vetem kishte qar. Mund ta kishte telefonuar Enin mbi 100 here e ai as e kishte mar mundimin ti pergjigjej. E ajo nuk e fajsonte per kete sjellje te tijen.
As nga Troi nuk kishte pasur asnje te re dhe kjo gje e trembte, e dinte qe ai njeri ishte nje gjarper i vertet.
Duhej te ngrihej nga krevati dhe te bente ate qe i tha ai. Veshi nje bluze me menge te gjate ne menyre qe mos te gervishej nga gjethet e bimeve dhe shkoj ne vendin e saj te punes. Duhet te peshonte mallin dhe ta ndante ne qese ne menyre te barabarte. Teksa merrej me ate gje po mendonte per njerez te cilit nuk para i binin ndermend. Keta njerez ishin prinderit e saj. Do donte qe tani ta kishte mamin e saj aty dhe te mund te mbeshteste koken ne gjoksin e saj e te rrinte e qete. Keshtu benin te gjitha vajzat apo jo? Ose te pakten keshtu mendonte Tiana sepse vete nuk e kishte patur mundesine ta provonte. Po mendonte per prinderit sepse vetem per humbjen e njerit prej tyre mund te vuante aq shume njeriu. Gjithmon kishte qene me iden qe dashuria eshte dicka kalimtare. Pra, Tiana ishte me teorin qe nese nuk ecen me dike e le me kaq, ndjenjat zbehen me kalimin e kohes dhe cdo gje kthehet ne normalitet. Por ja qe ajo ishte gabuar, pervoja e saj vertetoj te kunderten.
Degjoj zilen e deres dhe u shkeput nga puna. Duhet te ishin njerezit e Enit, u ngrit dhe shkoj te hapte deren.
U ndesh me nje fytyre te panjohur dhe nuk i pelqeu aspak ne pamje te pare.
-Ckemi besoj se te ka derguar Eni.
-Une nuk punoj per Enin vogelushe- tha me nje nenqeshje qe Tianes nuk i pelqeu aspak.
I shkoj menjehere ne mendje se kush mund ta kishte derguar. E tmerruar mbylli deren dhe nisi te vraponte drejt daljes se pasme te shtepise. Mbrapa saj degjonte ate duke i thirrur te ndalonte se nuk kishte ku shkonte. Ndodhej mbrapa shtepise dhe skishte nga te dilte qe aty pervec se te kalonte murin rrethues. U mundua te ngjitej, zeri i atij njeriu e ndjente cdo here dhe me afer.
-Ndalo aty ku je.
Ngriu ne vend, aq e frikesuar sa nuk kish qene kurre ne jeten e saj. Lotet kishin filluar ti binin mbi faqe dhe i gjithe trupi i dridhej nga frika. Arrinte ti degjonte hapat e tij, mbylli syte dhe ne nje moment degjoj nje te shtene arme. Qetesi...
Degjoj zhurmen e nje njeriu qe ra ne toke dhe ashtu e tmerruar u kthye te shikonte se cfare kishte ndodhur.
Ai kishte ardhur, qendronte para saj me nje arme ne dore. Personi qe e kishte ndjekur ndodhej pak cm larg kembeve te saj i mbuluar me gjak. Eni e kishte qelluar, kishte vrar dike per ate.
Shkoj me vrap drejt tij dhe ju hodh ne krah. Filloj te qante akoma me shume e ai per ta qetesuar filloj ti perkedhelte koken. Sa i kishte munguar prekja e tij.
-Qetesohu Tia, jam une ketu.
Pas cdo fjale qe ai thoshte ajo e perqafonte akoma me fort.
-Mos me ler En te lutem.
-Nuk te le kurre. Qetesohu tani eja me mua.
Fshiu lotet nga faqet e saj, i kapi doren dhe te dy bashke u larguan qe aty.
*
TIANA POV
U zgjova nga gjumi dhe pash qe jashte ishte ber nate. Pash rrotull dhe vura re qe nuk isha ne dhomen time. U ngrita ngadale dhe dola nga aty. Fillova te ecja ne nje korridor te gjate, e kuptova nga mobiljet qe ndodhesha ne shtepine e Enit. Shkova ne kuzhine por ai nuk ndodhej aty. Mos me kishte len vetem?
Ngjita shkallet per ne katin e dyte dhe pash nje dere pakez te hapur, ma mori mendja qe do ishte atje. Ishte zyra e tij, qendronte ne kemb duke pare jashte nga dritarja e tij gjigande. Ne dore kishte nje gote wiski te cilen e piu me fund. U kthye qe te merte shishen per ta mbushur perseri dhe me pa.
-Si fjete?
-Mire po se e di pse nuk me kujtohet si erdha ketu.
-Sepse te ra te fiket ne makine.
-Ah...
U ula ne divan dhe ashtu e sikletosur fillova te luaja me gishtat e mi. Pas nje cope here pauze, ai foli.
-Si ma bere kete Tiana?
-Nuk doja... nuk e mendova gjate- thashe shpejt e syt mu mbushen me lot.
U ul perballe meje dhe me fshiu faqet.
-Nuk dua te te shoh me te qash ok. Me premto.
-Nese me fal, po ta premtoj.
-Cfare mund te bej tjeter? Ndihem kaq i dobet para teje.
-En?
-Po.
-Te dua.
-Edhe une te dua picirruke.
Me donte. Eni me donte. O Zot ishte e vertet ai e pranoj, e pranoj qe me donte. Arrija ta ndjeja zemren tek me pulsonte fort sikur me kerkonte te dilte nga kraharori. E putha me gjithe shpirt, me kishte mar malli per puthjen e tij. I hoqa bluzen dhe ai po me shikonte.
-Je e sigurt?
-Sonte dua te me besh te harroj gjithcka.
Mesa duket vetem aprovimin tim kishte pritur. Ne pak sekonda rrobat tona perfunduan ne dysheme ndersa une poshte tij. Ate nate une isha e tija, ashtu sic doja une vertet te isha... Tiana e tij.
***
Eyoooo ja pra u ben bashk dhe kta te dy🤭
Jam duke nisur librin tim te ri i cili pjeserisht esht ngjarje e vertet ose me sakt esht nje ngjarje e perjetuar nga un. Se di nese do e postoj apo jo do e mendoj deri ne fund por qe si fillim do e shkruaj🙃
❤️🔥
