Ah be sevgilim hangi sonbaharda bıraktın aşkımı..
Bir kış daha yaşardı bu deli senle.
Senin baharların başka gönüllere mi kaldı ?
Bilmiyorum hayat gercekten çok adi oluyor konu aşk olunca genellikle. Öyle değil mi ama birini çok seversiniz ama o gider en olmadık birini sever onun başkasını değil sizi sevmemesidir asıl sizi maf eden. Bazende sevginiz karşılık bulur ama yine bir engel çıkar ve yine mutsuz son.
Ben de alışıyordum hayatın dönekligine öyle ya da böyle alışıyordum bi sekilde.
O zamandan sonra Mert le eskisi gibi değildik ikimizde mesafeliydik artık atışmıyorduk bile. Anlaşılan yorulmuştuk ikimizde. Okul bitmeye yakındı artık aklımı yormuyordum boş şeylere. O sıralar bizim yan komsumuzun yiğenleri bizim oraya gelmeye başladılar. Baya kalabalı klardı ama biz Haydar ve Osman'la daha yakın olmuştuk. İkiside çok havalı ve küstahtı .
Fatma ve Mineyle konusurken Osmanın çok tatlı olduğundan bahsettim. Onlarsa uyuzluk yapıp onun bana bakmıyacağını söylediler bende belli etmedim ama sinir oldum.
Konuyuda kapattım. Konuştukça elime geçen bir sey yoktu çünkü uzatmak boşaydı.
Aradan zaman geçti okul biterken Kenan'la sohbet ediyorduk bilmem nedense ona bir çıktığım olduğunu adınında Osman olduğunu dedim. Oda bunu Mert'e söyledi Mert buna inanmadı başta ama şüphelendi .
Bana belli etmesede eminim şüpelenmiştir umarım şüpelenmiştir çünkü bana yaptığı gibi olmasını çok istiyorum. .
"Sevmek sevdigin için ölmek demekmiş"
Ben yaşamıyordum ama daha ölmüste sayılmam. Mert defterini kapatıyordum sadece her sayfa biraz ağır geliyordu bedenime .
Yeni umutların yeşermesi dileğiyle son veriyorum hayâllerime...
Umarım begenmişsinizdir uzun bir aradan sonra geri döndüm artık daha çok yazcam seviliyorsunuz :)
